اعترافات مجتبی محرمی؛ روی عکسم قلم قرمز کشیدند و شدم مفسد فی‌الارض!

[mario8344]

زندگی روی آب

حالا آمده‌ام روی آب. سه سال زیر آب، بدون هوا و نفس. وقتی همه تورا بایکوت می‌کنند، حتی روزنامه ورزشی به تو نمی‌فروشند، تو را به ورزشگاه راه نمی‌دهند و جایی باشی عکس و تصویرت را پخش نمی‌کنند، دیگر چه انگیزه‌ای برای زندگی اجتماعی می‌‌ماند؟! مثل جذامی‌ها با من رفتار می‌کردند 3 سال رفتم کنج یک اتاق در آپارتمانی 50 متری طوری که عضله‌هایم آب شد و دیگر 50 متر نمی‌توانم راه بروم.

 

[mario8344]

قطر، به خاطر یک مشت دلار

کل قراردادم 35 هزار دلار بود. لیگ قطر هم 4، 5ماه بیشتر نیست. بعد از مدتی خودشان مرخصم کردند و آمدند تهران. ولی اینجا شایع شد من پول را گرفتم و فرار کرده‌ام! آخر مگر می‌شود بون اجازه باشگاه که پاسپورتت دست آنهاست، سوار هواپیما شوی و بیایی یک کشور دیگر؟! بعد هم داستان شکایت و شکایت کشی، من هم 34 ساله بودم و قید فوتبال را زدم. برای دایی 500 هزار دلار را از قطری‌ها بخشش گرفتند ولی برای من کسی پا پیش نگذاشت!

 

[mario8344]

جام ملت‌های 96

حاج‌مایلی زنگ زد و گفت می‌برمت ولی بدون ماجرا و داستان. نگران بود مبادا سر کاپیتانی بحث کنم ولی من که اهل این حرف‌ها نبودم. شنیدم رئیس وقت سازمان تربیت‌بدنی گفته بود اگر اسم محرمی باشد کل تیم را نمی‌فرستم جام ملتها‌؟! و سه روز بعد سفر تیم لیست را به او می‌دهند که کار از کار گذشته! من بعد از محرومیتم هر دو بازی برای پرسپولیس گل می‌زدم و در اوج بودم، طوری که نوشتند: کاپیتان با گل برگشت

 

[mario8344]

زهرخند بود یعنی تف به این شانس!

رده‌بندی جام ملت‌ها بود، پنالتی را زدم به تیر خورد، خنده‌ام گرفت. داستان ساختند برای این صحنه! آخر کدام بازیکن می‌تواند به عمد بزند به تیر دروازه؟ خب اگر می‌خواستم عمداً خراب کنم به اوت می‌زدم! می‌گفتند چون بازی نیمه‌نهایی با عربستان مرا بازی نداده‌اند لج کرده‌ام ولی خنده من چیز دیگری بود. 3 بازی عربستان از دقیقه 90 که بازی رفت و وقت اضافه مایلی‌کهن گفت گرم کن. من بهترین پنالتی‌زن ایران بودم و همه فکر می‌کردند تعویض سوم مرا می‌فرستد که پنالتی اول را بزنم. خودم هم داشتم ذهنم را آماده می‌کردم ولی دقیقه 116 داریوش یزدانی به عنوان تعویض سوم رفت تو و پنالتی را خراب کرد تا ایران به فینال نرسد. در ایران غوغایی شد که چرا محرمی را نفرستاد و در تیم هم همه همین را می‌گفتند. سر بازی با کویت داستان تکرار شد و وقتی پنالتی‌ام خراب شد خنده‌ام گرفت که این همه داستان برای هیچ! گفتم آخه تف به این شانس. بعد گفتند پنالتی از دست می‌ده و عین خیالش نیست...

 

[mario8344]

من اینجوری عشقمو به پرسپولیس نشون دادم

سال 1368 کشاورز متولد و 7 ملی‌پوش فیکس را خرید. کل خط دفاع تیم‌‌ملی رفتند، زرینچه و حسن‌زاده از استقلال و ناصر محمدخانی و من از پرسپولیس فردای لو رفتن خبر کلی هوادار پرسپولیس جمع شدند جلو نمایشگاه علی پروین و در زمین کارگران که چرا گذاشتید مجتبی برود. کشاورز به پول آن موقع 3میلیون نقد می‌داد که با 2 میلیون می‌شد خانه در آریاشهر بخری! کلی هم یخچال و فرش و گاز و تلویزیون و ماشین‌لباسشویی، ما را بردند زورخانه و دوره کردند که تو بچه لاتی، به خاطر مردم برگرد. محمود خوردبین هم رفت منزل مادرم و همه هدایای کشاورز را باروانت کرد و برگرداند. آن سال 40هزار تومان پرسپولیس به ما داد! سال 1371 هم عین این داستان برای تجارت تکرار شد، فنونی‌‌زاده، پیروانی، طاهری، دایی، دین‌محمدی و... همه رفتند. گرون‌ترین‌شون می‌گرفت 2 میلیون اما به من 6 میلیون نقد می‌دادند و 6 میلیون وام بلاعوض خرید خانه. مهدی فنونی با همین وام در آریاشهر خانه‌ای 250 متری خرید. دوباره گفتند بمان پرسپولیس و ماندم.

