‘اوپیورفین’ ماده مسکنی که بسیار قوی تر از مورفین است و تاثیر مضاعف ضد درد و افسردگی دارد
پژوهشگران، ماده مسکن طبیعی با نام ‘اوپیورفین’ کشف کرده اند که بسیار قوی تر از مورفین است و عوارض جانبی آن را نیز به همراه ندارد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، این ماده مهارکننده درد را از آن جهت اوپیورفین نامیدند که همانند مرفین و سایرهای ضد دردها بر روی مسیرهای عصبی مشخصی تاثیر می گذارد.
‘کاترین روژو’ و گروه همکار وی در ‘انستیتو پاستور’ پاریس پس از یافتن یک ملکول ضد درد قوی در موش های آزمایشگاهی، توانستند در نخستین گام، این ماده را در بزاق انسان بیابند.
با توجه به یکسان بودن اثر ضد درد اوپیورفین بر التهاب حاصل از مواد شیمیایی و نیز درد حاد فیزیکی، نتیجه این آزمایش ها نشان داد که تزریق یک میلی گرم اوپیورفین به ازای هر کیلوگرم از وزن می تواند درد شدید در موش ها را به اندازه تزریق شش میلی گرم مورفین به ازای هر کیلوگرم از وزن، کاهش دهد.
پژوهشگران هنوز به درستی به سازوکار این امر پی نبرده اند، اما معتقدند که اوپیورفین می تواند مانع از تخریب ‘انکفالین’ ها شود. انفکالین ها مواد شیمیایی موجود در سیستم اعصاب مرکزی هستند که با تنظیم واکنش بدن نسبت به درد باعث کاهش درد می شوند.
این گزارش با اشاره به خاصیت ضد افسردگی اوپیورفین ، افزود: درد و افسردگی در بیشتر موراد با یکدیگر رابطه دارند و دانشمندان امیدوارند که بتوانند بوسیله اوپیورفین، دارویی با تاثیر مضاعف ضد درد و افسردگی تولید کنند.
مرفین با ماده مسکن جدید بسیار تشابه است و این در حالی است که استفاده از اوپیورفین ایجاد اعتیاد و عادت نکرده و پزشک برای کاهش درد، مجبور نخواهد شد که دوز این دارو را در بیمار افزایش دهد، همچنین این دارو ایجاد یبوست نکرده و در مصرف کننده بر عکس مورفین، وابستگی روانی ایجاد نمی کند.
خاصیت ضد افسردگی این مسکن جدید، توجه محققان را به خود جلب کرده است، آزمایش های انجام گرفته بر روی حیوانات نشان داد که تاثیر اوپیورفین به مراتب بیش تر از داروی ضد افسردگی ‘ایمیپرامین’، آن هم در دوز مشابه است. همچنین این دارو بر عکس داروهای ضد افسردگی رایج، تاثیر آرام بخش ها را نداشته و بر حافظه بلند مدت انسان تاثیر نمی گذارد.
کاترین روژو همچنین از ادامه یافتن تحقیقات بر روی ۲ یا سه ترکیب مصنوعی از مشتقات اوپیورفین خبر داد.
هم اکنون محققان در حال مشخص کردن نمونه های آزمایش های پاراکلینیکی هستند تا پس از پشت سر گذاشتن آن، مرحله آزمایش بر روی نمونه انسانی را آغاز کنند.
پژوهشگران، ماده مسکن طبیعی با نام ‘اوپیورفین’ کشف کرده اند که بسیار قوی تر از مورفین است و عوارض جانبی آن را نیز به همراه ندارد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، این ماده مهارکننده درد را از آن جهت اوپیورفین نامیدند که همانند مرفین و سایرهای ضد دردها بر روی مسیرهای عصبی مشخصی تاثیر می گذارد.
‘کاترین روژو’ و گروه همکار وی در ‘انستیتو پاستور’ پاریس پس از یافتن یک ملکول ضد درد قوی در موش های آزمایشگاهی، توانستند در نخستین گام، این ماده را در بزاق انسان بیابند.
با توجه به یکسان بودن اثر ضد درد اوپیورفین بر التهاب حاصل از مواد شیمیایی و نیز درد حاد فیزیکی، نتیجه این آزمایش ها نشان داد که تزریق یک میلی گرم اوپیورفین به ازای هر کیلوگرم از وزن می تواند درد شدید در موش ها را به اندازه تزریق شش میلی گرم مورفین به ازای هر کیلوگرم از وزن، کاهش دهد.
پژوهشگران هنوز به درستی به سازوکار این امر پی نبرده اند، اما معتقدند که اوپیورفین می تواند مانع از تخریب ‘انکفالین’ ها شود. انفکالین ها مواد شیمیایی موجود در سیستم اعصاب مرکزی هستند که با تنظیم واکنش بدن نسبت به درد باعث کاهش درد می شوند.
این گزارش با اشاره به خاصیت ضد افسردگی اوپیورفین ، افزود: درد و افسردگی در بیشتر موراد با یکدیگر رابطه دارند و دانشمندان امیدوارند که بتوانند بوسیله اوپیورفین، دارویی با تاثیر مضاعف ضد درد و افسردگی تولید کنند.
مرفین با ماده مسکن جدید بسیار تشابه است و این در حالی است که استفاده از اوپیورفین ایجاد اعتیاد و عادت نکرده و پزشک برای کاهش درد، مجبور نخواهد شد که دوز این دارو را در بیمار افزایش دهد، همچنین این دارو ایجاد یبوست نکرده و در مصرف کننده بر عکس مورفین، وابستگی روانی ایجاد نمی کند.
خاصیت ضد افسردگی این مسکن جدید، توجه محققان را به خود جلب کرده است، آزمایش های انجام گرفته بر روی حیوانات نشان داد که تاثیر اوپیورفین به مراتب بیش تر از داروی ضد افسردگی ‘ایمیپرامین’، آن هم در دوز مشابه است. همچنین این دارو بر عکس داروهای ضد افسردگی رایج، تاثیر آرام بخش ها را نداشته و بر حافظه بلند مدت انسان تاثیر نمی گذارد.
کاترین روژو همچنین از ادامه یافتن تحقیقات بر روی ۲ یا سه ترکیب مصنوعی از مشتقات اوپیورفین خبر داد.
هم اکنون محققان در حال مشخص کردن نمونه های آزمایش های پاراکلینیکی هستند تا پس از پشت سر گذاشتن آن، مرحله آزمایش بر روی نمونه انسانی را آغاز کنند.