اخترشناسان موفق به کشف انفجار امواج رادیویی کیهانی از فاصله 11 میلیارد سال نوری دورتر از ما شده‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در سال 2007 میلادی سیگنال مشابهی از انفجار امواج رادیویی توسط محققان شناسایی شد، اما بدلیل طول کوتاه این انفجار که کمتر از یک پلک بر هم زدن بود، تردیدهایی در خصوص روی دادن این انفجار مطرح شد.
در این حال، تلسکوپ رادیویی 64 متری Parkes در استرالیا موفق به ضبط چهار انفجار پر انرژی امواج رادیویی از فاصله بسیار دور شد.
«دان تورنتون» سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه منچستر تأکید می کند: موفق به کشف حجم عظیمی از جرم یا انرژی ناشی از انفجار امواج رادیویی شده ایم؛ این انفجارها تنها چند میلی ثانیه بطول انجامیده و محل وقوع آنها در فاصله 11 میلیارد سال نوری دورتر بوده‌اند.
پروفسور «میتو بایلیز» از محققان دانشگاه تکنولوژی سوئین برن در ملبورن استرالیا دیدگاه متفاوتی در این خصوص دارد؛ وی معتقد است که منبع این انفجارهای عظیم احتمالا از ستاره های نوترونی مغناطیسی موسوم به magnetars نشأت می گیرد.
مگنتارزها می توانند در یک میلی ثانیه، انرژی بیشتر از انرژی 300 هزار ساله خورشید در فضا رها کنند.
کشف این سیگنال های رادیویی یک دستاورد مهم محسوب می شود که دید جدیدی در خصوص جرم و نحوه تکامل کائنات در اختیار دانشمندان قرار می دهد؛ همچنین نتایج این مطالعه روشی نوین برای بررسی خواص فضا بین زمین، جایی که این انفجارها روی می دهند، ایجاد می‌کند.
تیم تحقیقاتی این پروژه شامل محققان دانشگاه منچستر، موسسه نجوم رادیویی ماکس پلانک، چندین موسسه تحقیقاتی در استرالیا، آمریکا و ایتالیا بوده و نتایج این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در سال 2007 میلادی سیگنال مشابهی از انفجار امواج رادیویی توسط محققان شناسایی شد، اما بدلیل طول کوتاه این انفجار که کمتر از یک پلک بر هم زدن بود، تردیدهایی در خصوص روی دادن این انفجار مطرح شد.
در این حال، تلسکوپ رادیویی 64 متری Parkes در استرالیا موفق به ضبط چهار انفجار پر انرژی امواج رادیویی از فاصله بسیار دور شد.
«دان تورنتون» سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه منچستر تأکید می کند: موفق به کشف حجم عظیمی از جرم یا انرژی ناشی از انفجار امواج رادیویی شده ایم؛ این انفجارها تنها چند میلی ثانیه بطول انجامیده و محل وقوع آنها در فاصله 11 میلیارد سال نوری دورتر بوده‌اند.
پروفسور «میتو بایلیز» از محققان دانشگاه تکنولوژی سوئین برن در ملبورن استرالیا دیدگاه متفاوتی در این خصوص دارد؛ وی معتقد است که منبع این انفجارهای عظیم احتمالا از ستاره های نوترونی مغناطیسی موسوم به magnetars نشأت می گیرد.
مگنتارزها می توانند در یک میلی ثانیه، انرژی بیشتر از انرژی 300 هزار ساله خورشید در فضا رها کنند.
کشف این سیگنال های رادیویی یک دستاورد مهم محسوب می شود که دید جدیدی در خصوص جرم و نحوه تکامل کائنات در اختیار دانشمندان قرار می دهد؛ همچنین نتایج این مطالعه روشی نوین برای بررسی خواص فضا بین زمین، جایی که این انفجارها روی می دهند، ایجاد می‌کند.
تیم تحقیقاتی این پروژه شامل محققان دانشگاه منچستر، موسسه نجوم رادیویی ماکس پلانک، چندین موسسه تحقیقاتی در استرالیا، آمریکا و ایتالیا بوده و نتایج این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.