کوچک شمردن گناه، آن را به گناه بزرگ تبدیل می کند، برای روشن شدن موضوع، به این مثال توجه کنید:
اگر کسی سنگی به سوی ما پرتاب کند، ولی بعدا پشیمان شده و عذرخواهی کند، ممکن است او را ببخشیم، ولی اگر سنگ ریزه ای به ما بزند، و در مقابلِ اعتراض بگوید: این که چیزی نیست، بی خیالش. او را نمی بخشیم، زیرا این کار، از روح استکباری او پرده بر می دارد و بیانگر آن است که او گناهش را کوچک می شمرد.
امام حسن عسکری علیه السّلام فرمود:
«از گناهان نابخشودنی این است که انسان بگوید: کاش مرا به غیر از این گناه مجازات نکنند».۱
یعنی آن گناهِ مورد اشاره را کوچک بشمرد.
امیرمؤمنان علی علیه السّلام می فرماید:
«بدترین گناهان، آن است که صاحبش آن را کوچک بشمرد».۲
امام صادق علیه السّلام فرمود: «از گناه حقیر و ریز، بپرهیز(سبک مشمار) که آمرزیده نشود».
عرض کردم: گناهان حقیر چیست!؟ فرمود:
آن است که:
«کسی گناه کند و بگوید خوشا به حال من اگر غیر از این گناه نداشتم».۳
حضرت سجاد علیه السّلام در ضمن دعا، به خدا عرض می کند:
«پروردگارا! به تو پناه می برم و از اصرار بر گناه، و کوچک شمردن گناه».۴
منبع:
۱. تحف العقول، ص۴۸۷.
۲. نهج البلاغه، حکمت ۳۴۸، غررالحکم، ج۱، ص۱۹۳.
۳. کافی، ج۲، ص۲۸۷.
۴. صحیفه ی سجادیه، دعای هشتم.
۵. گناه شناسی، ۲۷-۲۸.
منبع:مادحین