دوران پیری
ژان پل به تدریج از قله اشتهار به زیر آمد. رمان های
تیتان و
سال های خشونت که بین سال های (
۱۸۰۰ -
۱۸۰۵) نوشته و منتشر شدند مورد توجه خوانندگانش واقع نشد گرچه در عصر حاضر این دو رمان از آثار پر اهمیت او شناخته میشوند. ژان پل در سال (
۱۸۰۴) برلین را به مقصد
بایرویت ترک گفته و پس از توقف کوتاهی در شهرهای
ماینینگن و
کوبورگ، وارد بایرویت شد و زندگی جدیدی را در آنجا آغاز کرد. در مدت اقامت خود در بایرویت سفرهای کوتاهی به
بامبرگ و
هایدلبرگ نمود و با مشاهیر زمان خود،
اِ. ت. آ. هوفمان و
هگل آشنا شد. در سال (
۱۸۱۷ میلادی) بهپیشنهاد هگل ، از
دانشگاه هایدلبرگ درجه دکترای افتخاری دریافت کرد. نظرات سیاسی ژان پل مورد توجه دانشجویان میهن پرست قرار گرفت و او را بهعنوان پیشوای معنوی سازمانهای دانشجوئی انتخاب کردند . در سال (
۱۸۱۷ میلادی) در هایدلبرگ و (
۱۸۱۹ میلادی) در
اشتوتگارت بهعنوان محبوبترین شاعر خلق
آلمان برگزیده شد. آثار ادبی ژان پل در این دوره برخوردار از استحکام و درخشش کمتری است. در سال (
۱۸۲۱ میلادی) در اثر مرگ فرزندش «ماکس» ، بار دیگر ضربهای دردناک بر او وارد شد و از نوشتن و خلق آثار ادبی دست کشید . ژان پل در سالهای آخر زندگی در اثرابتلا به
آب مروارید بینائی خود را از دست داد و سرانجام بیماری
استسقاء، وی را از پا درآورد. ژان پل در روز (
۱۴ نوامبر ۱۸۲۵ میلادی) دیده از جهان فروبست. وی پس از مرگش بهسرعت از خاطرهها محو شد. آثار ژان پل به کوشش شاعر آلمانی
قرن نوزدهم و
بیستم ،
اشتفان گئورگه بار دیگر کشف و معرفی شد.