-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
آموزش شبکه از سطح مبتدی تا پیشرفته(مباحث پایه و ویندوز)
- شروع کننده موضوع Nethunter
- تاریخ شروع
IP V4 و IP V6
در ادامه مباحثی که گفته شد ، مبحث IP Address ها رو ادامه میدیم. اینبار میخوایم درباره IPV4 و IPV6 و آی پی هایPublic و Private صحبت کنیم
در پست قبلی در ارتباط با مفهوم آی پی توضیح دادیم. کلاس های مختلف IP هم مفصلا توضیح داده شد. گفتنش تکرار مکرراته. پس یه راست میریم سر اصل موضوع.
:IPV4آی پی ورژن 4 همین آی پی 32 بیتی هست که معمولا ما رو سیستم هامون ست میکنیم. مثلا 192.168.1.20. همانطور که گفته شد این IP Address ها از 32 بیت تشکیل شدند و هر آدرس آی پی از چهار بخش تشکیل شدند. در واقع ما به این چهار بخش Octet یا اکتان میگیم. مثلا در مثال بالا ما چهار اکتت ِ 192 – 168 – 1 و 20 داریم.
هر کدوم از این Octet ها خودشون شامل 8 بیت هستند که در مجموع میشن 32 بیت. در واقع 192 یک عدد باینری هست که ما برای قابل فهم بودن برای خودمون به این صورت مینویسیمش ولی چیزی که کامپیوتر از این عدد استنباط میکنه بصورت صفر و یکه.یعنی همون عدد باینری رو میفهمه.معادل باینری ( دودویی ) عدد 192 میشه 11000000 و عدد 168 معادل 10101000 میشه. ( نحوه تبدیل Decimal به Binary و بالعکس در آینده توضیح داده خواهد شد (
:Ipv6 بعلت رشد سريع اينترنت ، فضاي آدرس دهي 32 بيتي ديگه جوابگوي نياز نبود و نیست. براي رفع اين مشکل آدرس دهي نسخه 6 ارائه شد که به جای 32 بیت از 128 بيت براي آدرس دهي استفاده مي کنه و شامل 8 قسمت 16 بيتی هست که بصورت زير ارائه ميشه XX : XX : XX : XX : XX : XX : XX : XX
مثلا این آدرس 1050:0:0:0:200:600:300c:326b
همانطور که می بینید در IP ورژن 6 ما با مبنای شانزده طرف هستیم و فرم نوشتنش colon-hexa Decimal هست.
در ادامه مباحثی که گفته شد ، مبحث IP Address ها رو ادامه میدیم. اینبار میخوایم درباره IPV4 و IPV6 و آی پی هایPublic و Private صحبت کنیم
در پست قبلی در ارتباط با مفهوم آی پی توضیح دادیم. کلاس های مختلف IP هم مفصلا توضیح داده شد. گفتنش تکرار مکرراته. پس یه راست میریم سر اصل موضوع.
:IPV4آی پی ورژن 4 همین آی پی 32 بیتی هست که معمولا ما رو سیستم هامون ست میکنیم. مثلا 192.168.1.20. همانطور که گفته شد این IP Address ها از 32 بیت تشکیل شدند و هر آدرس آی پی از چهار بخش تشکیل شدند. در واقع ما به این چهار بخش Octet یا اکتان میگیم. مثلا در مثال بالا ما چهار اکتت ِ 192 – 168 – 1 و 20 داریم.
هر کدوم از این Octet ها خودشون شامل 8 بیت هستند که در مجموع میشن 32 بیت. در واقع 192 یک عدد باینری هست که ما برای قابل فهم بودن برای خودمون به این صورت مینویسیمش ولی چیزی که کامپیوتر از این عدد استنباط میکنه بصورت صفر و یکه.یعنی همون عدد باینری رو میفهمه.معادل باینری ( دودویی ) عدد 192 میشه 11000000 و عدد 168 معادل 10101000 میشه. ( نحوه تبدیل Decimal به Binary و بالعکس در آینده توضیح داده خواهد شد (
:Ipv6 بعلت رشد سريع اينترنت ، فضاي آدرس دهي 32 بيتي ديگه جوابگوي نياز نبود و نیست. براي رفع اين مشکل آدرس دهي نسخه 6 ارائه شد که به جای 32 بیت از 128 بيت براي آدرس دهي استفاده مي کنه و شامل 8 قسمت 16 بيتی هست که بصورت زير ارائه ميشه XX : XX : XX : XX : XX : XX : XX : XX
مثلا این آدرس 1050:0:0:0:200:600:300c:326b
همانطور که می بینید در IP ورژن 6 ما با مبنای شانزده طرف هستیم و فرم نوشتنش colon-hexa Decimal هست.
