آبشار تنگ براق و روستای زیبای تنگ براق ، به دلیل استقرار در ناحیه کوهستانی ، چشم اندازهای بسیار زیبایی دارد . مزارع سرسبز پیرامون روستا ، جنگل ها و باغ های وسیع به ویژه در فصل های بهار و تابستان فضای دل نشینی برای گردشگران پدید می آورند . همچنین به دلیل داشتن آثار باستانی مربوط به دوران ساسانی این منطقه اهمیت ویژه ای دارد .
اِقْلید، شهرستان و شهری در استان فارس.
نام‌گذاری: اقلید معرب کلید و به معنای آن است و بر این ناحیه بدان جهت اطلاق شده است که آن بلوک را کلید گشودن فارس دانسته‌اند؛ هر که آن را فتح نمود، گویا فارس را فتح نموده است (فسایى، 1/113)،
شهرستان اقلید: یکى از شهرستانهای 16 گانة استان فارس اقلید است که در بخش شمالى آن استان قرار دارد.
اوضاع طبیعى، آب و هوا و محیط زیست: شهرستان اقلید با وسعت 208 ،7کم 2 یا 8/5% مساحت استان فارس ( آمارنامه، 1372ش، 21) به صورتى مستطیل مانند بین 30 و 15 تا 31 و 7 عرض شمالى و 51 و 45 تا 52 و 47 طول شرقى واقع شده، و محدود است از شمال و مشرق به شهرستان آباده، از جنوب به شهرستان مرو دشت و سپیدان از استان فارس و از مغرب به شهرستان سمیرم از استان اصفهان (همان، 28). از نظر طبیعى این شهرستان در قلب مرتفعات زاگرس مرکزی، و در آنچنان ارتفاعى از سطح دریا قرار گرفته است که ارتفاع هیچ نقطة آن کمتر از 000 ،2متر نیست ( جغرافیا...، 2/864). بنابراین، شهرستان اقلید منطقه‌ای است کوهستانى که دهها رشته از جبال زاگرس در امتداد عمومى از شمال غربى به جنوب شرقى، سراسر وسعت آن را فرا گرفته است. از میان این رشته‌ها مى‌توان مهم‌ترین آنها را بدین شرح نام برد:
1. کوهستان سفید، که از 30 کیلومتری شمال غربى اقلید شروع مى‌شود و به صورت قوسى رو به جنوب ادامه دارد و سپس به سمت شمال منحرف مى‌گردد و در مشرق اقلید پایان مى‌یابد. کوهستان سفید که مساحتى معادل 950 کم 2 را فراگرفته است، از کوههای انگه‌دونى، خرمن کوه، درغوک، سلمه کوه، تنگ گورک، بُل و یال‌خری تشکیل یافته است و بلندترین قلة آن بل نامیده مى‌شود که 943 ،3متر ارتفاع دارد و در جنوب شرقى اقلید واقع است (جعفری، 1/318).
2. کوهستان برآفتاب، که از 39 کیلومتری جنوب غربى اقلید شروع مى‌شود و در 47 کیلومتری جنوب شرقى آن پایان مى‌یابد و خود مرکب است از کوههای عابدینى و چوب‌بیدی که به طول 40 کم از شمال غربى به جنوب شرقى کشیده شده، و بلندترین قلة آن به نام برآفتاب، با 514 ،3متر ارتفاع در 43 کیلومتری جنوب اقلید واقع است. راه اتومبیل‌رو اقلید به سده این رشته را از کوهستان کوشک زر جدا مى‌کند. رود اوجان از دامنة جنوبى آن سرچشمه مى‌گیرد و در دامنه‌های شمالى آن دو چشمة بزرگ به نام رعنا و گلریز قرار دارد (همو، 1/96-97).
3. کوه مشکان، که در مرز شرقى شهرستان اقلید به صورتى واقع شده که دهستان چهاردانگة شهرستان اقلید در دامنه‌های غربى و دهستان قنقری از شهرستان آباده در دامنه‌های شرقى آن قرار گرفته است. ارتفاع آن 825 ،2متر است و در امتداد جنوب روستای مشکان قرار دارد. راه فصلى ده بید به خنگشت از دامنة شمالى آن مى‌گذرد. چشمة میش بندان در دامنة شمالى این رشته جاری است (همو، 1/512).
