موضوع: تاريخچه ايمپلنت
ایمپلنت در زبان انگلیسی به معنای کاشتن است و امروزه منظور از ایمپلنت‌های دندانی، کاشت اجسامی استوانه ای شکل داخل استخوان فک از جنس تیتانیوم به جای ریشه دندان‌های از دست رفته است.
اگر بپرسند بزرگترین رویای بشر در طول تاریخ در بحث دهان و دندان چه بوده؟ شاید به جرات بتوان گفت "جایگزینی دندان‌های از دست رفته". دندانها به دلایل متعددی از دست می‌روند و حتی پیشرفت‌های حیرت‌انگیز علم دندان‌پزشکی هم در برخی موارد نمی‌تواند مانع از دست رفتن دندانها شود. در چنین شرایطی دندانپزشکان و بیماران به دنبال راهی برای جایگزینی این دندانها هستند.
درمانهای رایج و موفق پروتز های دندانی، مدتهاست که برای بازگرداندن دندان از دست رفته استفاده میشوند. درست مانند اجداد و نیاکان خود در چند هزار سال قبل. در کاوش‌های باستان‌شناسی بقایای جمجمه‌هایی از تمدن‌های ایران، مصر و مایا (آمریکای مرکزی) نشان از تلاش برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته دارد. در این جمجمه‌ها قطعاتی از سنگ و فلز که به شکل دندان تراشیده شده بود، یافت شده است. بنابراین علم ایمپلنت و بخصوص مبحث دندان مصنوعی (پروتز دندان) سابقه‌ای بسیار طولانی دارد.
اما چیزی که امروزه به عنوان ایمپلنت می‌شناسیم علم نوین ایمپلنت است که تقریبا از اواسط دهه پنجاه با تلاش‌های پروفسور برنمارک (که البته دندان‌پزشک نبود و در زمینه جراحی ارتوپدی تخصص داشت) به دنیا معرفی شد. ایمپلنت در زبان انگلیسی به معنای کاشتن است و منظور ما از ایمپلنت‌های دندانی کاشتن میله‌هایی فلزی از جنس تیتانیوم به جای دندان‌های از دست رفته است.
قبل از همه چیز، نقش دندانها
دندان جدا از نقش خود در غذا خوردن و تأمین زیبایی به خاطر وضعیت فیزیولوژیک خود با انتقال مستقیم نیروهای ناشی از جویدن به استخوان موجب حفظ استخوان فک در وضعیت مطلوب می‌شود. به‌طور کلی هر عضوی از بدن که فعالیت نداشته باشد دچار تحلیل و ضعف می‌شود. استخوان‌ها هم‌چنین وضعیتی دارند و اگر به شکل مناسبی تحت نیروهای مختلف قرار نگیرند دچار ضعف میشوند. در استخوان فک این نیروها همان نیروهای ناشی از جویدن است که از طریق دندانها به استخوان وارد می‌شود. در غیر این‌صورت استخوان فک تحلیل می‌رود.
دندان یا دندانها به هر دلیلی که از دست رفته‌اند (پوسیدگی شدید، بیماری‌های پیشرفته لثه یا ضربه) باید هرچه زودتر و ترجیحا در صورت امکان به وسیله ایمپلنت جایگزین شوند. در غیر این‌صورت استخوان فک دچار تحلیل می‌شود و دندان‌های مجاور و مقابل ناحیه بی‌دندان به آن سمت حرکت می‌کنند و موجب درهم ریختگی ترتیب دندانها میشوند. به بیانی دیگر با از دست دادن یک دندان، مشکلاتی بیشتر از آنچه که شما تصور میکنید در دهان رخ خواهد داد.
ایمپلنت در زبان انگلیسی به معنای کاشتن است و امروزه منظور از ایمپلنت‌های دندانی، کاشت اجسامی استوانه ای شکل داخل استخوان فک از جنس تیتانیوم به جای ریشه دندان‌های از دست رفته است.
اگر بپرسند بزرگترین رویای بشر در طول تاریخ در بحث دهان و دندان چه بوده؟ شاید به جرات بتوان گفت "جایگزینی دندان‌های از دست رفته". دندانها به دلایل متعددی از دست می‌روند و حتی پیشرفت‌های حیرت‌انگیز علم دندان‌پزشکی هم در برخی موارد نمی‌تواند مانع از دست رفتن دندانها شود. در چنین شرایطی دندانپزشکان و بیماران به دنبال راهی برای جایگزینی این دندانها هستند.
درمانهای رایج و موفق پروتز های دندانی، مدتهاست که برای بازگرداندن دندان از دست رفته استفاده میشوند. درست مانند اجداد و نیاکان خود در چند هزار سال قبل. در کاوش‌های باستان‌شناسی بقایای جمجمه‌هایی از تمدن‌های ایران، مصر و مایا (آمریکای مرکزی) نشان از تلاش برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته دارد. در این جمجمه‌ها قطعاتی از سنگ و فلز که به شکل دندان تراشیده شده بود، یافت شده است. بنابراین علم ایمپلنت و بخصوص مبحث دندان مصنوعی (پروتز دندان) سابقه‌ای بسیار طولانی دارد.
اما چیزی که امروزه به عنوان ایمپلنت می‌شناسیم علم نوین ایمپلنت است که تقریبا از اواسط دهه پنجاه با تلاش‌های پروفسور برنمارک (که البته دندان‌پزشک نبود و در زمینه جراحی ارتوپدی تخصص داشت) به دنیا معرفی شد. ایمپلنت در زبان انگلیسی به معنای کاشتن است و منظور ما از ایمپلنت‌های دندانی کاشتن میله‌هایی فلزی از جنس تیتانیوم به جای دندان‌های از دست رفته است.
قبل از همه چیز، نقش دندانها
دندان جدا از نقش خود در غذا خوردن و تأمین زیبایی به خاطر وضعیت فیزیولوژیک خود با انتقال مستقیم نیروهای ناشی از جویدن به استخوان موجب حفظ استخوان فک در وضعیت مطلوب می‌شود. به‌طور کلی هر عضوی از بدن که فعالیت نداشته باشد دچار تحلیل و ضعف می‌شود. استخوان‌ها هم‌چنین وضعیتی دارند و اگر به شکل مناسبی تحت نیروهای مختلف قرار نگیرند دچار ضعف میشوند. در استخوان فک این نیروها همان نیروهای ناشی از جویدن است که از طریق دندانها به استخوان وارد می‌شود. در غیر این‌صورت استخوان فک تحلیل می‌رود.
دندان یا دندانها به هر دلیلی که از دست رفته‌اند (پوسیدگی شدید، بیماری‌های پیشرفته لثه یا ضربه) باید هرچه زودتر و ترجیحا در صورت امکان به وسیله ایمپلنت جایگزین شوند. در غیر این‌صورت استخوان فک دچار تحلیل می‌شود و دندان‌های مجاور و مقابل ناحیه بی‌دندان به آن سمت حرکت می‌کنند و موجب درهم ریختگی ترتیب دندانها میشوند. به بیانی دیگر با از دست دادن یک دندان، مشکلاتی بیشتر از آنچه که شما تصور میکنید در دهان رخ خواهد داد.