خياباني كه از آسيب‌هاي زمان جان به در برده است
گردشي تاريخي در چهارباغ اصفهان
جام جم آنلاين: اصفهان در سال 1006 هجري قمري رسما به پايتختي شاه عباس اول بنيانگذار صفويان انتخاب شد و از آن پس فعاليت‌هاي قابل ملاحظه‌اي براي ساخت مساجد تاريخي، پل‌ها و قصر‌هاي باشكوه و... به منظور تزئين پايتخت به عمل آمد.
در همين سال فكر ايجاد گردشگاهي باشكوه از سوي شاه اعلام شد كه معماري و شهرسازي را با مفهوم جديد و نويي آشنا ساخت، خيابان چهارباغ كه چون نگيني برانگشتري اصفهان مي‌درخشد.
مفهومي كه نه‌تنها اولين شكل سازماندهي يك خيابان سبز در ايران بود، بلكه در جهان نيز بي‌نظير مي‌نمود و براي اولين‌‌بار در تاريخ ايران خيابان‌كشي و ايجاد معابر عمومي به اين سان منظم و كارآمد آغاز گرديد.
اين عمل شاه فضاهاي به غايت معمارانه باغ‌هاي ايراني را با تغييري بنيادين در مقياس، با تركيب تعداد بي‌شمار از باغ‌هاي خرد و كلان در گستره‌اي وسيع به شهر تبديل نمود كه يك رودخانه به عنوان بافت طبيعي و ابنيه و باغات به عنوان بافت مصنوع سبب شكل بخشي ساختار آن شدند.
در اطراف خيابان نهرهاي آب به جريان درآمدند كه درختان و درختچه‌هايي بسياري را حول آنها غرس كرده بودند. يك جوي آب ميان اين خيابان و زاينده‌رود جاري بود كه در محل تقاطع‌ها به حوض‌هايي ريخته مي‌شدند و آب جاري علاوه بر ايجاد نسيم خنك، ناخواسته با ايجاد اصوات و نوايي دل‌انگيز آرامش فكري و روحي و رواني وصف‌ناپذيري را منتقل مي‌كرد و در اطراف آن باغ‌هايي بوده كه ميان امرا و اشراف براي ساخت عمارت‌ها و كاخ‌هايشان تقسيم شده بودند، اما عموم مردم نيز مي‌توانستند از آنها استفاده كنند.
محور سبز چهارباغ در طول مسير خود ميان باغ‌ها و عمارت‌هايي چون چهلستون، باغ هزار جريب، باغ قصر سعادت‌آباد، عمارت جهان‌نما، كلاه‌فرنگي، باغ طاووس، هشت‌بهشت و ده‌ها باغ ديگر پيوند برقرار مي‌كرد كه امروزه غير از هشت‌بهشت از مجموعه باغ‌هاي سلطنتي محور چهارباغ چيزي باقي نمانده است. در اين ميان فضاهاي عمومي شهر مثل ميدان نقش‌جهان، بازار و مسجدها نيز انسجام مي‌يافتند.
گردشي تاريخي در چهارباغ اصفهان
جام جم آنلاين: اصفهان در سال 1006 هجري قمري رسما به پايتختي شاه عباس اول بنيانگذار صفويان انتخاب شد و از آن پس فعاليت‌هاي قابل ملاحظه‌اي براي ساخت مساجد تاريخي، پل‌ها و قصر‌هاي باشكوه و... به منظور تزئين پايتخت به عمل آمد.
در همين سال فكر ايجاد گردشگاهي باشكوه از سوي شاه اعلام شد كه معماري و شهرسازي را با مفهوم جديد و نويي آشنا ساخت، خيابان چهارباغ كه چون نگيني برانگشتري اصفهان مي‌درخشد.
مفهومي كه نه‌تنها اولين شكل سازماندهي يك خيابان سبز در ايران بود، بلكه در جهان نيز بي‌نظير مي‌نمود و براي اولين‌‌بار در تاريخ ايران خيابان‌كشي و ايجاد معابر عمومي به اين سان منظم و كارآمد آغاز گرديد.
اين عمل شاه فضاهاي به غايت معمارانه باغ‌هاي ايراني را با تغييري بنيادين در مقياس، با تركيب تعداد بي‌شمار از باغ‌هاي خرد و كلان در گستره‌اي وسيع به شهر تبديل نمود كه يك رودخانه به عنوان بافت طبيعي و ابنيه و باغات به عنوان بافت مصنوع سبب شكل بخشي ساختار آن شدند.
در اطراف خيابان نهرهاي آب به جريان درآمدند كه درختان و درختچه‌هايي بسياري را حول آنها غرس كرده بودند. يك جوي آب ميان اين خيابان و زاينده‌رود جاري بود كه در محل تقاطع‌ها به حوض‌هايي ريخته مي‌شدند و آب جاري علاوه بر ايجاد نسيم خنك، ناخواسته با ايجاد اصوات و نوايي دل‌انگيز آرامش فكري و روحي و رواني وصف‌ناپذيري را منتقل مي‌كرد و در اطراف آن باغ‌هايي بوده كه ميان امرا و اشراف براي ساخت عمارت‌ها و كاخ‌هايشان تقسيم شده بودند، اما عموم مردم نيز مي‌توانستند از آنها استفاده كنند.
محور سبز چهارباغ در طول مسير خود ميان باغ‌ها و عمارت‌هايي چون چهلستون، باغ هزار جريب، باغ قصر سعادت‌آباد، عمارت جهان‌نما، كلاه‌فرنگي، باغ طاووس، هشت‌بهشت و ده‌ها باغ ديگر پيوند برقرار مي‌كرد كه امروزه غير از هشت‌بهشت از مجموعه باغ‌هاي سلطنتي محور چهارباغ چيزي باقي نمانده است. در اين ميان فضاهاي عمومي شهر مثل ميدان نقش‌جهان، بازار و مسجدها نيز انسجام مي‌يافتند.