آخرین ویرایش:
و اما چرا IPV6 به جای IPV4 ؟
در ابتدا ، هنگام مطرح شدن IPV4 تصور همگان این بود که این تعداد آی پی هیچ وقت تموم نمیشه . خب شاید تا حدودی حق داشتند. چون 2 به توان 32 عدد کوچیکی نیست.ولی طولی نکشید که رشد و گسترش سریع اینترنت تمامی معادلات و پیش بینی های متخصصان و اهل فن در این زمینه رو بهم زد. با رشد روز افزون اینترنت و ورود اینترنت پر سرعت به منازل ، مفهوم IP Shortage یا Lack of IP مطرح شد. خب این یعنی چی ؟
IP Shortage یعنی کمبود آدرس های آی پی. بعد به خاطر اینکه این مشکل رو حل کنن مفهوم NAT رو مطرح کردند. NAT مخفف کلمه ی Network Address Translation هست. خب قبل از اینکه در ارتباط با اساس کار NAT حرف بزنیم ، لازمه که اول در ارتباط با Public IP و Private IP ها توضیحاتی رو بدم البته این موضوعات هم در راستای جبران IP Shortage مطرح شد.
برای جبران کمبود آی پی ، تصمیم بر این شد که IP Address ها به دو دسته ی Public و Private تقسیم شن. یعنی ما یه دسته آی پی داریم که Public ( عمومی ) هستند و در بستر اینترنت ازشون استفاده میکنیم. ( آدرس های یونیک و منحصر به فردی هستند ) و یه دسته آدرس های آی پی هم داریم که Private ( خصوصی ) هستند که در شبکه های LAN خودمون ازشون استفاده میکنیم و برای استفاده از اونها نیاز به هیچ مجوز خاصی از هیچ ارگانی نیست و لازم هم نیست جایی ثبت شن. چون هر کسی میتونه تو شبکه خودش از این رنج آی پی ها استفاده کنه. برای این منظور در هر سه کلاس آی پی (A-B-C) یه رنج خاصی رو به عنوان Private IP در نظر گرفتن.
به Private Address ها چون در شبکه های خصوصی خودمون ازشون استفاده میکنیم Invalid IP گفته میشه.
به Public IP ها چون در بستر اینترنت ازشون استفاده میشه Valid IP یا به قول خودمون آی پی ولید گفته میشه. یعنی آی پی که مجازه برای بودن در اینترنت.
این جدا سازی آی پی های عمومی از آی پی های خصوصی تا حدودی کمبود آی پی ها رو جبران کرد. همه تو شبکه هاشون از این آی پی های خصوصی استفاده میکردن و هر وقت میخواستن به اینترنت متصل شن به کمک NAT آدرس Invalid اونها به آدرس Valid ترجمه میشد و به اینترنت دسترسی پیدا میکردند. خب این تا حدودی کمبود آی پی رو جبران میکرد. ولی به مرور با ورود اینترنت پرسرعت به منازل و کمپانی ها و از میان بر داشته شدن دایال آپ ، به نوعی همه ماها 24 ساعته به اینترنت متصلیم و همین امر باعث شد وقتی یه آی پی Valid به ما اختصاص داده شد به این زودی ها آزاد نشه تا در اختیار بقیه قرار بگیره. پس دوباره به ازای هز آی پی Invalid ما نیاز به یه آی پی Valid داشتیم و باز هم کمبود آی پی. دوباره روز از نو و روزی از نو. :شاد: :نیش:
اینبار برای جبران این نقیصه PAT مطرح شد ولی خب چندان هم موفق نبود تا اینکه ipv6 رسما اعلام وجود کرد. با مطرح شدن آی پی ورژن 6 کمبود آی پی به کلی جبران شد.
کل IP ورژن 4 حدودا 4 میلیارد IP هست که با جدا کردن IP های Private یا Invalid حدود 2 و نیم میلیارد باقی می مونه. و طبق پیش بینی ها IP ورژن 4 در سال 2012 تموم شد.طبق آخرین اخبار فیس بوک و گوگل هم نیز به IP ورژن 6 مهاجرت کردند.
حال اگر جمعیت کره زمین رو 7.5 میلیارد نفر درنظر بگیریم یعنی به ازاء هر سه نفر یک IP ورژن 4 داریم. در حالی که IP ورژن 6 اونقدر گستره اش زیاد هست که قابل شمارش نیست. در یک محاسبه جالب گفته اند که در IP ورژن 6 به ازاء هر مترمربع از کره زمین 6.5 ضربدر دو به توان 23 یعنی 55 میلیون IP داریم!!
