گرگ :> سروده ی فریدون مشیری

[baroon]

​

گفت دانایی که گرگی خیره سر * هست پنهان در نهاد هر بشر​

لاجرم جاریست پیکاری سترگ * روزو شب مابین این انسان وگرگ​

زور و بازو چاره ی این گرگ نیست * صاحب اندیشه داند چاره چیست​

ای بسا انسان رنجورپریش * سخت پیچیده گلوی گرگ خویش​

ای بسا زورآفرین مرد دلیر * هست در چنگال گرگ خود اسیر​

هر که گرگش را دراندازد به خاک * رفته رفته می شود انسان پاک​

وآن که ازگرگش خورد هردم شکست * گر چه انسان می نماید گرگ هست​

وآن که با گرگش مدارا می کند * خلق وخوی گرگ پیدا می کند​

در جوانی جان گرگت را بگیر * وای اگر این گرگ گردد با تو پیر​

روز پیری، گر که باشی همچو شیر * ناتوانی در مصاف گرگ پیر​

مردمان گر یکدگر را می درند * گرگ هاشان رهنما و رهبرند​

این که انسان هست این سان دردمند * گرگ ها فرمانروایی می کنند​

وآن ستمکاران که با هم محرم اند * گرگ هاشان آشنایان هم اند​

گرگ ها همراه و انسانها غریب * باکه باید گفت این حال عجیب


​

​

-فریدون مشیری-​

​