سلامت نیوز : دیابت درکودکان معمولا با علائم مشخصه‌ای مثل افزایش دفعات دفع ادرار، پرنوشی و تاری دید و از دست دادن وزن همراه با دفع قند در ادرار تظاهر می‌کند. در شدیدترین شکل، دیابت ممکن است به صورت کتواسیدوز رخ دهد که می‌تواند به وقوع خواب آلودگی و اغما منجر شود و در صورت بی‌توجهی به درمان موثر ممکن است جان بیمار به خطر بیفتد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ سه راه تشخیصی برای دیابت وجود دارد که در هر یک از این سه راه در صورتی که افزایش قند خون به شکل یکسانی وجود نداشته باشد باید آزمایش به منظور اثبات وجود قند خون بالا تکرار شود. در همه گروه های سنی و همه انواع دیابت ها بجز دیابت بارداری معیارهای تشخیصی یکسان است. وجود قند خون ناشتای بالاتر از 126 میلی گرم در دسی لیتر یا قند خون اتفاقی بالاتر از 200 میلی گرم در دسی لیتر در یک بیمار علامت دار یا قند خون بالاتر از 200 میلی گرم در دسی لیتر در تست دو ساعت پس از غذا به معنای تشخیص دیابت است. البته همچنان شایع ترین نوع دیابت در کودکان نوع یک است.
در بیشتر کشورهای غربی نوع یک دیابت بیش از 90 درصد دیابت های کودکان و نوجوانان را تشکیل می دهد. با وجود این فقط کمتر از نیمی از افراد مبتلا به نوع یک دیابت قبل از پانزده سالگی تشخیص داده می شوند.
هر قدر بیماری فرد مبتلا در سن پایین تری شروع شده باشد خطر ابتلای خواهر یا برادر او بیشتر خواهد بود. همچنین خطر وقوع دیابت نوع یک در فرزندان، در مواردی که پدر مبتلا به دیابت باشد، دو تا سه برابر بیشتر از مواقعی است که مادر مبتلا به دیابت باشد.
از طرف دیگر دیابت نوع دو در کودکان و نوجوانان به یک مشکل سلامت عمومی در سراسر جهان تبدیل شده است. دیابت نوع دو، دیگر بیماری انحصاری بزرگسالان نیست. تا 20 سال قبل این نوع دیابت عامل کمتر از 3 درصد از همه موارد دیابت تازه شروع شده در کودکان و نوجوانان بود، در حالی که امروزه این رقم به 45 درصد موارد رسیده است و در حقیقت طی یک دهه گذشته میزان بروز آن در کودکان ده تا هجده ساله 10 برابر شده است. با توجه به این که این نوع دیابت بتازگی در کودکان و نوجوانان تشخیص داده می شود. لذا بسیاری از کودکانی که دچار دیابت نوع دو می شوند به طور اشتباه، بیماری شان از نوع یک تشخیص داده می شود.
همچنین با توجه به شیوع فزآینده چاقی در کودکان، نوجوانان و نوجوانان چاق مبتلا به دیابت خودایمن یا دیابت نوع یک ممکن است به اشتباه مبتلا به دیابت نوع دو تشخیص داده شوند. دیابت نوع دو اغلب با فاکتورهای خطر برای بیماری های قلبی ـ عروقی همراه است که در زمان تشخیص بیماری وجود دارد، لذا در این بیماران طبیعی کردن قند خون، توام با تشخیص و درمان افزایش فشار خون و اختلالات چربی خون مهم است. این بیماری یک اختلال چند ژنی است که در اثر تداخل عوامل ژنتیکی و فاکتورهای محیطی همانند چاقی، نداشتن تحرک و مصرف رژیم غذایی سرشار از چربی یا پرکالری بروز می کند.
عوارض درازمدت دیابت در کودکان و نوجوانان مشابه بزرگسالان است و شامل عوارض قلبی ـ عروقی، کلیوی، چشمی و عصبی می شود. به همین دلیل تمام کودکان مبتلا به دیابت نوع یک که پنج سال یا کمتر از شروع بیماری گذشته، ولی به ده سالگی رسیده باشند یا علائم بلوغ در آنها ظاهر شده باشد باید از نظر بروز عوارض گفته شده آزمایشات یا بررسی های لازم برای غربالگری صورت گیرند. در کودکان با نوع دو دیابت، این اقدامات به محض تشخیص بیماری باید انجام شود. همچنین باید توجه داشت همه مبتلایان به دیابت به این عوارض دچار نخواهند شد و نیز با کنترل خوب دیابت که همان کنترل مطلوب قند خون است می توان احتمال وقوع و شدت را کاهش یا زمان آن را به تأخیر انداخت.
