-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
-
وقتی پرنده‌ای زنده ست، مورچه‌ها رو می خوره؛
وقتی می میره، مورچه‌ها اونو می خورن!
زمانه و شرایط در هر موقعیتی می تونه تغییر کنه...
کسی رو تحقیر نکنیم یا آزار ندیم؛
شاید امروز قدرت داشته باشیم، اما یادمون باشه زمان از ما قدرتمندتره!
یه درخت میلیون‌ها چوب کبریت رومی‌سازه، امّا زمانش که برسه،
فقط یه چوب کبریت برای سوزوندن میلیون‌ها درخت کافیه!
وقتی زمانش برسه...
آنگاه که تقدیر نیست و از تدبیر نیز کاری ساخته نیست خواستن اگر با تمام وجود با بسیج همه اندامها و نیروهای روح و با قدرتی که در صمیمیت است تجلی کند اگر هم هستیمان را یک خواستن کنیم یک خواستن مطلق شویم و اگر با هجوم و حمله های صادقانه و سرشار از امید و یقین و ایمان بخواهیم پاسخ خویش را خواهیم گرفت.
[IMG]
[IMG]
ماسه ها فراموشکارترین رفیقان راهند...
پا به پایت می آیند؛ آنقدر که گاهی سماجتشان در همراهی حوصله ات را سرمی برد، امّا کافیست تا اندک بادی بوزد یا خرده موجی برخیزد تا ردّ پایت برای همیشه از حافظه ی ضعیفشان پاک شود!
آرزو دارم دوستانی داشته باشی از نسل صدف ها...
صدف هایی که به پاس اقامتی یک روزه تا دنیا دنیاست صدای دریا را برای هر گوش شنوایی زمزمه می کنند...
الحق که به ما درس وفا داد حسین / هر چیز که داشت بی‌ریا داد حسین
یعنی که تأملی کنید ای یاران ! / آن هستی خود زکف چرا داد حسین . . . ؟
آن دل که تو دیده‌ای ز غم خون شد و رفت
وز دیده ی خون گرفته بیرون شد و رفت
روزی به هوای عشق سیری می کرد
لیلی صفتی بدید و مجنون شد و رفت
:گل:
سلام از ماست:گل: زنده باشی گرامی:داغ:
شکرگزاریم. ممنونم.:شاد: امیدوارم شما خوب و خوب تر باشی.:ایول:
زندگی قانون باورها و لیاقت هاست همیشه باور داشته باش لایق بهترین هایی....:گل::دوست::icestar::7:
اینارو باید بارها خوند. دوّمی آه از نهادمان بلند کرد. :64:
مرسی مبین مهربان:39:
کاش میدانستی آن کس که در تو امید به زندگی را پرورش میداد ، خودش محتاج ، قطره ای از باران محبت بود
هی دور می شوی و صدایت نمی رسد
دست دراز جاده به پایت نمی رسد
هی سنگ روی سنگ ببین مات مانده است
کوهی که میخکوب تماشات مانده است
من بی تو ایستاده ام و ماه نقره کوب
با سایه های تیره فرو رفته در غروب
بعد از تو هر چه روز شب آلود، مال من
تنها گلوی یخ زده ی رود، مال من
کم کم تمام می شوم و نا امیدتر
این جاده کش می آید و من نا پدیدتر
روزی از این مسیر کسی رفت و دور شد
جا ماند کوه عاشق و " سنگ صبور" شد
تقدیم به دوست بااحساس انجمنیکمون:گل:
جامه ای بافتم ، تار و پودش از عشق ، خواستم تا به تو هدیه کنم ، لیک دیدم که در آن گوشه باغ ، لاله ای پنهانی با نسیمی می گفت : جامه عشق برازنده هر قامت نیست .
فراموشم مکن هرگز ، ولی گاهی به یاد آور ، رفیقی را که می دانی ، نخواهی رفت از یادش ! -
بارگذاری…
-
بارگذاری…
-
بارگذاری…