ابیاتی برای مشاعره با .:. و ، واو .:.

[baroon]

وفای شمع را نازم که بعد از سوختن
به صد خاکستری در دامن پروانه می ریزد

نه چون انسان که بعد از رفتن همدم
گل عشقش درون دامن بیگانه می ریزد​

 

[کیمیا]

وز شام تا به بام ز بالای شاخسار
آید به گوش بانگ شباهنگ و زنجره

 

[fatemeh]

والله که شهر بی تو مرا حبس می شود
آوارگی و کوه و بیابانم آرزوست




مولانا​

 

[fatemeh]

وفا كنيم و ملامت كشيم و خوش باشيم
كه در طريقت ما كافريست رنجيدن!​

 

[fatemeh]

و با چه قید بگویم که دوستت دارم؟

ـ که تا ابد؟ که همیشه؟ که جاودان؟ که هنوز؟​

 

[fatemeh]

وه چه نیروی شگفت انگیزیست،
دست هایی که به هم پیوسته ست!




​

فریدون مشیری​

 

[Miss zahra]

وقتی تو نیستی

نه هست های ما

چونان که بایدند ...

نه باید ها ...

هر روز بی تو

روز مباداست !​

 

[fatemeh]

وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی
تا با تو بگویم غم شب های جدایی







​

هوشنگ ابتهاج‎​

 

[Narsisa]

وه که جدا نمی شود نقش تو از خیال من
تا چه شود به عاقبت در طلب تو حال من
سعدی​

 

[Miss zahra]

​

 

[fatemeh]

وافریادا زعشق وافریادا
کارم به یکی طرفه نگار افتادا​

 

[Narsisa]

وه چه بی‌رنگ و بی‌نشان که منم
کی ببینی مرا چنان که منم
گفتی اسرار در میان آور
کو میان اندر این میان که منم
مولانا

​

 

[Miss zahra]

واعظ ما بوی حق نشنید بشنو این سخن
​

در حضورش نیز می گوییم نه غیبت میکنم ​

​

 

[fatemeh]

وه که با این عمر های کوته بی اعتبار
این همه غافل شدن از چون منی شیدا چرا؟​

 

[fatemeh]

واله و شیداست دائم همچو بلبل در قفس
طوطی طبعم به عشق شکّر و بادام دوست​