شاید واسه شما هم جالب باشه بدونید که پیش بینی شده IP ورژن 6 با این گستره زیاد، تا سال 2030 تمام خواهد شد.
در ادامه درباره تفاوت ساختاری IP ورژن 4 با IP ورژن 6 ، نحوه برقراری ارتباط و ترجمه شدن Packet ها در Router ها از آی پی ورژن 4 به 6 و از آی پی ورژن 6 به 4 و چگونگی پیاده سازی آی پی ورژن 6 بحث خواهیم کرد. ( تازه داریم به جاهای جالبش میرسیم. از دست ندینا :نیش: )
در ابتدا ، هنگام مطرح شدن IPV4 تصور همگان این بود که این تعداد آی پی هیچ وقت تموم نمیشه . خب شاید تا حدودی حق داشتند. چون 2 به توان 32 عدد کوچیکی نیست.ولی طولی نکشید که رشد و گسترش سریع اینترنت تمامی معادلات و پیش بینی های متخصصان و اهل فن در این زمینه رو بهم زد. با رشد روز افزون اینترنت و ورود اینترنت پر سرعت به منازل ، مفهوم IP Shortage یا Lack of IP مطرح شد. خب این یعنی چی ؟
IP Shortage یعنی کمبود آدرس های آی پی. بعد به خاطر اینکه این مشکل رو حل کنن مفهوم NAT رو مطرح کردند. NAT مخفف کلمه ی Network Address Translation هست. خب قبل از اینکه در ارتباط با اساس کار NAT حرف بزنیم ، لازمه که اول در ارتباط با Public IP و Private IP ها توضیحاتی رو بدم البته این موضوعات هم در راستای جبران IP Shortage مطرح شد.
برای جبران کمبود آی پی ، تصمیم بر این شد که IP Address ها به دو دسته ی Public و Private تقسیم شن. یعنی ما یه دسته آی پی داریم که Public ( عمومی ) هستند و در بستر اینترنت ازشون استفاده میکنیم. ( آدرس های یونیک و منحصر به فردی هستند ) و یه دسته آدرس های آی پی هم داریم که Private ( خصوصی ) هستند که در شبکه های LAN خودمون ازشون استفاده میکنیم و برای استفاده از اونها نیاز به هیچ مجوز خاصی از هیچ ارگانی نیست و لازم هم نیست جایی ثبت شن. چون هر کسی میتونه تو شبکه خودش از این رنج آی پی ها استفاده کنه. برای این منظور در هر سه کلاس آی پی (A-B-C) یه رنج خاصی رو به عنوان Private IP در نظر گرفتن.
به Private Address ها چون در شبکه های خصوصی خودمون ازشون استفاده میکنیم Invalid IP گفته میشه.
به Public IP ها چون در بستر اینترنت ازشون استفاده میشه Valid IP یا به قول خودمون آی پی ولید گفته میشه. یعنی آی پی که مجازه برای بودن در اینترنت.
| PRIVATE IP ADDRESS | ||
| Class A | 10.0.0.0 | 10.255.255.255 |
| Class B | 172.16.0.0 | 172.31.255.255 |
| Class C | 192.168.0.0 | 192.168.255.255 |
این جدا سازی آی پی های عمومی از آی پی های خصوصی تا حدودی کمبود آی پی ها رو جبران کرد. همه تو شبکه هاشون از این آی پی های خصوصی استفاده میکردن و هر وقت میخواستن به اینترنت متصل شن به کمک NAT آدرس Invalid اونها به آدرس Valid ترجمه میشد و به اینترنت دسترسی پیدا میکردند. خب این تا حدودی کمبود آی پی رو جبران میکرد. ولی به مرور با ورود اینترنت پرسرعت به منازل و کمپانی ها و از میان بر داشته شدن دایال آپ ، به نوعی همه ماها 24 ساعته به اینترنت متصلیم و همین امر باعث شد وقتی یه آی پی Valid به ما اختصاص داده شد به این زودی ها آزاد نشه تا در اختیار بقیه قرار بگیره. پس دوباره به ازای هز آی پی Invalid ما نیاز به یه آی پی Valid داشتیم و باز هم کمبود آی پی. دوباره روز از نو و روزی از نو. :شاد: :نیش:
اینبار برای جبران این نقیصه PAT مطرح شد ولی خب چندان هم موفق نبود تا اینکه ipv6 رسما اعلام وجود کرد. با مطرح شدن آی پی ورژن 6 کمبود آی پی به کلی جبران شد.
