زیـن پـس آرام بــخـــواب عـشـق مـن ...
مـــن تـمــــام شـب هــــای نـبـودنـت را،
بـايـــــد بـيـدار بـاشــــــــم ...
هـــر شــب هـــزاران بـوســه نــذر کــــرده ام ...
خــــــدا مـی شــــمــــارد،
مـــن مـی بـوسـم،
و کـنـار مـی گـذارم،
آرزوهــــای دو نــفــره مـان را کـه در سـر داشـتـم ...
يــــک،
دو،
ســــه،
چهــــار ...
هـــزار و يـکـــــــــ ،
هــزار و دو ...
:گل: