کشور بولیوی

[Nicol]

بولیوی Bolivia

پرچم بولیوی

نقشه جغرافیایی بولیوی

نقشه سیاسی بولیوی

مشخصات آماری بولیوی

نام رسمی
جمهوری بولیوی Republica de Bolivia
عضو
سازمان ملل متحد ،‌سازمان کشورهای امریکایی،‌انجمن وحدت امریکایی لاتین،پیمان آند
مساحت
1098580کیلو متر مربع
خط ساحلی
خط ساحلی ندارد
مختصات جغرافیایی
17 درجه جنوبی و 65 درجه غربی
جمعیت
8724156 نفر
پایتخت
لاپاز (پایتخت اداری)،سوکره ( پایتخت قانونی)
شهرهای عمده
سانتاکروز،کوچابامبا ،اورورو،پوتوسی ،تاریخا
زبان
‌اسپانیایی (رسمی)، کچوا، آیمارا
مذهب
کاتولیک رومی (رسمی)
امید طول عمر
1/53 سال
رشد سالانه جمعیت
1.56%درصد
واحد پول
بولیویانو(boliviano)
سرود ملی بولیوی​

​

 

[Nicol]

حکومت


رئیس جمهور ، که کابینه را انتصاب می کند و مجلس سنا با 27 عضو و مجلس نمایندگان با 130 عضو برای دوره‌ای چهار ساله با رای تمامی افراد بالغ انتخاب می شوند.

احزاب سیاسی عمده عبارتند از :

• جنبش ملی انقلابی
• اقدام دموکراتیک ملی

آموزش


میزان با سوادی: 5/77% (1990).
سنین تحصیل اجباری : 6 تا 13 سال.
تعداد دانشگاه : 8 دانشگاه دولتی و 2 دانشگاه خصوصی.


دفاع

خدمت سربازی: 1 سال گزینشی


جغرافی

​

کوپاکابانا:درساحل دریاچه تیتی کا کاواقع است

کوههای آند به دو سلسه موازی منقسم است که در میانشان گودال مواج وسیعی (التی پلاتو) است که در آن دریاچه تیتی کا کا مرتفع ترین دریاچه قابل کشتیرانی جهان جای دارد.
در شرق و شمال شرق کشور زمینهای کم ارتفاع پهناوری هست که در آن جنگلهای بارانی (للانوس) ، جلگه های نیمه استوایی و علفزار های نیم کم آب ، (چاکو) قرار دارد.
رود های مهم : بنب، ماموره، پیلکومایو، پاراگوئه
بلند ترین نقطه : سایاما با ارتفاع 6542 متر.
آب و هوا : بارندگی در جنوب غرب نا چیز و در شمال شرق سنگین است. دما نسبت به ارتفاع از قله های سرد آند و آلتی پلانوس خنک و بادخیز تا شمال شرقی استوایی متغیر است.

 

[Nicol]

اقتصاد


بولیوی با وجود بر خورداری از منابع غنی طبیعی مانند نفتو قلع ، کشور نسبتا فقیری است و فقدان سرمایه گذاری ، بی ثباتی سیاسی و هزینه سنگین استخراج توسعه را عقب نگه داشته است.
کشاورزی که بخش مهمی است، مواد عذایی برای مصرف داخلی از قبیل سیب زمینی و ذرت و همچنین محصولات صادراتی از قبیل نیشکر و پنبه) تولید می کند.


تاریخ معاصر


طی سه جنگ ویرانگر، جنگ پاسیفیک (1879 تا 1883) در کنار پرو و بر ضد شیلی ،‌و در جنگهای چاکو (از 1928 تا 1930 و 1933 تا 1935) با پاراگوئه ،
بولیوی زیانهای بزرگ انسانی و ارضی را متحمل شد.
این کشور طی بیشتر تاریخ پس از استقلالش دستخوش بی ثباتی سیاسی و شاهد روی کار آمدن سلسله ای از دولتهای نظامی و غیر نظامی بوده است .با این حال از1982 بولیوی دولتهای منتخب مردم داشته است.

