دولت چین از روز یکشنبه 30 آوریل (10 اردیبهشت) ممنوعیت سیگار کشیدن در مکان‌های عمومی دربسته را به اجرا در می‌آورد، اما عموما این اقدام را یک کار از سر بی‌میلی و سرسری می‌دانند و کارشناسان انتظار ندارند که این ممنوعیت اثری بر این کشور معتاد به دخانیات داشته باشد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه این ممنوعیت در سطح ملی به این منظور انجام می‌شود تا چین را که بیش از 300 میلیون سیگاری دارد، یعنی تقریبا به اندازه کل جمعیت آمریکا، در مسیر مقررات بهداشتی در کشورهای توسعه‌یافته قرار دهد.
اما این اقدام با آزمایشی سخت مواجه است.
مصرف دخانیات به طور عمیقی در چین ریشه دوانده است، و تعارف کردن سیگار یک رسم رایج هنگام آشنایی افراد است. روشن کردن سیگار در آسانسورها و حتی اتاق‌های انتظار بیمارستان‌ها یک امر معمول است و استنشاق دود سیگار محیطی یک تهدید جدی بهداشتی است.
بسیاری از کارشناسان بهداشتی هشدار داده‌اند که چین، بزرگترین تولید کنند و مصرف‌کننده دخانیات، اگر سیگار شدن را کاهش ندهد، باید در انتظار انفجار یک بمب ساعتی بهداشتی باشد، و این ممنوعیت نشانگر حرکت عمده دولت چین در این مسیر است.
کلی هنینگ، رئیس ابتکار عمل‌های بهداشت عمومی از جمله کنترل دخانیات، در بنیاد بلومبرگ در آمریکا که به تلاش‌های ضدسیگار کشیدن در سراسر جهان کمک مالی می‌کند، می گوید: "وزارت بهداشت چین قدم مهمی را در مسیر تلاش‌هایش برای کنترل دخانیات به جلو برداشته است."
اما رعایت این ممنوعیت بوسیله مردم جای تردید دارد.
ممنوعیت‌های موقتی مشابهی در حین بازهای‌های المپیک 2008 در پکن و سال گذشته در اکسپوی جهانی در شانگهای اعلام شد، اما ندرتا رعایت یا اعمال شد.
ویژگی‌های این ممنوعیت جدید در سطح ملی مبهم و سردستی است.
اصول راهنمای وزارت بهداشت چین می‌گوید سیگار کشیدن در "مکان‌های عمومی دربسته" ممنوع خواهد شد و ماشین‌های سیگارفروشی را نمی‌توان در مکان‌های عمومی قرار داد.
اما گزارش‌های مطبوعات دولتی می‌گویند که ادارات و کارخانه تحت پوشش این ممنوعیت قرار نمی‌گیرند، و روش نیست که آیا ممنوعیت در کافه‌ها، رستوران‌ها، و وسائل نقلیه عمومی اعمال خواهد شد یا نه.
کارشناسان به انحصار دولتی صنعت دخانیات اشاره می‌کنند، که حدود یک دهم درآمد ملی ناشی از مالیات بر آن است، و این امر یکی از بزرگترین موانع در برابر تلاش‌های ضدسیگار است.
پکن چهار ماه پس از پایان مهلت تعیین‌شده بوسیله "پیمان چارچوب سازمان جهانی بهداشت برای کنترل دخانیات" که چین 5 سال پیش آن را امضا کرد، اقدام برای اجرای این ممنوعیت را آغاز کرده است.
تا به حال، هیچ کارزار عمده‌ای برای آگاه کردن عموم مردم برای تشویق رعایت این ممنوعیت انجام نشده است.
جزئیات اعمال این ممنوعیت و مجازات‌های تخطی از آنها نیز به روشنی اعلام نشده است.
اصول راهنمای وزارت بهداشت می‌گوید: "گردانندگان کسب و کارها در مکان‌های عمومی باید تابلوهای سیگار کشیدن ممنوع را در این محل‌ها بگذارند و از روشن کردن سیگار بوسیله مشتریانشان جلوگیری کنند."
اما حتی خبرگزاری دولتی چین نیز روز جمعه گفت این ممنوعیت "احتمالا بوسیله سیگاری‌ها، صاحبان فروشگاه‌های عمومی و عموم مردم به خاطر محتوای مبهمش نادیده گرفته خواهد شد" و شیوه‌های اعمال این ممنوعیت و مجازات‌های مربوط به آن را نامشخص خواند."
ته-وئی- هو استاد بهداشت عمومی در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی می گوید: "با توجه به نظام سیاسی چین، لازم است که نخست‌وزیر با رئیس‌جمهمور- یا دست کم معاون نخست‌وزیر- موضوع را به صورت عمومی مطرح کند. تا به حال چنین اظهاراتی از صدر رهبری سیاسی شنیده نشده است."