 

[mario8344]

بهترین از دید بهترین

به من لطف دارند ولی خودم را در جمع بهترین‌های تاریخ نمی‌دانم. از نظر من هم پرویز قلیچ‌خانی و محمد صادقی و ابراهیم قاسمپور بهترین‌های ایران بودند. در نسل فعلی متأسفانه کسی تداوم ندارد و نمی‌توانم دست روی کسی بگذارم. یکی 6 ماه عالیست و همه می‌گویند ستاره می‌شود، سال بعد اسمش را هم نمی‌برند و محو شده!

 

[mario8344]

یاغی

من نه یاغی بودم نه گردنکش ولی زیره‌بار حرف زور نمی‌رفتم. اهل تظاهر به نیکی و فرار از رفتارم هم نبودم، مثل خیلی‌ها که همه کار می‌کردند ولی جلو دوربین‌ها و دیگران جانماز آب می‌کشند! من می‌گفتم کردم، حالا اشتباه بوده ولی مسئولیت کارم را قبول می‌کردم. بین بچه‌هایی که بعد از من به یاغی مشهور شدند (انصاریان، نیکبخت، شیث، رهبری‌فرد و...) هاشمی‌نسب چیز دیگری است. هم از نظر فنی و هم اخلاق و مرام و معرفت قبولش دارم.

 

[mario8344]

مربی‌گری یا دستیاری؟

تمام کلاس‌ها را رفتم و مدرک گرفتم. سر یه دوره یادم هست که استاد مدرس بعد از دو هفته مرا کناری کشید و عذرخواهی کرد! گفتم چرا؟ گفت من از تو آنقدر بد شنیده بودم که فکر می‌کردم کلاسم را به‌هم می‌ریزی و بی‌سوادی و چیزی یاد نمی‌گیری! ولی حالا می‌بینم برعکس است. بالاترین نمرات را می‌گرفتم و یک جلسه غیبت هم نداشتم، بدون هیچ مسأله‌ای ولی هرگز کسی حاضر نمی‌شود مرا به کار بگیرد! بارها صحبت شده، از مسئولان فوتبال پرسیدهام آخر چرا؟ من چه مشکلی دارم؟ می‌گویند نمی‌دانیم! من حتی حاضر به دستیاری هم هستم، همین الان قلعه‌نویی یا هرکس دیگر بخواهد حاضرم دستیارش شوم ولی نمی‌دانم چرا!

 

[mario8344]

امیر قلعه‌نویی

بچه با معرفتی است. در اصفهان کاری داشتم که کمکم کرد. توقعی از او و دیگران ندارم اما رفقایی که زیر بال و پرم را در بیمارستان و روزهای سخت و شرایط امروز گرفته و می‌گیرند هم‌بازیان سابقم هستند نه امیر.

 

[mario8344]

حامی دایی

هرکس ضعف و ایرادی دارد ولی اگر قرار باشد من هم ایراد بگیرم، شما هم بگویی و دیگران هم توی کارش بگذارند که هیچ‌کس نمی‌تواند کار کند! ما باید هوای همبازیان خودمان را داشته باشیم و کمک‌شان کنیم. دایی نباشد، چه کسی باشد؟! متأسفانه خیلی از این انتقادات علیه دایی یا دیگران از سر حسادت است در حالی که من هرگز حسود نبوده‌ام. حتی بودند کسانی که زیرآب هم‌پستی خودشان را می‌زدند تا مبادا جایگاه‌شان به خطر بیفتد ولی من خودم هر فصل بهترین چپ‌پاها را می‌آوردم پرسپولیس مثل شاهرودی و منافی. الان هم به کمک دایی می‌روم و اگر ایرادی هم باشد خصوصی به خودش باید بگویم نه اینکه در رسانه‌ها خرابش کنم.

 

[mario8344]

محمد مایلی‌کهن

خیلی مرده! بیانش کمی تند هست ولی همیشه حق را می‌گوید. فکر می‌کنید چرا هیچ‌کس با او طرف نمی‌شود و کسی جرأت ندارد جوابش را بدهد؟! به دو دلیل؛ اول اینکه حاجی همیشه حق را می‌گوید و اگر دروغگو بود حتما مشتش باز می‌شد و دوم اینکه هیچ «آتو» یا مدرکی دست کسی ندارد و به همین دلیل از کسی نمی‌ترسد!