 

[Nicol]

جمهوری و ناپایداری اقتصادی (۱۸۰۹)

استقلال بولیوی در سال ۱۸۰۹ اعلام شد، ولی ۱۶ طول کشید تا جمهوری بولیوی تاسیس شود. در تاریخ ۶ آگوست ۱۸۲۵ این کشور به نام سیمون بولیوار نام گذاری شد.
این کشور در سال ۱۸۳۶، بولیوی تحت فرمان مارشال آندرس دی سانتا کروز به پرو حمله کرد و رئیس جمهور عزل شده، ژنرال لویس اوربگوسو را دوباره به قدرت بازگرداند. پرو و بولیوی، کنفدراسیون بولیوی _ پروئی را تشکیل دادند و دی سانتاکروز را «اولین حامی» این کنفدراسیون خواندند. پس از ایجاد تنش بین این کنفدراسیون و شیلی، در تاریخ ۲۸ دسامبر ۱۸۳۶ علیه شیلی اعلان جنگ شد. آرژانتین به عنوان هم پیمان شیلی، در تاریخ ۹ مه ۱۸۳۷ علیه کنفدراسیون اعلان جنگ کرد.
نیروهای بولیویایی-پروئی پیروزی‌های بزرگی همچون شکست قوای اعزامی آژرانتین و شکست قوای اولیه شیلی در عرصه نبرد پائوسارپاتا یه دست آوردند. در آن نبرد عهدنامه پائوسارپاتا با مضمون تسلیم بی قید و شرط ارتش شورشیان شیلی و پرو به امضای طرفین رسید. عهدنامه تضمین می کرد که نیروهای شیلی از پرو و بولیوی عقب نشینی کنند و کشتی‌های ضبط شده کنفدراسیون برگشت داده شوند، شرایط اقتصادی به حالت معمولی برگردد و کنفدراسیون وام پرو را به شیلی بازپرداخت کند. بیحالتی در مفاد عهدنامه دولت را مجبور کرد تا آنرا لغو کند.

دولت شیلی قوای ثانویه را تشکیل داد و به کنفدراسیون پرو-بولیوی حمله کرد و کنفدراسیون را در میدان نبرد جنگ یونگای |یونگای با استفاده از همان سلاح هایی که سانتاکروز به آنها اجازه نگهداری داده بود، شکست داد. پس از این شکست، سانتاکروز به اکوادور فرار کرد و کنفدراسیون پرو-بولیوی منحل شد.

پس از استقلال پرو، ژنرال گامارا رئیس جمهور پرو به بولیوی حمله کرد تا هر دو کشور را به کشور واحدی تحت پرچم پرو تبدیل کند. ارتش پرو در جنگ اینگاوی در ۲۰ نوامبر ۱۸۴۱، شکست خورد و ژنرال گامارا نیز کشته شد. سپس ارتش بولیوی به رهبری ژنرال حوزه بالیویان، استراتژی حمله را پیش گرفت تا بندر آمریکا در پرو را تصاحب کند. پس از مدتی، طرفین در سال ۱۸۴۲ قرار داد صلح امضاء کردند و به جنگ پایان دادند.

به خاطر ناپایداری سیاسی و اقتصادی در اوایل و اواسط قرن نوزده، نقاط ضعف بولیوی در جنگ اقیانوس آرام مشخص شد، (۱۸۷۹-۸۳) و بولیوی دسترسی اش را به دریا و زمینهای غنی از نیترات مجاور و بندر آنتوفاگاستا به شیلی از دست داد. پس از استقلال، بولیوی نیمی از اراضی خود را جنگ های مختلف به کشورهای همسایه واگذار کرد. بولیوی همچنین استان آکدرا (که به خاطر تولید رزین لاستیک معروف بود) با اعمال فشار از طرف برزیل در سال ۱۹۰۳ از دست داد. (ببینید عهدنامه پتروپلیس)

افزایش جهانی قیمت نقره باعث موفقیت نسبی بولیوی و پایداری سیاسی در اواخر سالهای ۱۸۰۰ میلادی شد. در اوایل قرن بیستم، قلع جانشین نقره به‌عنوان منبع درآمدزایی کشور شد. توالی دولت ها که توسط نخبگان اجتماعی و اقتصادی کنترل می شدند باعث پیگیری سیاست های اقتصاد آزاد و کاپیتالیسم درسی سال اول قرن بیستم گردید.

