ahmadfononi
معاونت انجمن
"نت‌بوک" به معنای داشتن یک دستگاه محاسباتی ارزان قیمت با ارزش بالا برای کشورهای جهان سوم است.
بسیاری از مردم می‌خواستند کارایی واقعی یک لپ تاپ 100 دلاری را بدانند. با این حال، فروشندگان سخت افزار و سیستم عامل برای خودشان هیچ مجال و فرصتی مالی در این طرح نمی‌دیدند. بنابراین، نت‌بوک ها با کاهش فروش مواجه شدند، و نت بوک به عنوان یک گروه محاسباتی تقریبا می‌رفت که از بین برود . نت بوک صنعت را با یک کالای با ارزش روبرو ساخته بود اما عکس العمل مناسب در مقابل آن نشان داده نمی شد .
نت بوک‌ها برای چند لحظه کوتاه، صنعت تکنولوژی را به لرزه درآورده بودند: جایگزین‌هایی عجیب و ارزان بودند در مقابل سیستم‌های شخصی نسبتا گران و پف کرده مانند لب تاپ‌ها، کامپیوترهای رومیزی و نوت بوک‌ها که می توانستند مقرون به صرفه باشند حتی در کشورهای در جهان سوم.
در سال 2005 نوت بوک ها شامل تعدادی از سیستم های گران قیمت بودند. مانند سونی PCG - 1CX ، که در سال 2000، شامل یک مموری برجسته 64K ، ویندوز 98، و یک صفحه نمایش 16x9 با یک درایو دیسک 4GB بود.
"لینوس توروالدز" ، مخترع لینوکس کرنل یکی از کسانی بود که از این سیستم استفاده میکرد. توشیبا هم سیستم "Psion" "Librettos " را داشت .
به همین صورت این نوت بوک‌ها یک اتصال اترنت داشتند و به این ترتیب به نت بوک تبدیل شدند .
نت بوک ها در حال یک بازتعریف و اوج گرفتن دیگر بودند توسط آزمایشگاه رسانه ای "mit" که زیر نظر "نیکلاس نگروپونته" اداره می‌شد. "نگروپونته"، همزمان با ریاست "کوفی عنان" در سازمان ملل متحد ، اعلام کرد که یک لپ تاپ و یا OLPC در اواخر سال 2005 به برای هر کودک تعلق خواهد گرفت.
هدف آنها ساده بود: یک لب تاپ 100 دلاری کاربردی و مقرون به صرفه برای هر کودک.
مشخصات این لب تاپ‌ها طراحی شد تا کامپیوتر به جهان سوم وارد شود جایی که تنها یک 100 دلاری یک عدد بزرگ به حساب می آمد. نت‌بوک‌ها همانطور که پیش بینی می‌شد به زودی مجموعه ای از ویژگی های OLPC را دنبال کردند.
اعلام این خبر صنعت را شوکه کرد. در اواخر سال 2005 ، تنها کامپیوتر 100 دلاری با ویندوز 95 کار میکرد.
یک کامپیوتر واقعی و کاربردی 100 دلاری یک رویا بیش نبود، و بلکه برای مردم هم یک ماشین نسبتا ارزان عجیب به نظر می رسید. تفاوت مهم و اساسی کامپیوترهادر آن زمان مربوط به CPU ، ظرفیت ذخیره سازی، نرم افزار اضافه شده، و ویژگی‌های نمایش بود.
اینتل و AMD در اواخر سال 2005 شد به تولیدپردازنده های 64 بیتی نزدکی می شدند. صنعت CPU بود در نوک هلال توجه صنعت گران قرار داشت .
ویندوز ایکس پی، بطور طولانی مدتی در دندان سال 2005 گیر کرده بود. سیستم عامل فاجعه بار ویستا در سال 2006 در حال آماده شدن بود. اپل MacOS X بطور مناسبی در حال اجرا در پردازنده های G4 PowerPC بود. "اتم" اینتل هنوز به بازار وارد نشده بود. پردازنده های RAM دستگاه های تلفن همراه متولد می شدند.
اما مشکل بزرگ در صنعت لپ تاپ کیفیت صفحه نمایش بالا در مقابل عمر باتری کم بود. وزن لپ تاپ پف کرده بود و در حال تبدیل شدن به یک صفحه نمایش بزرگ و جایگزین نسخه‌های رومیزی می شد. تحرک محبوب بود، اما باتری‌های اختصاصی با زندگی کوتاه و ضمانت تنها برای 90 آنها را به تجدید نظر واداشت. و این به به معنای آن بود که نت بوک به قیمت 100 دلاری بیش از آن نمی تواند باشد.
OLPC DNA به عنوان "رایانه کودکان" ساخته شد، رایانه‌ای که در ابتدا برای استفاده از سیستم عامل لینوکس طراحی شده بود، و استفاده از آن بر روی دستگاه های دسکتاپ و نوت بوک بود، خیلی محبوب نبود اما هزینه های لینوکس و آزاد / متن باز (free/open source ) باعث می شد که این نرم افزار با هزینه پایین نگهداری بشود .