 

[mario8344]

علی پروین

پایش خیلی ایستادم. زمانی عده‌ای مرا دامادش می‌دانستند و اینقدر با علی‌آقا ندار بودم، از خودش هم بپرسی انکار نمی‌کند که من در رفاقت کم نیاورده‌ام ولی از شخص او بیشتر از بقیه توقع داشتم. من از پروین دلخورم، کتمان نمی‌کنم ولی بین او و هر مدیر غیرفوتبالی دیگر صددرصد طرف پروین را می‌گیرم. به قول قدیمی‌ها؛ ما فوتبالی هستیم. گوشت هم را بخوریم استخوان‌مان را دور نمی‌اندازیم. امثال پروین و حجازی و سایر فوتبالی‌ها همه‌جوره نسبت به این مدیران غیرفوتبالی ارجحیت دارند. من نمی‌تونم کتمان کنم که علی آقا هوایم هم داشته. چرا، وقتی سر داداشم به مشکل خوردیم اومد کمکم کرد برام وساطت کرد و من نمی‌تونم بگم این کارها رو برام نکرده. ولی می‌دونی، من که خیلی از چیزامو سر علی آقا داشتم یک جور دیگه‌ای روش حساب می‌کردم.

 

[mario8344]

مجتبی ای‌کیوسان!

سر بازی ایران - کامرون این شعار در ورزشگاه آزادی مد شد. سال 1371 کارتون «ای‌کیوسان» محبوب بود، پسری کچل و خیلی عاقل! شایع کردند مرا گرفته‌اند و در زندان سرم را تراشیده‌اند، پروین آمده و برای بازی تیم‌‌ملی آزادم کرده! ولی حقیقت این بود که سه روز قبل بازی در آرایشگاه دوستم «حسن صبری» نشسته بودم که بچه‌های نسل ما او را می‌شناسند. ناگهان گفت: «چقدر می‌گیری سرت را بتراشم؟!» آن موقع همه فوتبالیست‌ها پول می‌دادند تا به مد روز موهای‌شان را آرایش کنند و کچلی مثل حالا مد نبود! یک‌هو گفتم 10هزار تومان! گفت می‌دهم! بنشین بتراشم! گفتم اول پول را بده! نشان به آن نشان که در حضور چند نفر از رفقا وعده داد پول را بعداً می‌دهد و من هم کم نیاوردم و سرم را تراشید، بعد هم پول را نداد! جوان بودیم و از سر جوانی از این شوخی‌ها می‌کردیم و کسی فکر نمی‌کرد بعداً چه شایعاتی درست می‌کنند.

 

[mario8344]

درخشان دعا می‌کرد یک روز جای پنجعلی بازوبند ببنده اما حالا این بچه ...

این روز‌ها مد شده می‌گویند: «یک تکه پارچه» و برای پوشاندن تلاش که در خفا برای به دست آوردن همین یک تکه پارچه! می‌کنند شأن آن را پایین‌ می‌آورند. زمان ما که پرسپولیس 15 ملی‌پوش داشت و هر کدام‌شان به گواه امروزی‌ها دیگر در تاریخ فوتبال تکرار نخواهند شد، حمید درخشان می‌گفت: «تمام سال امیدوارم که یک روز محمد پنجعلی دو اخطاره بشه و من بازوبند کاپیتانی پرسپولیس را در یک بازی از اول بر بازو ببندم!» طرف حمید درخشان بودند یک بچه تازه به دوران رسیده، کیه کاپیتان تیم‌ملی است و در لیگ حرفه‌ای ستاره است. حالا وقتی می‌بینیم بچه 22 ساله این بازوبند را می‌بنده و تازه به آن بی‌احترامی هم می‌کند و تا روی مچ دست پایین می‌آوردش، دلم می‌گیرد. ایراد از آن بچه نیست، ایراد از بزرگ‌تر‌های‌یه که به او نگفتن این تکه پارچه میراث چه بزرگونیه و چه آدم‌هایی بابت بستن آن به بازو افتخار کرده‌اند. آن بچه نمی‌فهمد و نمی‌داند، چون به او نگفته‌اند. باید یقه بزرگ‌تری را گرفت که شأن و حرمت این بازوبند را تا این حد پایین آورده و آن را به دست چنین بچه‌ای داده.

 

[mario8344]

و... امروز

گفتم که به زندگی برگشته‌ام. سه‌شنبه‌ها در زمین شیرودی با پیشکسوتان تمرین می‌کنم و به رفقای قدیمی هم سر می‌زنم. مدرسه فوتبال هم در ذهنم هست، آماده‌ام تا هر زمان پیشنهادی برای مربیگری رسید به عرصه برگردم. تا زندگی هست و نفس می‌آید، زندگی باید کرد. البته دیگه هیچ نشونی از اون مجتبی تیز و بز ندارم. چند وقت پیش پام پیچ خور ، افتادم و سه جای بدنم رو گچ گرفتم. از داخل پکیدم ولی بازم نمی‌خوام خودم رو از تکاپو بندازم.