باستان شناسان مصری در حفاری نزدیک کانال سوئز بقایای قلعه ای را کشف کردند که به نظر می آید بزرگترین منطقه نظامی در دلتای شرقی باشد.
این بقایا پی یک شهرک نظامی را آشکار کرد که در 15 کیلومتری شمالی ترین نقطه قنطارای غربی قرار دارد. مساحت این شهرک در حدود 380 در 625 متر است و دارای دیواری به دور خود به عرض 13 متر است.
منطقه دفنا که این شهرک در آن کشف شده است، از قدیم به عنوان یک پایگاه مرزی استراتژیک در برابر دشمنان مصری شناخته می شد. رامسس دوم در قرن 13 قبل از میلاد این منطقه را برای برپایی قلعه نظامی انتخاب کرد. پادشاه دیگری بعد از او به نام Psammetichus I پادگانی با سربازهای خارجی تاسیس کردن تا از مرزهای شرقی مصر دربرابر مهاجمان حفاظت کند.
با توجه به شواهد به نظر می آید پادگان کشف شده در رابطه با پادگانی باشد که در بالا ذکر شد و توسط Psammetichus I ساخته شده.
یکی از استحکامات در مسیر «راه های هروس»، که یک کانال ارتشی و تجارتی باستانی می باشد و مصر را به دنیای شرق وصل کرده و دافنایی نام دارد، توسط هرودت مورخ یونانی نام برده شده و از آن به عنوان محل نگهبانی در دوره Psammetichus I در برابر مهاجمین عرب و آشوری یاد شده.
اولین حفاری مربوط به این پادگان در سال 1886 توسط مصرشناس انگلیسی فلیندرز پتری انجام شد و این محل به عنوان کمپی برای سربازان یونانی اجیر شده توسط Psammetichus I شناخته شد پس از آن این محل در طول سالیان توسط باد دچار فرسودگی شد و به زمینی هموار تبدیل گردید و برای سالها متوقف ماند.
اسپنسر از اعضای موزه بریتانیا که کتابهای زیادی درباره مصر نوشته می گوید: ما در این منطقه به دنبال کشف ارتباطاتی میان مصر و یونان باستان هستیم .
در این حفاری تعداد بسیار زیادی ظروف سفالی به دست آمد که بعضی ساخت محلی و بعضی دیگر وارداتی هستند. بشقاب سفیدی با خط هیروگلیف، ظروف سرامیک قرمز و مشکی تزیین شده، سنگهایی که بعنوان سمباده استفاده می شده است و چیزهای دیگری که نشانگر حجم بالایی از فعالیت تجاری میان مصری باستان، شرق نزدیک و یونان بوده است.
علاوه بر این پیکان های کشف شده از زیر شن صحرا این ایده که منطقه هدف نظامی داشته است را تقویت می کند. مهمتر از همه یک معبد ساخته شده از خشت یافت شد که دارای سه تالار بود و تعدادی انبار ذخیره مهمات در اطراف آن ساخته شده بود.
حفاری در این منطقه تا سال 2012 ادامه خواهد یافت.
این بقایا پی یک شهرک نظامی را آشکار کرد که در 15 کیلومتری شمالی ترین نقطه قنطارای غربی قرار دارد. مساحت این شهرک در حدود 380 در 625 متر است و دارای دیواری به دور خود به عرض 13 متر است.
منطقه دفنا که این شهرک در آن کشف شده است، از قدیم به عنوان یک پایگاه مرزی استراتژیک در برابر دشمنان مصری شناخته می شد. رامسس دوم در قرن 13 قبل از میلاد این منطقه را برای برپایی قلعه نظامی انتخاب کرد. پادشاه دیگری بعد از او به نام Psammetichus I پادگانی با سربازهای خارجی تاسیس کردن تا از مرزهای شرقی مصر دربرابر مهاجمان حفاظت کند.
با توجه به شواهد به نظر می آید پادگان کشف شده در رابطه با پادگانی باشد که در بالا ذکر شد و توسط Psammetichus I ساخته شده.
یکی از استحکامات در مسیر «راه های هروس»، که یک کانال ارتشی و تجارتی باستانی می باشد و مصر را به دنیای شرق وصل کرده و دافنایی نام دارد، توسط هرودت مورخ یونانی نام برده شده و از آن به عنوان محل نگهبانی در دوره Psammetichus I در برابر مهاجمین عرب و آشوری یاد شده.
اولین حفاری مربوط به این پادگان در سال 1886 توسط مصرشناس انگلیسی فلیندرز پتری انجام شد و این محل به عنوان کمپی برای سربازان یونانی اجیر شده توسط Psammetichus I شناخته شد پس از آن این محل در طول سالیان توسط باد دچار فرسودگی شد و به زمینی هموار تبدیل گردید و برای سالها متوقف ماند.
اسپنسر از اعضای موزه بریتانیا که کتابهای زیادی درباره مصر نوشته می گوید: ما در این منطقه به دنبال کشف ارتباطاتی میان مصر و یونان باستان هستیم .
در این حفاری تعداد بسیار زیادی ظروف سفالی به دست آمد که بعضی ساخت محلی و بعضی دیگر وارداتی هستند. بشقاب سفیدی با خط هیروگلیف، ظروف سرامیک قرمز و مشکی تزیین شده، سنگهایی که بعنوان سمباده استفاده می شده است و چیزهای دیگری که نشانگر حجم بالایی از فعالیت تجاری میان مصری باستان، شرق نزدیک و یونان بوده است.
علاوه بر این پیکان های کشف شده از زیر شن صحرا این ایده که منطقه هدف نظامی داشته است را تقویت می کند. مهمتر از همه یک معبد ساخته شده از خشت یافت شد که دارای سه تالار بود و تعدادی انبار ذخیره مهمات در اطراف آن ساخته شده بود.
حفاری در این منطقه تا سال 2012 ادامه خواهد یافت.