بعدها؛ بعد از تنازع زیاد، مایکروسافت ویندوز ایکس پی را فقط در ازای 3 دلار در دستگاه های OLPC به عنوان یک گزینه در کنار توزیع لینوکس ارائه کرد.
عمر باتری ها بود که حرف اصلی را در طراحی OLPC می زد. برای نگه داشتن مصرف باتری کم، باید هارددیسک های جدید به همراه صفحه نمایش های نو دوباره طراحی می شد.
بازار دوباره به لرزه درآمده بود و این هرج و مرج بدلیل تفاوت در سلیقه و نگرش بین مصرف کنندگان در جهان سوم و خریداران در کشورهای نسبتا ثروتمند بود.
رئیس آن زمان شرکت اینتل، "کریگ بارت" می‌خواست با چشم پوشی از بخش نت بوک، OLPC را غیر قابل استفاده بداند. هر چند اینتل در نهایت به یکی از حامیان این پروژه تبدیل شد.
رئیس مایکروسافت "بیل گیتس" با توهین و تحقیر نت‌بوک‌ها، اعلام کرد: گوشی‌های متصل به تلویزیون برای همه نسبت به نت‌بوک برای همه یک ایده بهتری خواهند بود. البته، مشخصات اصلی OLPC نیز شامل لینوکس، به جای ویندوز به عنوان سیستم عامل بود. در نهایت، ویندوز ایکس پی در کنار نسخه لینوکس به نام "sugar" قرار گرفت.
در نهایت نت بوک‌ها نتوانستند جای مناسبی در بین مردم بخصوص در کشورهای جهان سوم پیدا کنند و در عین حال تولیدکنندگان هم انگیزه مالی کافی نداشتند. در این بین شرکت‌های تایوانی و چینی کامپیوتر برای بازارهای جدید مجموعه‌ای الهام گرفته از ایده های خود را وارد بازار کردند و بیشتر نت‌بوک های جهان در تایوان و چین ساخته شد.
و نت‌بوک که در اصل برای مصرف جهان سوم طراحی شده بود، در جایی که قیمت آن به طور متوسط به اندازه شش ماه از دستمزد سالانه یک فرد است. در جایی که پول نیست نوت بوک گران است و این درست است با این وجود نوت بوک زیبا بود، سبک ، قابل حمل ، و از همه مهمتر: ارزان.
عده ای "نت‌بوک" را زیر مجموعه "نوت‌بوک" یاد می کنند، اما نت‌بوک‌ها هنگام ساخت یک لب تاپ 100 دلاری مخصوص کودکان به طور رسمی اعلام وجود کردند.بسیاری از مردم می‌خواستند کارایی واقعی یک لپ تاپ 100 دلاری را بدانند. با این حال، فروشندگان سخت افزار و سیستم عامل برای خودشان هیچ مجال و فرصتی مالی در این طرح نمی‌دیدند. بنابراین، نت‌بوک ها با کاهش فروش مواجه شدند، و نت بوک به عنوان یک گروه محاسباتی تقریبا می‌رفت که از بین برود . نت بوک صنعت را با یک کالای با ارزش روبرو ساخته بود اما عکس العمل مناسب در مقابل آن نشان داده نمی شد .
نت بوک‌ها برای چند لحظه کوتاه، صنعت تکنولوژی را به لرزه درآورده بودند: جایگزین‌هایی عجیب و ارزان بودند در مقابل سیستم‌های شخصی نسبتا گران و پف کرده مانند لب تاپ‌ها، کامپیوترهای رومیزی و نوت بوک‌ها که می توانستند مقرون به صرفه باشند حتی در کشورهای در جهان سوم.
در سال 2005 نوت بوک ها شامل تعدادی از سیستم های گران قیمت بودند. مانند سونی PCG - 1CX ، که در سال 2000، شامل یک مموری برجسته 64K ، ویندوز 98، و یک صفحه نمایش 16x9 با یک درایو دیسک 4GB بود.
"لینوس توروالدز" ، مخترع لینوکس کرنل یکی از کسانی بود که از این سیستم استفاده میکرد. توشیبا هم سیستم "Psion" "Librettos " را داشت .
به همین صورت این نوت بوک‌ها یک اتصال اترنت داشتند و به این ترتیب به نت بوک تبدیل شدند .
نت بوک ها در حال یک بازتعریف و اوج گرفتن دیگر بودند توسط آزمایشگاه رسانه ای "mit" که زیر نظر "نیکلاس نگروپونته" اداره می‌شد. "نگروپونته"، همزمان با ریاست "کوفی عنان" در سازمان ملل متحد ، اعلام کرد که یک لپ تاپ و یا OLPC در اواخر سال 2005 به برای هر کودک تعلق خواهد گرفت.
هدف آنها ساده بود: یک لب تاپ 100 دلاری کاربردی و مقرون به صرفه برای هر کودک.