کل IP ورژن 4 حدودا 4 میلیارد IP هست که با جدا کردن IP های Private یا Invalid حدود 2 و نیم میلیارد باقی می مونه. و طبق پیش بینی ها IP ورژن 4 در سال 2012 تموم شد.طبق آخرین اخبار فیس بوک و گوگل هم نیز به IP ورژن 6 مهاجرت کردند.
حال اگر جمعیت کره زمین رو 7.5 میلیارد نفر درنظر بگیریم یعنی به ازاء هر سه نفر یک IP ورژن 4 داریم. در حالی که IP ورژن 6 اونقدر گستره اش زیاد هست که قابل شمارش نیست. در یک محاسبه جالب گفته اند که در IP ورژن 6 به ازاء هر مترمربع از کره زمین 6.5 ضربدر دو به توان 23 یعنی 55 میلیون IP داریم!!
شاید واسه شما هم جالب باشه بدونید که پیش بینی شده IP ورژن 6 با این گستره زیاد، تا سال 2030 تمام خواهد شد.
در ادامه درباره تفاوت ساختاری IP ورژن 4 با IP ورژن 6 ، نحوه برقراری ارتباط و ترجمه شدن Packet ها در Router ها از آی پی ورژن 4 به 6 و از آی پی ورژن 6 به 4 و چگونگی پیاده سازی آی پی ورژن 6 بحث خواهیم کرد. ( تازه داریم به جاهای جالبش میرسیم. از دست ندینا :نیش: )
آخرین ویرایش:
تفاوت ساختاری IP ورژن 4 با IP ورژن 6 و چگونگی پیاده سازی آی پی ورژن 6
همانطور که مستحضرید در IPV4 ماکزیمم آدرسی که میتونیم داشته باشیم 2 به نمای 32 آدرس هست ولی در IPV6 ماکزیمم تعداد آدرس به 2 به نمای 128 افزایش پیدا میکنه. چون آی پی ورژن چهار 32 بیتی هست و آی پی ورژن شش 128 بیتی هست.
خب. قرارمون بر این بود که در ارتباط با ساختار این دو ورژن و تفاوت این دو و نحوه پیاده سازیشون حرف بزنیم
TCP/IPV4 و TCP/IPV6 از نظر Header بسته متفاوتند. این یعنی چی ؟ ( جلوتر توضیح میدم – پاسخ شماره 1 در تاپیک بعدی ) این قضیه باعث میشه که این دو پروتکل کاملا از هم مجزا باشند. یعنی بسته های IPV6 با IPV4 هیچ کاری به هم ندارند و با دو ساختار متفاوت کار میکنند.ولی خب این پایان ماجرا نیست. از اونجایی که هنوز همه دنیا به سمت IPV6 نرفتن ( نمونه اش کشور خودمون ) یه سری راهکار ها و روش هایی در نظر گرفته شد تا اگه Packet ای از سمت آی پی ورژن 4 میخواد به سمت آی پی ورژن 6 بره و یا بالعکس ، این امکان وجود داشته باشه. اون راه ها چیه ؟ ( در ادامه میگیم – پاسخ شماره 2 در تاپیک بعدی )
خب. داشتیم در ارتباط با تفاوت های ورژن 4 و 6 حرف میزدیم. در IPV6 بحث مسیریابی کاملا متفاوت از چیزی هست که تو IPV4 بود و کلا ساختار مسیریابی متحول شد. مورد دیگه ای که میتونم بهش اشاره بکنم بحث امنیت هست. که در IPV6 افزایش یافت. در راستای افزایش امنیت در ورژن 6 ، میشه به این قضیه اشاره کرد که Ip sec در آی پی ورژن 4 یک قابلیت Optional هست ولی IPV6 بصورت اتوماتیک با چنین قابلیتی در لایه های خودش عرضه میشه.
مورد دیگه ای هم که میتونم بهش اشاره کنم اینه که در IPV6 رسوندن بسته ها بصورت Real Time هست.
یکی از مسائلی که در TCP/IP V4 داشتیم حتی زمانی که سوئیچ Config میکردیم بحث Broadcast بود ولی در IPV6 این مورد بازنگری شد و به جای استفاده از ARP از ND استفاده میکنه.
IPV4 در چهار اکتت نشون داده میشد ولی IPV6 در هشت Hex نشون داده میشه.
به این صورت: 21CD:0053:0000:0000:03AD:003F:AF37:8D62
آی پی بالا رو میتونیم حتی خلاصه ترش هم بکنیم طوری که آدرس ما عوض نشه و همون آدرس اولیه باشه. اگه در یکی از قسمت ها همه هگزا دسیمال ها صفر بودند ما میتونیم جای اون چهار تا صفر فقط یه صفر بنویسیم. یعنی به این صورت :
21CD:0053:0:0:03AD:003F:AF37:8D62
دو تا صفر پشت سر هم میتونیم نادیده بگیریم . حتی میتونیم تک صفر ها رو هم حذف کنیم. البته به شرطی که اول اعداد باشن نه وسط اون.
