اشعار رضا صادقی

[aram1]

خلوت بي تو بها نداره
اينجا بدونه نازنينم صفا نداره
صبوروپاكي قرمزقرمز
آبي درياپيش تو جلا نداره
طلاي ناب روزگارتاتومياي ميادبهار
كوير سردم بي تو عشق
ابري شو روتنم ببار
بي تو نواي ندارم سوز صداي ندارم
بيا تاتولحظهءبغض سرروي شونت بزارم
من كه كسي رو ندارم
جز تو كه ياورم باشه
تواينه هياهوي زمون اميد آخرم باشه
همه تنم شوق توروشورنگاهتوداره
نپرس چرا خيس چشام دست خودم نيست ميباره
خلوت بي تو بها نداره
اينجا بدون نازنينم صفا نداره
صبور وپاكي قرمزقرمزآبي دريا پيش توجلانداره
طلاي ناب روزگارتاتومياي مياد بهار
بي تونواي ندارم سوزصداي ندارم
بيا تا تو لحظه اي باز سرروي شونت بزارم
​

 

[aram1]

مي خوام يه قصري بسازم پنجره هاش آبي باشه
من باشم وتوباشيويك شب مهتابي باشه
مي خوام يه كاري بكنم شايد بگي دوسم داري
مي خوام يه حرفي بزنم كه ديگه تنهام نزاري
مي خوام شبا عكس توروتوخواب گلهاببينم
مي خوام كه جادوت بكنم هميشه پيشم بموني
ازتو كتاب زندگيم يه حرف رنگي بخوني
امشب مي خوام براي تويه فال حافظ بگيرم
اگه كه خوب درنيومد به احترامت بميرم
امشب مي خوام تا خود صبح
فقط برات دعا كنم
براي خوشبخت شدنت خدا خدا خدا كنم
مي خوام توروقسم بدم به جون هرچي عاشقه
به جونه هر چي قلب صاف رنگ گل شقايقه
يه وقتي كه من نبودم بي خبر از اينجا نري
بدون يك خداحافظي پر نزني تنها نري
يه موقعه اي فكر نكني دلم واست تنگ نمي شه
فكر نكن اگه بري زندگي كمرنگ نميشه
اگه بري شبا چشام يه لحظه ام خواب ندارن
آسموناي آرزويه قطره مهتاب نداره
راستي دلت مياد بري بدون من بري سفر
بعدش فراموشم كني برات بشم يه رهگذر
اصلاًبگوكه دوست داري اينجور دوست داشته باشم
اسم تورومثل گلاتوگلدوناكاشته باشم
امشب مي خوام تاخودصبح فقط برات دعا كنم
براي خوشبخت شدنت خداخداخداكنم
اون كه اميد شب تاروسياه مادرش
اون كه پاك آري ازرنگ گناه مادرش
مادرش مادرش
اون كه تنها توي خونه
چشم به راه مادرش
اون كه مثل اشك چشماش قرص ماه مادرش
مادرش مادرش
شب تا صبح بيداره
تا راحت بخوابن بچه هاش
اوج عشق ومهروعرفانه تمام لحظه هاش
شادي روح تموم خندهاش
اوج ايثاره تمام گريهاش
من چي بگم از اين طلا
اون يه نعمت خدا
اون كه نميشه روش گذاشت هيچ قيمتي
بارالهاتونگير از هيچكي
همچين نعمتي
مادر مادرمادر
​

 

[aram1]

بتاب اي مه تابان
كجاميره شتابان
بمون كه شب درازه
واست اومد يه مهمون
منم مهمونت امشب نزار دلم برنجه
نمي خوام گنج عالم
همين نورت يه گنجه
بتاب دلم گرفته بتاب خندهارفته
نمي دونم چي اومد سر دل اينجوري مرده
بتاب تاريكه صاحل
بتاب تاريكه اين دل
ديگه خونه سوت وكوره
توباش نوري به منزل
بتاب اي بتاب اي بتاي اي مه تابان
بتاب اي مه تابان
كجا ميري شتابان
بمون كه شب درازه
واست اومده يه مهمون
منم مهمونت امشب نزاردلم برنجه
نمي خوام گنج عالم
همين نونت يه گنجه
بتاب اي بتاب اي مه تابان


​

 

[aram1]

بعضي وقتا يه نگاه ساده مي سازه از يكنفر
عاشقي دلداده شاعري آواره عاشقي بيچاره
بعد از اون تيكه نگاه انگار افتادم توچاه
بي خودازخودشدورفت اون جون سربه راه
نه ميشه ازش نوشت
نه ميشه ازش كذشت
نه ميون جمع ونه توي خلوت دشت
از همون لحظه نگاه دلم من شداين رفيق نيمه راه
يادته قول داده بودي از من دور نشي
چشماتوواكن دلم قول داده بودي كور نشي
ديگه لجبازي نكن
دلكم اينقده با اين تن پير بازي نكن
انگار هيچي نديدي بگزاروبگزردل من
ازماگفتن يه روزي مي ميري آخر دل من
نه تواوليني نه آخرين تو عاشقي
مي دونم حقم داري مونده درونت عاشقي
توروجون هر كسي كه دوست داري
ديگه دست بردار از اين قصهءعشق
تو كجاوعشق كجانداري طاقت عشق
با نگاهت اي دلم كاري دادي به دست ما
چشم من خوب ميپيچوني اين دل سر مست ما
به ارواح خاك اين دلم قسم
بزار تا كه بي كسم
نميدم اين دل مردرو به چشم
تا كه زندش بكنه باز بگيره بونهءعشق
باتوام اي سهراب
اي به پاكي چون آب
يادته گفتي بهم تا شقايق زندست زندگي بايد كرد
نيستي سهراب كه ببيني
شقايق هم مرد
ديگه با چي كسي رودل خوش كرد
يادته گفتي بهم اومدي سراغ من
نرم آهسته بيا كه مبداكه تركي بردارچيني نازك تنهاي تو
آمدم آهسته نرم تر از يك پرقو
خسته از دوري راه خسته وچشم به راه
يادته گفتي بهم عاشقي يعني دچار
فكر كنم شدم دچار
توخودت گفتي چه تنهاست ماهي اگه دچاردرياباشه
آره تنها باشه يار غمها باشه
يادته مي گفتي گاه گاهي قفسي مي سازم
مي فروشم به شماتاكه به آواز شقايق
كه درآن زندانيست دل تنهايتان تازه شود
ديگه حتي اون شقايق كه اسير قفسه سهراب
صاحب نفسه
نيست كه تازگي بره اين دل تنهاي من
پس كجاست اون قفس شقايقت منوباخودت ببربه قايقت
راست ميگفتي كاش مردم دانه هاي دلشان پيدابود
كاش دلشون شيدابود
من به دنبال يه چيز بهتريم سهراب
تو خودت گفتي بهترين چيز رسيدن به نگاهيست
كه از حادثهءعشق تر است​