در دیابت نوع یک به دلیل ماهیت خود ایمن بیماری این کودکان باید از نظر ابتلا به سایر بیماری های خودایمن، بویژه بیماری های تیروئید و سلیاک، هم در زمان تشخیص بیماری و هم به طور سالانه مورد بررسی قرار گیرند. تفاوتی که دیابت کودکان با بزرگسالان دارد این است که قند هدف در کودکان به دلیل نامشخص بودن زمان و میزان تغذیه و فعالیت و احتمال بیشتر رخ دادن افت قند خون که در ضمن به دلیل نوع درمان استفاده شونده در کودکان یعنی انسولین بالاتر است و والدین نباید از قند نسبتا بالاتر بترسند. نکته مهم دیگر این است که باید مراقب بود تا رشد و نمو و بلوغ کودکان با کنترل دقیق وضعیت تغذیه ای و سیر بیماری تحت تاثیر بیماری دیابت قرار نگیرد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ سه راه تشخیصی برای دیابت وجود دارد که در هر یک از این سه راه در صورتی که افزایش قند خون به شکل یکسانی وجود نداشته باشد باید آزمایش به منظور اثبات وجود قند خون بالا تکرار شود. در همه گروه های سنی و همه انواع دیابت ها بجز دیابت بارداری معیارهای تشخیصی یکسان است. وجود قند خون ناشتای بالاتر از 126 میلی گرم در دسی لیتر یا قند خون اتفاقی بالاتر از 200 میلی گرم در دسی لیتر در یک بیمار علامت دار یا قند خون بالاتر از 200 میلی گرم در دسی لیتر در تست دو ساعت پس از غذا به معنای تشخیص دیابت است. البته همچنان شایع ترین نوع دیابت در کودکان نوع یک است.
در بیشتر کشورهای غربی نوع یک دیابت بیش از 90 درصد دیابت های کودکان و نوجوانان را تشکیل می دهد. با وجود این فقط کمتر از نیمی از افراد مبتلا به نوع یک دیابت قبل از پانزده سالگی تشخیص داده می شوند.
هر قدر بیماری فرد مبتلا در سن پایین تری شروع شده باشد خطر ابتلای خواهر یا برادر او بیشتر خواهد بود. همچنین خطر وقوع دیابت نوع یک در فرزندان، در مواردی که پدر مبتلا به دیابت باشد، دو تا سه برابر بیشتر از مواقعی است که مادر مبتلا به دیابت باشد.
از طرف دیگر دیابت نوع دو در کودکان و نوجوانان به یک مشکل سلامت عمومی در سراسر جهان تبدیل شده است. دیابت نوع دو، دیگر بیماری انحصاری بزرگسالان نیست. تا 20 سال قبل این نوع دیابت عامل کمتر از 3 درصد از همه موارد دیابت تازه شروع شده در کودکان و نوجوانان بود، در حالی که امروزه این رقم به 45 درصد موارد رسیده است و در حقیقت طی یک دهه گذشته میزان بروز آن در کودکان ده تا هجده ساله 10 برابر شده است. با توجه به این که این نوع دیابت بتازگی در کودکان و نوجوانان تشخیص داده می شود. لذا بسیاری از کودکانی که دچار دیابت نوع دو می شوند به طور اشتباه، بیماری شان از نوع یک تشخیص داده می شود.
همچنین با توجه به شیوع فزآینده چاقی در کودکان، نوجوانان و نوجوانان چاق مبتلا به دیابت خودایمن یا دیابت نوع یک ممکن است به اشتباه مبتلا به دیابت نوع دو تشخیص داده شوند. دیابت نوع دو اغلب با فاکتورهای خطر برای بیماری های قلبی ـ عروقی همراه است که در زمان تشخیص بیماری وجود دارد، لذا در این بیماران طبیعی کردن قند خون، توام با تشخیص و درمان افزایش فشار خون و اختلالات چربی خون مهم است. این بیماری یک اختلال چند ژنی است که در اثر تداخل عوامل ژنتیکی و فاکتورهای محیطی همانند چاقی، نداشتن تحرک و مصرف رژیم غذایی سرشار از چربی یا پرکالری بروز می کند.
عوارض درازمدت دیابت در کودکان و نوجوانان مشابه بزرگسالان است و شامل عوارض قلبی ـ عروقی، کلیوی، چشمی و عصبی می شود. به همین دلیل تمام کودکان مبتلا به دیابت نوع یک که پنج سال یا کمتر از شروع بیماری گذشته، ولی به ده سالگی رسیده باشند یا علائم بلوغ در آنها ظاهر شده باشد باید از نظر بروز عوارض گفته شده آزمایشات یا بررسی های لازم برای غربالگری صورت گیرند. در کودکان با نوع دو دیابت، این اقدامات به محض تشخیص بیماری باید انجام شود. همچنین باید توجه داشت همه مبتلایان به دیابت به این عوارض دچار نخواهند شد و نیز با کنترل خوب دیابت که همان کنترل مطلوب قند خون است می توان احتمال وقوع و شدت را کاهش یا زمان آن را به تأخیر انداخت.
در دیابت نوع یک به دلیل ماهیت خود ایمن بیماری این کودکان باید از نظر ابتلا به سایر بیماری های خودایمن، بویژه بیماری های تیروئید و سلیاک، هم در زمان تشخیص بیماری و هم به طور سالانه مورد بررسی قرار گیرند. تفاوتی که دیابت کودکان با بزرگسالان دارد این است که قند هدف در کودکان به دلیل نامشخص بودن زمان و میزان تغذیه و فعالیت و احتمال بیشتر رخ دادن افت قند خون که در ضمن به دلیل نوع درمان استفاده شونده در کودکان یعنی انسولین بالاتر است و والدین نباید از قند نسبتا بالاتر بترسند. نکته مهم دیگر این است که باید مراقب بود تا رشد و نمو و بلوغ کودکان با کنترل دقیق وضعیت تغذیه ای و سیر بیماری تحت تاثیر بیماری دیابت قرار نگیرد.