21CD:53:0:0:3AD:3F:AF37:8D62
قسمت های مجاوری که پشت سر هم صفر هستن هم به این صورت میتونن نوشته بشن که جاش فقط یه “ : “ بذاریم.
یعنی داریم : 21CD:53::3AD:3F:AF37:8D62
مثال بعدی:
2001:0DB8:3FA9:0000:0000:0000:00D3:9C5A
2001:DB8:3FA9:0:0:0:D3:9C5A
2001
B8:3FA9::D3:9C5A
همانطور که مستحضرید در IPV4 ماکزیمم آدرسی که میتونیم داشته باشیم 2 به نمای 32 آدرس هست ولی در IPV6 ماکزیمم تعداد آدرس به 2 به نمای 128 افزایش پیدا میکنه. چون آی پی ورژن چهار 32 بیتی هست و آی پی ورژن شش 128 بیتی هست.
خب. قرارمون بر این بود که در ارتباط با ساختار این دو ورژن و تفاوت این دو و نحوه پیاده سازیشون حرف بزنیم
TCP/IPV4 و TCP/IPV6 از نظر Header بسته متفاوتند. این یعنی چی ؟ ( جلوتر توضیح میدم – پاسخ شماره 1 در تاپیک بعدی ) این قضیه باعث میشه که این دو پروتکل کاملا از هم مجزا باشند. یعنی بسته های IPV6 با IPV4 هیچ کاری به هم ندارند و با دو ساختار متفاوت کار میکنند.ولی خب این پایان ماجرا نیست. از اونجایی که هنوز همه دنیا به سمت IPV6 نرفتن ( نمونه اش کشور خودمون ) یه سری راهکار ها و روش هایی در نظر گرفته شد تا اگه Packet ای از سمت آی پی ورژن 4 میخواد به سمت آی پی ورژن 6 بره و یا بالعکس ، این امکان وجود داشته باشه. اون راه ها چیه ؟ ( در ادامه میگیم – پاسخ شماره 2 در تاپیک بعدی )
خب. داشتیم در ارتباط با تفاوت های ورژن 4 و 6 حرف میزدیم. در IPV6 بحث مسیریابی کاملا متفاوت از چیزی هست که تو IPV4 بود و کلا ساختار مسیریابی متحول شد. مورد دیگه ای که میتونم بهش اشاره بکنم بحث امنیت هست. که در IPV6 افزایش یافت. در راستای افزایش امنیت در ورژن 6 ، میشه به این قضیه اشاره کرد که Ip sec در آی پی ورژن 4 یک قابلیت Optional هست ولی IPV6 بصورت اتوماتیک با چنین قابلیتی در لایه های خودش عرضه میشه.
مورد دیگه ای هم که میتونم بهش اشاره کنم اینه که در IPV6 رسوندن بسته ها بصورت Real Time هست.
یکی از مسائلی که در TCP/IP V4 داشتیم حتی زمانی که سوئیچ Config میکردیم بحث Broadcast بود ولی در IPV6 این مورد بازنگری شد و به جای استفاده از ARP از ND استفاده میکنه.
IPV4 در چهار اکتت نشون داده میشد ولی IPV6 در هشت Hex نشون داده میشه.
به این صورت: 21CD:0053:0000:0000:03AD:003F:AF37:8D62
آی پی بالا رو میتونیم حتی خلاصه ترش هم بکنیم طوری که آدرس ما عوض نشه و همون آدرس اولیه باشه. اگه در یکی از قسمت ها همه هگزا دسیمال ها صفر بودند ما میتونیم جای اون چهار تا صفر فقط یه صفر بنویسیم. یعنی به این صورت :
21CD:0053:0:0:03AD:003F:AF37:8D62
دو تا صفر پشت سر هم میتونیم نادیده بگیریم . حتی میتونیم تک صفر ها رو هم حذف کنیم. البته به شرطی که اول اعداد باشن نه وسط اون.
21CD:53:0:0:3AD:3F:AF37:8D62
قسمت های مجاوری که پشت سر هم صفر هستن هم به این صورت میتونن نوشته بشن که جاش فقط یه “ : “ بذاریم.
یعنی داریم : 21CD:53::3AD:3F:AF37:8D62
مثال بعدی:
2001:0DB8:3FA9:0000:0000:0000:00D3:9C5A
2001:DB8:3FA9:0:0:0:D3:9C5A
2001
B8:3FA9::D3:9C5Aنحوه برقراری ارتباط و مسیردهی Packet های IPV6
قبل از ادامه دادن بحث و پاسخ دو سوال تاپیک قبلی اجازه میخوام نوع ارتباط در آی پی ورژن 6 رو توضیح بدم.
