هوا تَرست به رنگِ هـــــــوای چشـــمانت
دوباره فـــــــال گرفتم بـــــــــرای چشمانت
اگر چه کوچک و تنگ است حجم این دنیا
قبـــــول کن که بریزم به پـــــای چشمانت
تمــــــــام آینه هـــــا نذرِ یـــاسِ لـــبخندت
جنـــــــــون آبی دریا فـــــــــدایِ چشمانت
خدا کند که بــــدانی چـه قدر محتاج ست
نــــــگاه خسته من به دعــــایِ چشمانت