منبع : همشهری آنلاین
:بای:
به گزارش خبرگزاری فرانسه این ممنوعیت در سطح ملی به این منظور انجام می‌شود تا چین را که بیش از 300 میلیون سیگاری دارد، یعنی تقریبا به اندازه کل جمعیت آمریکا، در مسیر مقررات بهداشتی در کشورهای توسعه‌یافته قرار دهد.
اما این اقدام با آزمایشی سخت مواجه است.
مصرف دخانیات به طور عمیقی در چین ریشه دوانده است، و تعارف کردن سیگار یک رسم رایج هنگام آشنایی افراد است. روشن کردن سیگار در آسانسورها و حتی اتاق‌های انتظار بیمارستان‌ها یک امر معمول است و استنشاق دود سیگار محیطی یک تهدید جدی بهداشتی است.
بسیاری از کارشناسان بهداشتی هشدار داده‌اند که چین، بزرگترین تولید کنند و مصرف‌کننده دخانیات، اگر سیگار شدن را کاهش ندهد، باید در انتظار انفجار یک بمب ساعتی بهداشتی باشد، و این ممنوعیت نشانگر حرکت عمده دولت چین در این مسیر است.
کلی هنینگ، رئیس ابتکار عمل‌های بهداشت عمومی از جمله کنترل دخانیات، در بنیاد بلومبرگ در آمریکا که به تلاش‌های ضدسیگار کشیدن در سراسر جهان کمک مالی می‌کند، می گوید: "وزارت بهداشت چین قدم مهمی را در مسیر تلاش‌هایش برای کنترل دخانیات به جلو برداشته است."
اما رعایت این ممنوعیت بوسیله مردم جای تردید دارد.
ممنوعیت‌های موقتی مشابهی در حین بازهای‌های المپیک 2008 در پکن و سال گذشته در اکسپوی جهانی در شانگهای اعلام شد، اما ندرتا رعایت یا اعمال شد.
ویژگی‌های این ممنوعیت جدید در سطح ملی مبهم و سردستی است.
اصول راهنمای وزارت بهداشت چین می‌گوید سیگار کشیدن در "مکان‌های عمومی دربسته" ممنوع خواهد شد و ماشین‌های سیگارفروشی را نمی‌توان در مکان‌های عمومی قرار داد.
اما گزارش‌های مطبوعات دولتی می‌گویند که ادارات و کارخانه تحت پوشش این ممنوعیت قرار نمی‌گیرند، و روش نیست که آیا ممنوعیت در کافه‌ها، رستوران‌ها، و وسائل نقلیه عمومی اعمال خواهد شد یا نه.
کارشناسان به انحصار دولتی صنعت دخانیات اشاره می‌کنند، که حدود یک دهم درآمد ملی ناشی از مالیات بر آن است، و این امر یکی از بزرگترین موانع در برابر تلاش‌های ضدسیگار است.
پکن چهار ماه پس از پایان مهلت تعیین‌شده بوسیله "پیمان چارچوب سازمان جهانی بهداشت برای کنترل دخانیات" که چین 5 سال پیش آن را امضا کرد، اقدام برای اجرای این ممنوعیت را آغاز کرده است.
تا به حال، هیچ کارزار عمده‌ای برای آگاه کردن عموم مردم برای تشویق رعایت این ممنوعیت انجام نشده است.
جزئیات اعمال این ممنوعیت و مجازات‌های تخطی از آنها نیز به روشنی اعلام نشده است.
اصول راهنمای وزارت بهداشت می‌گوید: "گردانندگان کسب و کارها در مکان‌های عمومی باید تابلوهای سیگار کشیدن ممنوع را در این محل‌ها بگذارند و از روشن کردن سیگار بوسیله مشتریانشان جلوگیری کنند."
اما حتی خبرگزاری دولتی چین نیز روز جمعه گفت این ممنوعیت "احتمالا بوسیله سیگاری‌ها، صاحبان فروشگاه‌های عمومی و عموم مردم به خاطر محتوای مبهمش نادیده گرفته خواهد شد" و شیوه‌های اعمال این ممنوعیت و مجازات‌های مربوط به آن را نامشخص خواند."
ته-وئی- هو استاد بهداشت عمومی در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی می گوید: "با توجه به نظام سیاسی چین، لازم است که نخست‌وزیر با رئیس‌جمهمور- یا دست کم معاون نخست‌وزیر- موضوع را به صورت عمومی مطرح کند. تا به حال چنین اظهاراتی از صدر رهبری سیاسی شنیده نشده است."
منبع : همشهری آنلاین
:بای: