به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تیم تحقیقاتی مرکز فیزیک نجومی هاروارد - اسمیت سونیان در زمان بررسی ابر گرد و غبار با نام مستعار Nessie موفق به کشف این استخوان کهکشانی شدند.
ان ابر گرد و غبار نخستین بار در سال 2010 میلادی با کمک داده های تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا مشاهده شد؛ محققان پیش از این بخش مرکزی استخوان Nessie را شناسایی کرده بودند، اما مطالعه جدید نشان می دهد که این ساختار هشت برابر بلندتر از محاسبات قبلی است.
طول استخوان جدید کهکشان راه شیری بیش از 300 سال نوری و عرض آن بین یک تا دو سال نوری است که تداعی کننده یک مار کیهانی بلند و باریک است؛ این استخوان حاوی موادی معادل 100 هزار خورشید است.
«آلیسا گودمن» نویسنده ارشد این تحقیق تأکید می کند: برای نخستین بار موفق به مشاهده چنین قطعه ظریفی در اسکلت کهکشانی شدیم؛ این استخوان شباهت زیادی به استخوان فیبولا (نازک نی) در پای انسان دارد.
«گودمن» خاطر نشان می کند: این امکان وجود دارد که استخوان Nessie درون یک بازوی مارپیچی قرار داشته یا بخشی از شبکه ارتباطی ساختارهای مارپیچی باشد.
محققان امیدوارند با یافتن تعداد بیشتری از این ساختارها بتوانند نقشه سه بعدی کهکشان راه شیری را ترسیم کنند.
نتایج این یافته جدید روز سه شنبه هشتم ژانویه (19 دی) در دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا (AAS) در لانگ بیچ کالیفرنیا ارائه شد.
ان ابر گرد و غبار نخستین بار در سال 2010 میلادی با کمک داده های تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا مشاهده شد؛ محققان پیش از این بخش مرکزی استخوان Nessie را شناسایی کرده بودند، اما مطالعه جدید نشان می دهد که این ساختار هشت برابر بلندتر از محاسبات قبلی است.
طول استخوان جدید کهکشان راه شیری بیش از 300 سال نوری و عرض آن بین یک تا دو سال نوری است که تداعی کننده یک مار کیهانی بلند و باریک است؛ این استخوان حاوی موادی معادل 100 هزار خورشید است.
«آلیسا گودمن» نویسنده ارشد این تحقیق تأکید می کند: برای نخستین بار موفق به مشاهده چنین قطعه ظریفی در اسکلت کهکشانی شدیم؛ این استخوان شباهت زیادی به استخوان فیبولا (نازک نی) در پای انسان دارد.
«گودمن» خاطر نشان می کند: این امکان وجود دارد که استخوان Nessie درون یک بازوی مارپیچی قرار داشته یا بخشی از شبکه ارتباطی ساختارهای مارپیچی باشد.
محققان امیدوارند با یافتن تعداد بیشتری از این ساختارها بتوانند نقشه سه بعدی کهکشان راه شیری را ترسیم کنند.
نتایج این یافته جدید روز سه شنبه هشتم ژانویه (19 دی) در دویست و بیست و یکمین نشست انجمن نجوم آمریکا (AAS) در لانگ بیچ کالیفرنیا ارائه شد.