4. کوه پلنگى، که در دهستان چهاردانگه و 45 کیلومتری جنوب باختری اقلید و شمال روستای حاجى آباد واقع شده، و ارتفاع آن حدود 950 ،2متر است. این کوه از شمال خاوری به کوه چهاربید متصل است و جزو کوهستان کوچک کوشک زر از کوهستان بزرگ زاگرس به‌شمار مى‌رود (همو، 1/137- 138).
در میان این کوهها، دشتها و جلگه‌های میان کوهى و چشمه‌سارهای فراوان وجود دارد که بیشتر آنها سرچشمه‌های رودخانة کر را به وجود مى‌آورد. از جملة این دشتها مى‌توان دشت قورماس بیگى در 18 کیلومتری و دشت حسین آباد در 17 کیلومتری جنوب باختری و کویر اَبرکوه در 70 کیلومتری شمال خاوری اقلید را نام برد ( فرهنگ جغرافیایى آبادیها...، 9).
رودخانه‌های عمدة شهرستان اقلید اینهاست:
1. رودخانة شادکام، که در شمال باختری شهرستان جاری است و از گردنة تیمارخان سرچشمه مى‌گیرد و به آبگیر کافتر مى‌ریزد.
2. رودخانة اوجان، که در میان دره‌ای بین کوههای برآفتاب و پلنگى به سوی شمال باختری روان است. این رودخانه با رودخانة سفید یکى شده، از تنگ براق مى‌گذرد و با پیوستن به رودخانة دزکرد، شاخة بزرگ رود کر را به وجود مى‌آورد.
3. رود سیوند، که پلوار نیز نامیده مى‌شود، از به هم پیوستن چشمه‌های متعددی که از دامنه‌های جنوبى کوه بل جاری مى‌شوند، تشکیل مى‌شود و پس از سیراب کردن دشت مرغاب، شاخة خاوری رود بزرگ کر را ایجاد مى‌کند.
علاوه بر این رودها از دامنه‌های کوههای اقلید مخصوصاً تودة نسبتاً عظیم بل چشمه‌ها و کاریزهای فراوانى جریان پیدا مى‌کند که مهم‌ترین آنها عبارتند از چشمة رسول الله، چشمة صفر، چشمة چغاد بالا و چشمة سید محمد. از کاریزهای بنام آن کاریزهای چنار سنقر و بید بالا را مى‌توان نام برد.
از جمله عوارض طبیعى و جالب شهرستان اقلید آب گیر بزرگ کافتر است که در میان دشتى در جنوب کوه بل و در خاور آبادی کافتر واقع شده، و محل تجمع آبهایى است که از دامنه‌های کوه بل سر چشمه مى‌گیرد، یا از رود شادکام بدان مى‌ریزد (همانجا).
آبگیر کافتر که دریاچه نیز نامیده مى‌شود، با وسعتى برابر 48 کم 2 به طول 5/8 کم در ارتفاع 350 ،2متری در 45 کیلومتری جنوب اقلید ( آمارنامه، 1372ش، 5) یکى از بلندترین دریاچه‌های آب شیرین واقع در فلات ایران است. عمق این دریاچه چندان زیاد نیست و پیرامون آن را چمن‌زارهای پهناور فراگرفته است که در ماههای بهار و تابستان چراگاه احشام و اغنام ایلات قشقایى را فراهم مى‌سازد ( فرهنگ جغرافیایى آبادیها، همانجا).
شهرستان اقلید به علت کوهستانى بودن دارای آب و هوایى خشک و سرد است. میزان متوسط دمای سالانة آن در حدود 11 سانتى گراد است و در مدت کوتاهى که آمار جوّی آن وجود دارد، حداکثر مطلق دمای تابستان از 32 تجاوز نکرده است، در حالى که در زمستان حداقل مطلق دمای آن تا 19 زیر صفر رسیده، و در سال، 116 روز یخ بندان داشته است ( سالنامه...، 413).