مشخصات این لب تاپ‌ها طراحی شد تا کامپیوتر به جهان سوم وارد شود جایی که تنها یک 100 دلاری یک عدد بزرگ به حساب می آمد. نت‌بوک‌ها همانطور که پیش بینی می‌شد به زودی مجموعه ای از ویژگی های OLPC را دنبال کردند.
اعلام این خبر صنعت را شوکه کرد. در اواخر سال 2005 ، تنها کامپیوتر 100 دلاری با ویندوز 95 کار میکرد.
یک کامپیوتر واقعی و کاربردی 100 دلاری یک رویا بیش نبود، و بلکه برای مردم هم یک ماشین نسبتا ارزان عجیب به نظر می رسید. تفاوت مهم و اساسی کامپیوترهادر آن زمان مربوط به CPU ، ظرفیت ذخیره سازی، نرم افزار اضافه شده، و ویژگی‌های نمایش بود.
اینتل و AMD در اواخر سال 2005 شد به تولیدپردازنده های 64 بیتی نزدکی می شدند. صنعت CPU بود در نوک هلال توجه صنعت گران قرار داشت .
ویندوز ایکس پی، بطور طولانی مدتی در دندان سال 2005 گیر کرده بود. سیستم عامل فاجعه بار ویستا در سال 2006 در حال آماده شدن بود. اپل MacOS X بطور مناسبی در حال اجرا در پردازنده های G4 PowerPC بود. "اتم" اینتل هنوز به بازار وارد نشده بود. پردازنده های RAM دستگاه های تلفن همراه متولد می شدند.
اما مشکل بزرگ در صنعت لپ تاپ کیفیت صفحه نمایش بالا در مقابل عمر باتری کم بود. وزن لپ تاپ پف کرده بود و در حال تبدیل شدن به یک صفحه نمایش بزرگ و جایگزین نسخه‌های رومیزی می شد. تحرک محبوب بود، اما باتری‌های اختصاصی با زندگی کوتاه و ضمانت تنها برای 90 آنها را به تجدید نظر واداشت. و این به به معنای آن بود که نت بوک به قیمت 100 دلاری بیش از آن نمی تواند باشد.
OLPC DNA به عنوان "رایانه کودکان" ساخته شد، رایانه‌ای که در ابتدا برای استفاده از سیستم عامل لینوکس طراحی شده بود، و استفاده از آن بر روی دستگاه های دسکتاپ و نوت بوک بود، خیلی محبوب نبود اما هزینه های لینوکس و آزاد / متن باز (free/open source ) باعث می شد که این نرم افزار با هزینه پایین نگهداری بشود .
بعدها؛ بعد از تنازع زیاد، مایکروسافت ویندوز ایکس پی را فقط در ازای 3 دلار در دستگاه های OLPC به عنوان یک گزینه در کنار توزیع لینوکس ارائه کرد.
عمر باتری ها بود که حرف اصلی را در طراحی OLPC می زد. برای نگه داشتن مصرف باتری کم، باید هارددیسک های جدید به همراه صفحه نمایش های نو دوباره طراحی می شد.
بازار دوباره به لرزه درآمده بود و این هرج و مرج بدلیل تفاوت در سلیقه و نگرش بین مصرف کنندگان در جهان سوم و خریداران در کشورهای نسبتا ثروتمند بود.
رئیس آن زمان شرکت اینتل، "کریگ بارت" می‌خواست با چشم پوشی از بخش نت بوک، OLPC را غیر قابل استفاده بداند. هر چند اینتل در نهایت به یکی از حامیان این پروژه تبدیل شد.
رئیس مایکروسافت "بیل گیتس" با توهین و تحقیر نت‌بوک‌ها، اعلام کرد: گوشی‌های متصل به تلویزیون برای همه نسبت به نت‌بوک برای همه یک ایده بهتری خواهند بود. البته، مشخصات اصلی OLPC نیز شامل لینوکس، به جای ویندوز به عنوان سیستم عامل بود. در نهایت، ویندوز ایکس پی در کنار نسخه لینوکس به نام "sugar" قرار گرفت.
در نهایت نت بوک‌ها نتوانستند جای مناسبی در بین مردم بخصوص در کشورهای جهان سوم پیدا کنند و در عین حال تولیدکنندگان هم انگیزه مالی کافی نداشتند. در این بین شرکت‌های تایوانی و چینی کامپیوتر برای بازارهای جدید مجموعه‌ای الهام گرفته از ایده های خود را وارد بازار کردند و بیشتر نت‌بوک های جهان در تایوان و چین ساخته شد.
و نت‌بوک که در اصل برای مصرف جهان سوم طراحی شده بود، در جایی که قیمت آن به طور متوسط به اندازه شش ماه از دستمزد سالانه یک فرد است. در جایی که پول نیست نوت بوک گران است و این درست است با این وجود نوت بوک زیبا بود، سبک ، قابل حمل ، و از همه مهمتر: ارزان.