[h=3]
باستان شناسان پیش از این گفته بودند دایناسورها، اجداد پرنده های امروزی بودند. سپس دانشمندان چینی اعلام کردند برخی دایناسورها وخزندگان مدتها پیش موجودات شگفت انگیز چهار بال بودند، ظاهرا این شرایط آنها را به عنوان پرنده های اولیه برای پرواز آماده می کرده است.
دانشمندان چینی جزئیات ۱۱ نمونه فسیل شده از پرندگان اولیه را که حدود ۱۳۰ میلیون سال پیش می زیسته اند به دقت بررسی کردند.
این مطالعه نخستین شواهدی را ارائه می کند که به طور قطعی نشان می دهد برخی از گونه های پرنده اولیه که به تازگی کاوش شده اند، پیش از آنکه پرهای موجود بر روی اندام های عقبی را از دست بدهند و فقط پرها را به طور موثر بر روی بالهای جلویی حفظ کنند، چهار بال داشته اند.
این گذار تکاملی در پرنده های اولیه احتمالا نقش مهمی را در تکامل پرواز داشته است.
در آن زمان، این گونه های پرنده باستانی، ظاهرا پره های اندام های عقبی را به شکل پای پرندگان امروزی جایگزین کرده اند.
به گفته محققان آن موجودات چهار بال می توانسته اند از اندام های عقبی برای فعالیت بر روی زمین استفاده کنند مانند پرنده سینه سرخ که کرم ها را بر روی زمین چمن می کاود یا کشمکش کلاغ ها در اطراف سطل زباله.
نخستین اکتشافان چینی ها از این اندام های پردار در آغاز قرن جاری در گونه های دایناسوری موسوم به Microraptor و Sinornithosaurus صورت گرفته است.
اگرچه یافته های کنونی وجود چهار بال پردار را در اجداد پرنده های اولیه تایید می کند اما دانشمندان چینی اذعان دارند عملکرد ایرودینامیک این ترکیب هنوز جای بحث دارد.
باستان شناسان پیش از این گفته بودند دایناسورها، اجداد پرنده های امروزی بودند. سپس دانشمندان چینی اعلام کردند برخی دایناسورها وخزندگان مدتها پیش موجودات شگفت انگیز چهار بال بودند، ظاهرا این شرایط آنها را به عنوان پرنده های اولیه برای پرواز آماده می کرده است.
دانشمندان چینی جزئیات ۱۱ نمونه فسیل شده از پرندگان اولیه را که حدود ۱۳۰ میلیون سال پیش می زیسته اند به دقت بررسی کردند.
این مطالعه نخستین شواهدی را ارائه می کند که به طور قطعی نشان می دهد برخی از گونه های پرنده اولیه که به تازگی کاوش شده اند، پیش از آنکه پرهای موجود بر روی اندام های عقبی را از دست بدهند و فقط پرها را به طور موثر بر روی بالهای جلویی حفظ کنند، چهار بال داشته اند.
این گذار تکاملی در پرنده های اولیه احتمالا نقش مهمی را در تکامل پرواز داشته است.
در آن زمان، این گونه های پرنده باستانی، ظاهرا پره های اندام های عقبی را به شکل پای پرندگان امروزی جایگزین کرده اند.
به گفته محققان آن موجودات چهار بال می توانسته اند از اندام های عقبی برای فعالیت بر روی زمین استفاده کنند مانند پرنده سینه سرخ که کرم ها را بر روی زمین چمن می کاود یا کشمکش کلاغ ها در اطراف سطل زباله.
نخستین اکتشافان چینی ها از این اندام های پردار در آغاز قرن جاری در گونه های دایناسوری موسوم به Microraptor و Sinornithosaurus صورت گرفته است.
اگرچه یافته های کنونی وجود چهار بال پردار را در اجداد پرنده های اولیه تایید می کند اما دانشمندان چینی اذعان دارند عملکرد ایرودینامیک این ترکیب هنوز جای بحث دارد.