منجمان دانشگاه کالج لندن برای نخستین بار توانستهاند مولکولهای گاز نجیب (بیاثر) را در فضا و در سحابی خرچنگ شکار کنند.
تیمی از دانشمندان به رهبری پروفسور مایک بارلو از گروه فیزیک و نجوم دانشگاه کالج لندن، با استفاده از رصدخانه فضایی هرشل آژانس فضایی اروپا به رصد سحابی خرچنگ که بقایای یک ابرنواختر بوده، در نور مادونقرمز پرداختهاند.
اندازهگیری نواحی گاز و غبار سرد توسط این محققان، آنها را به کشف مشخصه منحصربهفرد شیمیایی یونهای هیدرید آرگون سوق داد.
رصدخانه هرشل، تلسکوپ فضایی آژانس فضایی اروپاست که اخیرا ماموریتش را تکمیل کرده، بزرگترین تلسکوپ فضایی به شمار میآید که تاکنون به فضا پرتاب شده است.
ابزار هرشل برای شناسایی نور مادونقرمز طراحی شدهاند؛ این نور دارای طولموجهایی بسیار طولانیتر از آنچه انسان با چشمشان قادر به مشاهده آن بوده، است.
پروفسور بارلو در خصوص این کشف گفت: کشف یونهای هیدرید آرگون غیرمنتظره بود، زیرا انتظار نمیرود آرگون که یک گاز بیاثر است، مولکولهایی را شکل دهد و همچنین انتظار نداشتیم که این مولکولها را در محیط خشن بقایای یک ابرنواختر کشف کنیم.
گرچه اجسام داغی همچون ستارگان، به طور شفاف در نور مرئی میدرخشند، اشیای سردتر مانند غبار موجود در سحابیها عمدتا در نور مادونقرمز تابش دارند؛ طولموجهای نور مادونقرمز توسط جو زمین مسدود میشوند.
تیمی علمی از ابزار SPIRE هرشل برای انجام مشاهدات طیفسنجی استفاده کرد. در این مشاهدات نور مادونقرمز تجزیه میشود و متناظر با طولموجش منتشر میشود.
کشف مولکول آرگون-36 در سحابی خرچنگ در کنار اینکه اولین کشف از این نوع بوده، به حمایت از نظریات دانشمندان در مورد چگونگی شکلگیری این گاز در طبیعت کمک خواهد کرد.
آرگون همراه با دیگر گازهای نجیب دیگر در این دانشگاه و توسط ویلیام رامزی در اواخر قرن نوزدهم میلادی کشف شد.
هوپا
تیمی از دانشمندان به رهبری پروفسور مایک بارلو از گروه فیزیک و نجوم دانشگاه کالج لندن، با استفاده از رصدخانه فضایی هرشل آژانس فضایی اروپا به رصد سحابی خرچنگ که بقایای یک ابرنواختر بوده، در نور مادونقرمز پرداختهاند.
اندازهگیری نواحی گاز و غبار سرد توسط این محققان، آنها را به کشف مشخصه منحصربهفرد شیمیایی یونهای هیدرید آرگون سوق داد.
رصدخانه هرشل، تلسکوپ فضایی آژانس فضایی اروپاست که اخیرا ماموریتش را تکمیل کرده، بزرگترین تلسکوپ فضایی به شمار میآید که تاکنون به فضا پرتاب شده است.
ابزار هرشل برای شناسایی نور مادونقرمز طراحی شدهاند؛ این نور دارای طولموجهایی بسیار طولانیتر از آنچه انسان با چشمشان قادر به مشاهده آن بوده، است.
پروفسور بارلو در خصوص این کشف گفت: کشف یونهای هیدرید آرگون غیرمنتظره بود، زیرا انتظار نمیرود آرگون که یک گاز بیاثر است، مولکولهایی را شکل دهد و همچنین انتظار نداشتیم که این مولکولها را در محیط خشن بقایای یک ابرنواختر کشف کنیم.
گرچه اجسام داغی همچون ستارگان، به طور شفاف در نور مرئی میدرخشند، اشیای سردتر مانند غبار موجود در سحابیها عمدتا در نور مادونقرمز تابش دارند؛ طولموجهای نور مادونقرمز توسط جو زمین مسدود میشوند.
تیمی علمی از ابزار SPIRE هرشل برای انجام مشاهدات طیفسنجی استفاده کرد. در این مشاهدات نور مادونقرمز تجزیه میشود و متناظر با طولموجش منتشر میشود.
کشف مولکول آرگون-36 در سحابی خرچنگ در کنار اینکه اولین کشف از این نوع بوده، به حمایت از نظریات دانشمندان در مورد چگونگی شکلگیری این گاز در طبیعت کمک خواهد کرد.
آرگون همراه با دیگر گازهای نجیب دیگر در این دانشگاه و توسط ویلیام رامزی در اواخر قرن نوزدهم میلادی کشف شد.
هوپا