http://apod.nasa.gov/apod/image/1111/gkper_block.jpg
در اوایل قرن بیستم، GK Persei تبدیل به یکی از روشن ترین ستاره ها در آسمان کره زمین شد و به عنوان رویداد Nova Persei 1901نامگذاری شد. همانطور که در این تصویر ترکیبی جدید که از تصاویر گرفته شده در 2003 و 2011 بدست آمده پیداست، تشعشع یک انفجار، که عموماً سحابی "آتشبازی" خوانده می شود به گسترش خود در فضا ادامه می دهد. این تصاویر قطعاتی از یک فیلم است که گسترش این سحابی را در طی 17 سال گذشته دنبال می کند. این سحابی که در فاصله حدود 1500 سال نوری قرار دارد هنوز کمتر از یک سال نوری قطر دارد. GK Per و دیگر ستاره های در حال تغییر که به نام Novae خوانده می شوند به عنوان سیستم های دوتایی شناخته می شوند که شامل یک کوتوله سفید بهم فشرده و یک ستاره سرد غول پیکر متورم در مداری نزدیک به هم است. توده ای که از ستاره غول پیکراز طریق یک صفحه میانی به سطح کوتوله سفید منتقل می شود نهایتاً باعث انفجار هسته ای گرمایی می شود که بدون از بین بردن کوتوله سفید، مواد ستاره ای را به درون فضا پخش می کند. سیستم GK Per با دوره مداری 2 روزه، طغیان های بسیار کوچکتری را هم در طول سال های اخیر ایجاد کرده است.
در اوایل قرن بیستم، GK Persei تبدیل به یکی از روشن ترین ستاره ها در آسمان کره زمین شد و به عنوان رویداد Nova Persei 1901نامگذاری شد. همانطور که در این تصویر ترکیبی جدید که از تصاویر گرفته شده در 2003 و 2011 بدست آمده پیداست، تشعشع یک انفجار، که عموماً سحابی "آتشبازی" خوانده می شود به گسترش خود در فضا ادامه می دهد. این تصاویر قطعاتی از یک فیلم است که گسترش این سحابی را در طی 17 سال گذشته دنبال می کند. این سحابی که در فاصله حدود 1500 سال نوری قرار دارد هنوز کمتر از یک سال نوری قطر دارد. GK Per و دیگر ستاره های در حال تغییر که به نام Novae خوانده می شوند به عنوان سیستم های دوتایی شناخته می شوند که شامل یک کوتوله سفید بهم فشرده و یک ستاره سرد غول پیکر متورم در مداری نزدیک به هم است. توده ای که از ستاره غول پیکراز طریق یک صفحه میانی به سطح کوتوله سفید منتقل می شود نهایتاً باعث انفجار هسته ای گرمایی می شود که بدون از بین بردن کوتوله سفید، مواد ستاره ای را به درون فضا پخش می کند. سیستم GK Per با دوره مداری 2 روزه، طغیان های بسیار کوچکتری را هم در طول سال های اخیر ایجاد کرده است.