نوع ارتباط در IPV4 به سه صورت Unicast ، Multicast و Broadcast بود ولی در IPV6 به سه صورت Unicast ، Multicast و Anycast هست. خب سوالی که اینجا مطرح میشه اینه که تفاوت Broadcast و Anycast چیه ؟ Broadcast یعنی اینکه پکت دست همه کلاینت ها برسه. ولی Anycast یعنی اینکه مهم نیست دست کی برسه . یعنی شخص خاصی مد نظر ما نیست ولی خب معمولا پکت به نزدیکترین سرور و یا نزدیکترین فرد فرستاده میشه. بعدا در این ارتباط بیشتر توضیح میدم.
خب. حالا میپردازیم به پاسخ دو سوال قبلی :
سوال 1 در ارتباط با Header :
Header آی پی ورژن 6 از نظر ساختار کلا متفاوته از ورژن 4. هدر IPV4 خیلی بزرگ هست و معمولا یک سری چیزهایی هم توش هست که اصلا مورد استفاده قرار نمیگیره در بیشتر مواقع. درسته که TCP/IP V4 کوچیکتر از TCP/IP V6 هست ولی چون طول هدر IPV4 از طول هدر IPV6 بزرگتره ، تحلیل اون به مراتب سخت تر میشه و به زمان بیشتری نیاز داره.اینجا مبحثی تحت عنوان Extension headerمطرح میشه. با این که هدر IPv6 در مقام مقایسه با IPv4 بسیار ساده تر شده ، ولی امکان ارائه قابلیت های پیشرفته در سطح هدر و بسته اطلاعاتی IP در اون پیش بینی شده . با اضافه کردن این هدر به هدر پایه IPv6 قابلیت های چشمگیری به آن اضافه شده ، بدین ترتیب، هدر پایه ثابت خواهد موند و در صورت ضرورت میشه قابلیت های جدید رو از طریق extension header به اون اضافه کرد.
سوال 2 در ارتباط با نحوه ی مسیردهی بین IPV4 و IPV6 :
چون بخشی از بستر اینترنت هنوز IPV4 هست و همه بصورت کامل به IPV6 مهاجرت نکردند ، باید روشی وجود داشته باشه تا بتونیم بین IPV4 و IPV6 پکت هارو مسیردهی کنیم. یکی از روش ها استفاده از Router های IPV4,6 هست. یعنی این روترها پکت رو ترجمه میکنن. روش دیگه استفاده از Tunneling هست. بدین صورت که IPV4 رو درون IPV6 قرار میدن و حمل میکنن . روش دیگه Teredo هست. کارش اینطوره که IPV6 رو از طریق پورت های UDP به عنوان بسته ی IPV4 جابجا میکنه و چند روش دیگه که شاید بعدا مفصلا همه رو توضیح دادم.
خب. تقریبا همه مطالب بصورت کاملا ساده و واضح بیان شد. ولی جای یه چیز خالیه. اگه گفتین چی ؟ :خنده1:
اشتباه گفتین :نیش:
در TCP/IP V4 یه آدرسی داشتیم واسه لوپ بک : 127.0.0.1
در IPV6 جای این آی پی اینو داریم : 1::
در ادامه راجع به مباحث دیگه ای صحبت میکنیم. آی پی ها خسته کننده شد دیگه :نیش:
قبل از ادامه دادن بحث و پاسخ دو سوال تاپیک قبلی اجازه میخوام نوع ارتباط در آی پی ورژن 6 رو توضیح بدم.
نوع ارتباط در IPV4 به سه صورت Unicast ، Multicast و Broadcast بود ولی در IPV6 به سه صورت Unicast ، Multicast و Anycast هست. خب سوالی که اینجا مطرح میشه اینه که تفاوت Broadcast و Anycast چیه ؟ Broadcast یعنی اینکه پکت دست همه کلاینت ها برسه. ولی Anycast یعنی اینکه مهم نیست دست کی برسه . یعنی شخص خاصی مد نظر ما نیست ولی خب معمولا پکت به نزدیکترین سرور و یا نزدیکترین فرد فرستاده میشه. بعدا در این ارتباط بیشتر توضیح میدم.
