یمی از منجمان نوعی جدید کوازار را در کهکشان‌های دوردست کشف کرده‌اند که تمامی نظریه‌های کنونی را به هم ریخته‌اند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مانند کهکشان راه شیری، هر کهکشان بزرگ شناخته‌شده‌ای در مرکز خود دارای سیاهچاله فوق‌عظیمی است و تعدادی از این سیاهچاله‌ها با دیسک ابرشفاف گازی داغ به نام کوازار احاطه شده‌اند. با این حال، کوازار جدید از نوع دیگری است.
این کوازار جدید در دو جهت حرکت می‌کند: بخشی از آن به سمت زمین حرکت می‌کند اما بخش اعظم آن با سرعت بالا از زمین دور می‌شود و احتمالا به سمت سیاهچاله کوازار در حرکت است.
به گفته نیل براند، پروفسور نجوم و فیزیک نجومی دانشگاه پنسیلوانیا، درست همان طور که می‌توان از تغییر داپلر برای صدا و توضیح امکان دورشدن یک هواپیما از فرد یا حرکت آن به سمت وی استفاده کرد، دانشمندان با استفاده از تغییر داپلر به دنبال پاسخ به این پرسش بودند که آیا گاز موجود در این کوازارها به سمت زمین یا به سوی سیاهچاله‌های دوردست حرکت می‌کند.
سیاهچاله‌های مزبور دارای جرم میلیون‌ها تا میلیاردها برابر خورشید بوده و ماده احاطه‌کننده آن‌ها دیسک کوازاری را تشکیل می‌دهد که بزرگ‌تر از مدار زمین به دور خورشید بوده و از سطح این ستاره داغ‌تر است.
این کوازارها نور کافی را برای این که در جهان قابل‌مشاهده دیده شوند، تولید می‌کنند.
تیم بین‌المللی به رهبری پاتریک هال از دانشگاه یورک در تورنتوی کانادا، کوازارهای جدید را با استفاده از داده‌های سامانه DSS-III کشف کردند.
ماده‌ای که به درون این سیاهچاله‌ها سقوط می‌کند، ممکن است عجیب به نظر نرسد، اما دانشمندان دریافتند که این ماده بسیار معماگونه است. چنین گازی از هر 10 هزار کوازار، فقط در یک کوازار پیدا می‌شود و هم‌اکنون فقط 17 مورد از این دست کشف شده است.
گاز درون دیسک باید در نهایت برای نیرودهی به کوازار به درون سیاهچاله سقوط کند، اما این گاز توسط حرارت و نور کوازار از سیاهچاله دور می‌شود و با سرعت بیش از 20 درصد سرعت نور به سمت زمین می‌آید.
بر اساس توضیحی دیگر برای توجیه این رفتار، گازی که از زمین دور می‌شود، به درون سیاهچاله سقوط نمی‌کند، بلکه حول آن و درست در بخش فوقانی دیسک گاز داغ می‌چرخد و بسیار به تدریج از سیاهچاله دور می‌شود.
چنین حالتی نشان می‌دهد گاز هم به سمت زمین می‌آید و هم از آن دور می‌شود.
زمانی که مورچه‌ای بر روی یک چرخ و فلک چرخان از مرکز به سمت لبه می‌آید، فرد مشاهده می‌کند که مورچه هم به سمت وی می‌آید و هم از او دور می‌شود. می‌توان چنین ایده‌ای را به گاز درون این کوازارها نیز اعمال کرد.
به منظور درک بیشتر، تیم تحقیقاتی در حال مشاهده این کوازارها با استفاده از تلسکوپ Gemini-North واقع در هاوایی است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مانند کهکشان راه شیری، هر کهکشان بزرگ شناخته‌شده‌ای در مرکز خود دارای سیاهچاله فوق‌عظیمی است و تعدادی از این سیاهچاله‌ها با دیسک ابرشفاف گازی داغ به نام کوازار احاطه شده‌اند. با این حال، کوازار جدید از نوع دیگری است.
این کوازار جدید در دو جهت حرکت می‌کند: بخشی از آن به سمت زمین حرکت می‌کند اما بخش اعظم آن با سرعت بالا از زمین دور می‌شود و احتمالا به سمت سیاهچاله کوازار در حرکت است.
به گفته نیل براند، پروفسور نجوم و فیزیک نجومی دانشگاه پنسیلوانیا، درست همان طور که می‌توان از تغییر داپلر برای صدا و توضیح امکان دورشدن یک هواپیما از فرد یا حرکت آن به سمت وی استفاده کرد، دانشمندان با استفاده از تغییر داپلر به دنبال پاسخ به این پرسش بودند که آیا گاز موجود در این کوازارها به سمت زمین یا به سوی سیاهچاله‌های دوردست حرکت می‌کند.
سیاهچاله‌های مزبور دارای جرم میلیون‌ها تا میلیاردها برابر خورشید بوده و ماده احاطه‌کننده آن‌ها دیسک کوازاری را تشکیل می‌دهد که بزرگ‌تر از مدار زمین به دور خورشید بوده و از سطح این ستاره داغ‌تر است.
این کوازارها نور کافی را برای این که در جهان قابل‌مشاهده دیده شوند، تولید می‌کنند.
تیم بین‌المللی به رهبری پاتریک هال از دانشگاه یورک در تورنتوی کانادا، کوازارهای جدید را با استفاده از داده‌های سامانه DSS-III کشف کردند.
ماده‌ای که به درون این سیاهچاله‌ها سقوط می‌کند، ممکن است عجیب به نظر نرسد، اما دانشمندان دریافتند که این ماده بسیار معماگونه است. چنین گازی از هر 10 هزار کوازار، فقط در یک کوازار پیدا می‌شود و هم‌اکنون فقط 17 مورد از این دست کشف شده است.
گاز درون دیسک باید در نهایت برای نیرودهی به کوازار به درون سیاهچاله سقوط کند، اما این گاز توسط حرارت و نور کوازار از سیاهچاله دور می‌شود و با سرعت بیش از 20 درصد سرعت نور به سمت زمین می‌آید.
بر اساس توضیحی دیگر برای توجیه این رفتار، گازی که از زمین دور می‌شود، به درون سیاهچاله سقوط نمی‌کند، بلکه حول آن و درست در بخش فوقانی دیسک گاز داغ می‌چرخد و بسیار به تدریج از سیاهچاله دور می‌شود.
چنین حالتی نشان می‌دهد گاز هم به سمت زمین می‌آید و هم از آن دور می‌شود.
زمانی که مورچه‌ای بر روی یک چرخ و فلک چرخان از مرکز به سمت لبه می‌آید، فرد مشاهده می‌کند که مورچه هم به سمت وی می‌آید و هم از او دور می‌شود. می‌توان چنین ایده‌ای را به گاز درون این کوازارها نیز اعمال کرد.
به منظور درک بیشتر، تیم تحقیقاتی در حال مشاهده این کوازارها با استفاده از تلسکوپ Gemini-North واقع در هاوایی است.