اسير مانده ايم در بهانه هاي پاپتي 
و ميله هاي آهنين و عشق هاي ساعتي 
حوالي نگاهمان دوباره صف کشيده است 
صداي تيک تاک غم , شماره هاي صنعتي ! 
امان از اشتباه هاي نا تماممان , همان 
تفاخر هميشگي به هيچ هاي قيمتي ! 
ميان قرن حادثه کجاست اتفاق عشق 
نمانده در تسلط همان هبوط لعنتي ؟! 
کسي نيامد از تبار انتظارمان ببين 
که مانده ايم سخت در هجوم بي لياقتي !