خب. حالا میپردازیم به پاسخ دو سوال قبلی :
سوال 1 در ارتباط با Header :
Header آی پی ورژن 6 از نظر ساختار کلا متفاوته از ورژن 4. هدر IPV4 خیلی بزرگ هست و معمولا یک سری چیزهایی هم توش هست که اصلا مورد استفاده قرار نمیگیره در بیشتر مواقع. درسته که TCP/IP V4 کوچیکتر از TCP/IP V6 هست ولی چون طول هدر IPV4 از طول هدر IPV6 بزرگتره ، تحلیل اون به مراتب سخت تر میشه و به زمان بیشتری نیاز داره.اینجا مبحثی تحت عنوان Extension headerمطرح میشه. با این که هدر IPv6 در مقام مقایسه با IPv4 بسیار ساده تر شده ، ولی امکان ارائه قابلیت های پیشرفته در سطح هدر و بسته اطلاعاتی IP در اون پیش بینی شده . با اضافه کردن این هدر به هدر پایه IPv6 قابلیت های چشمگیری به آن اضافه شده ، بدین ترتیب، هدر پایه ثابت خواهد موند و در صورت ضرورت میشه قابلیت های جدید رو از طریق extension header به اون اضافه کرد.
سوال 2 در ارتباط با نحوه ی مسیردهی بین IPV4 و IPV6 :
چون بخشی از بستر اینترنت هنوز IPV4 هست و همه بصورت کامل به IPV6 مهاجرت نکردند ، باید روشی وجود داشته باشه تا بتونیم بین IPV4 و IPV6 پکت هارو مسیردهی کنیم. یکی از روش ها استفاده از Router های IPV4,6 هست. یعنی این روترها پکت رو ترجمه میکنن. روش دیگه استفاده از Tunneling هست. بدین صورت که IPV4 رو درون IPV6 قرار میدن و حمل میکنن . روش دیگه Teredo هست. کارش اینطوره که IPV6 رو از طریق پورت های UDP به عنوان بسته ی IPV4 جابجا میکنه و چند روش دیگه که شاید بعدا مفصلا همه رو توضیح دادم.
خب. تقریبا همه مطالب بصورت کاملا ساده و واضح بیان شد. ولی جای یه چیز خالیه. اگه گفتین چی ؟ :خنده1:
اشتباه گفتین :نیش:
در TCP/IP V4 یه آدرسی داشتیم واسه لوپ بک : 127.0.0.1
در IPV6 جای این آی پی اینو داریم : 1::
در ادامه راجع به مباحث دیگه ای صحبت میکنیم. آی پی ها خسته کننده شد دیگه :نیش:
آخرین ویرایش:
دختر مهتاب
متخصص بخش آموزش خیاطی
منم خوشم امد ساده بیان شده بود........دوستدارم بیشتربدونم:خنده2:
همه تلاش من اینه که حتی الامکان مطالب از هیچ جایی کپی نشه و مختص خود ایران انجمن باشه. تا الانم هیچ مطلبی از هیچ جایی کپی نشد. سعی منم بر اینه که با سناریو سازی و مثال زدن های مختلف و شبیه سازی کردن مطالب به چیزهایی که دور و برمون میبینیم ، مفهوم در ذهن خواننده به درستی جا بیفته. چون بچه های ما همیشه سر مفهوم مشکل داشتن و دارن. اگه مفهوم درست جا بیفته و و اون ذهنیت درست به وجود بیاد باقی چیزا حله.
دختر مهتاب
متخصص بخش آموزش خیاطی
:احترام::احترام::احترام::احترام:
( DHCP ( Dynamic Host Configuration Protocol
به کمک DHCP هر کامپیوتری درون شبکه ، آدرس آی پی ، DG ، DNS و ... رو از یک سرویس دهنده ای بنام DHCP Server میگیره و دیگه لازم نیست ما به کلاینت ها بصورت دستی آی پی بدیم.
در شبکه هایی که با پلتفرم مایکروسافت هستند ، به سه طریق امکان آدرس دهی وجود داره :
روش اول روش استاتیک ( Static IP Address ) هست که ما همه تنظیمات و پیکر بندی های مربوط به کلاینت ها رو بصورت دستی و با رفتن پشت تک تک ِ کلاینت ها انجام میدیم.
روش دوم APIPA هست. APIPA مخفف کلمه ی Automatic Private IP Addressing هست. APIPA بصورت اتوماتیک ست میشه روی کامپیوتر و ما هیچ گونه دخالتی در این امر نداریم. زمانی که بصورت استاتیک به کامپیوتری آی پی ندیم و هیچ DHCP سروری هم موجود نباشه که به کلاینت آی پی بده و یا راه ارتباطی کلاینت با سرور قطع باشه ، از این پروتکلی که مایکروسافت تو پشته پروتکل TCP/IP قرار داد استفاده میشه. این پروتکل از یه رنج خاصی ( 169.254.0.1 - 169.254.255.254 ) آی پی میده به کامپیوترها و وقتی از این رنج آی پی میگیره با هیچ کدوم از کامپیوترهای درون شبکه نمیتونه ارتباط برقرار کنه مگر با کامپیوتری که اونم از طریق APIPA آی پی گرفته باشه. ( بعدا در این ارتباط مفصلا توضیح میدم )
روش سوم استفاده از DHCP Server هست. در این روش یک سرور به خاطر این کار در نظر گرفته میشه.