شرایط زندگی مردم بومی که قسمت عمده جمعیت را تشکیل می دادند، اسفناک بود. اجبار به کار در شرایط بروی در معادن و وضعیت نئودال در استان‌های بزرگ منجر به عدم دسترسی به تحصیلات، موقعیت های اقتصادی و مشارکت سیاسی مردم می شد. شکست بولیوی از پاراگوئه در جنگ چاکو (۱۹۳۲-۳۵) باعث بازگشت به شرایط به پیشین گردید.​

 

[Nicol]

جنبش انقلابی ملی گرایان |MNR) به‌عنوان یک حزب مبتنی بر عموم ظهور کرد. با وجود پذیرفته نشدن پیروزی آنها در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۵۱، MNR انقلاب موفقیت آمیز ۱۹۵۲ را رهبری کرد. با رهبری رئیس جمهور، ویکتور پاز استنسورو، و حمایت حزب MNR حق رأی جهانی را به عرصه سیاسی خود اضافه کرد و آموزش و تحصیلات را در شهرهای کوچک ترویج داد و معاون بزرگ قلع کشور را ملّی کرد.



دوازده سال بی نظمی و بی قانونی باعث تقسیم شدن حزب MNR گردید. در سال ۱۹۶۴، یک دیکتاتور نظامی، رئیس جمهور پازاستنسورو را در اواخر سومین دوره فعالیتش از کار بر کنار کرد. مرگ رئیس جمهور رنه بارینتوس در سال ۱۹۶۶ بود، منجر به توالی دولتهای ضعیف گردید. با توجه به بی نظمی های عمومی و افزایش اعتراضات مردمی، ارتش، MNR و سایر احزاب کلنل (ژنرال آینده) هوگو بانزر سوئارز را در سال ۱۹۷۱ به رئیس جمهوری انتخاب کردند. بانزر با حمایت MNR از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۴ قدرت را در دست داشت.

در پی جرایی بین اعضای ائتلاف، بانزر نیروهای مسلح را جایگزین افراد غیرنظامی کرد و فعالیتهای سیاسی را به حالت تعویق در آورد. در طول ریاست جمهوری بانزر، رشد اقتصادی بسیار گسترده بود ولی حقوق بشر، خشونت و بحران های مالی باعث کاهش حمایت از او شد. او مجبور شد تا در سال ۱۹۷۸ انتخابات را برگزار کند و دوباره بولیوی وارد دوران تازه ای از آشفتگی سیاسی گردید.​

 

[Nicol]

تعطیلات رسمی کشور بولیوی در سال 2009

تاریخ
مناسبت

--------------------------------------------------

January-1 : New Year's Day





February-2 : Fiesta de la Virgen de Candelaria





February-10 : Oruro Local Festival





(Tarija) Rose Monday : February-15




February-24 : Carnival / Mardi Gras





April-10 : Good Friday





May-1 : Labor Day





May-25 : Sucre Local Festival





May-27 : Mother's Day





June-11 : Corpus Christi





July-16 : La Paz Local Festival





August-6 : Independence Day





September-15 : Cochabamba Local Festival





September-24 : Pando Local Festival





September-24 : Santa Cruz Local Festival





hkfgr-1 : All Saints` Day





hkfgr-10 : Potosi Local Festival





hkfgr-18 : Beni Local Festival





December-25 : Christmas Day​

​

 

[Nicol]

نشانه ملی بولیوی :

​

 

[Nicol]

شعار ملی : Unity is Strength

سرود ملی : Bolivianos, el hado propicio



فرهنگ بولیوی :

فرهنگ بولیوی اثرات زیادی در دین، موسیقی و پوشش مردم آیمارا

و اینکا گذاشته است. معروف ترین جشن آنها "ال کارناوال دی اورو"

است. سرگرمیها شامل فوتبال است که یک ورزش ملی است و

فوتبال گل کوچک که کودکان و بزرگ‌ترها در خیابانها بازی می کنند.

باغ وحش ها نیز مورد توجه مردم هستند که تنوع زیادی از موجودات مختلف را دارا می باشند.