قبل از هر چیز لازمه فرآیند DORA رو توضیح بدم.
D: DHCP Discover
O: DHCP Offer
R: DHCP Request
A: DHCP Acknowledge
O: DHCP Offer
R: DHCP Request
A: DHCP Acknowledge
خب قبل از هر چیز بحث امروز رو با یه سوال شروع میکنم : کامپیوتری قصد داره تو شبکه شروع به فعالیت کنه. تو اون شبکه DHCP Server دارن. خب این کامپیوتر نیاز داره قبل از هر چیز از سرور آی پی بگیره. حالا سوال اینجاست : کامپیوتر چطور میتونه سرور رو پیدا کنه وقتی خودش آی پی نداره ؟ و چطور میتونه درخواست خودش رو بهش برسونه ؟
جنس DHCP Discover ، برادکسته چون کامپیوتری که روشن میشه DHCP Server رو برای آی پی گرفتن نمیشناسه . پس برادکست میکنه و طلب آی پی میکنه ( اگه سوالی داشتین بپرسین بیشتر توضیح میدم )
DHCP نرم افزاریه که روی پورت 67 لایه ی Application کار میکنه . Broadcast : 67 <---------- Discover
این برادکست به همه ی کامپیوترهای درون شبکه بصورت سیگنال ( لایه 1 ) میرسه . همه کامپیوترها این سیگنال رو میگیرن ، از حالت سیگنال خارجش میکنن و به Packet تبدیل میکنن. این فرآیند رو تا لایه 6 پیش میبرن. لایه 6 پورت رو نگاه میکنه. همه کامپیوترها سریعا به پورت 67 خودشون نگاه میکنند. پورت 67 هیچ کامپیوتری فعال نیست الا سرور. پس سرور درخواست رو میگیره و بقیه کامپیوترها بسته رو Drop میکنن. سرور درخواست رو میگیره ونگاه میکنه به داخل Scope خودش. و یه آی پی که خالی بود رو Offer میده به کلاینت مورد نظر.
حالا سوالی که اینجا پیش میاد اینه: این Offer رو چطور به کامپیوتری که آی پی نداره بده ؟
از طریق MAC Address . قبلا هم این نکته رو گفته بودم که همه ی ارتباطات درون شبکه ای اتز طریق mac اتنجام میشه.
بازم اینجا یه سوال مطرح میشه: حالا کاربر این بسته رو گرفت. از کجا باید بفهمه که این بسته مال DHCP هست ؟
از طریق پورت. Offer که از طریق mac ارسال میشه ، روی پورت 68 ارسال میشه.
( دقت کنید Discover روی پورت 67 هست و Offer رو پورت 68 ) Offer ------> Mac:68
سرور ممکنه یک بسته رو به دو نفر بده. هر کدوم که زودتر گرفتن و Request دادند سرور Ack رو بر میگردونه. دقت داشته باشید که تا زمانی که سرور Ack رو بر نگردونه IP مال اون سیستم نمیشه.
حالا ممکنه یکی از دوستان بپرسه : اصلا چرا سرور به دو سیستم یک ip واحد رو Offer میده ؟ مگه نمیدونه قبلا به یکی Offer داده بود اینو ؟
جواب : چون اینم بسته UDP هست و هیچ کنترل جریانی برای خطا وجود نداره به همین خاطر ممکنه اصلا به سیستم نرسه. چون این احتمال وجود داره فرآیند بدین شکله.
خب. تا همین جای بحث واسه امشب کافیه. باقی مبحث رو در روزهای آیتی دنبال میکنیم.
موفق و سربلند باشید.
آخرین ویرایش:
دختر مهتاب
متخصص بخش آموزش خیاطی
ممنون داداش منصور خیلی خوب توضیح دادی ولی چندتاسوال برای من پیش امده:تعجب2:
نمیدونم باید اینجابپرسم یا جای دیگه:گل:
نمیدونم باید اینجابپرسم یا جای دیگه:گل:
خواهش میکنم. اگه سوالتون در ارتباط با همین تاپیکه همینجا میتونید سوالتونو بپرسین.
اگه نیست برید به لینک زیر و سوالتونو بپرسین.
http://www.iranjoman.com/forumdisplay.php?f=233