اینترنت
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
http://fa.wikipedia.org/wiki/پرونده:Internet_map_1024.jpg
طرحی محاسباتی از بخش کوچکی از شکل شبکه اینترنت. نقطهها در تصویر نشانگر آدرسهای آیپی، و خطوط میان آنها نشانگر خط ارتباط بین دو آیپی میباشد.
اینترنت (به انگلیسی: The Internet) را باید بزرگترین سامانهای دانست که تاکنون به دست انسان طرّاحی، مهندسی و اجرا گردیدهاست. ریشه این شبکهٔ عظیم جهانی به دهه۱۹۶۰ باز می گردد که آژانسهای نظامی ایالات متحده امریکا بر روی پروژه های تحقیقاتی برای ساخت شبکه ای مستحکم،توزیع شده و باتحمل خظا سرمایه گذاری نمودند. این پژوهش به همراه دوره ای از سرمایه گذاری شخصی بنیاد ملی علوم آمریکا برای ایجاد یک ستون فقرات جدید، سبب شد تا مشارکت های جهانی آغاز گرددو از میانه دههٔ ۱۹۹۰، اینترنت به صورت یک شبکهٔ همگانی و جهانشمول در بیاید. وابسته شدن تمامی فعّالیتهای بشر به اینترنت در مقیاسی بسیار عظیم و در زمانی چنین کوتاه، حکایت از آغاز یک دوران تاریخیِ نوین در عرصههای گوناگون علوم، فنّآوری، و به خصوص در نحوه تفکّر انسان دارد.شواهد زیادی در دست است که از آنچه اینترنت برای بشر خواهد ساخت و خواهد کرد، تنها مقدار بسیار اندکی به واقعیت درآمدهاست.
اینترنت سامانه ای جهانی از شبکه های رایانه ای بهم پیوسته است که از پروتکل TCP/IP برای ارتباط با یکدیگر استفاده مینمایند. به عبارت دیگر اینترنت، شبکه شبکه هاست که از میلیون ها شبکه خصوصی،عمومی،دانشگاهی،تجاری و دولتی در اندازه های محلی و کوچک تا جهانی و بسیار بزرگ تشکیل شده است که با آرایه وسیعی از فناوریهای الکترونیکی و نوری به هم متصل گشته اند. اینترنت در برگیرنده منابع اطلاعاتی و خدمات گسترده ایست که برجسته ترین آنها وب جهانگستر(به انگلیسی: World Wide Web) و پست الکترونیکی می باشند. سازمانها، مراکز علمی و تحقیقاتی و موسسات متعدد، نیازمند دستیابی به شبکه اینترنت برای ایجاد یک وبگاه(به انگلیسی: Web Site)، دستیابی از راه دور ویپیان, انجام تحقیقات و یا استفاده از سیستم پست الکترونیکی، میباشند. بسیاری از رسانه های ارتباطی سنتی مانند تلفن و تلویزیون نیز با استفاده از اینترنت تغییر شکل داده اند ویا مجددا تعریف شده اندو خدماتی جدید همچون صدا روی پروتکل اینترنت(به انگلیسی: Voice over Internet Protocol - VoIP) و تلویزیون پروتکل اینترنت (به انگلیسی: Internet Protocol Television-IPTV) ظهور کردند. انتشار روزنامه نیز به صورت وبگاه،خوراک وب (به انگلیسی: Web Feed) و وبنوشت (به انگلیسی: Blog) تغییر شکل داده است. اینترنت اشکال جدیدی از تعامل بین انسانها را از طریق پیامرسانی فوری (به انگلیسی: Instant Messaging) ، انجمن اینترنتی (به انگلیسی: Internet Forum) و شبکه های اجتماعی (به انگلیسی: Social Networks) بوجود آورده است.
دراینترنت هیچ نظارت مرکزی چه بر امور فنی و چه بر سیاستهای دسترسی و استفاده وجود ندارد. هر شبکه تشکیل دهنده اینترنت ، استاندارد های خود را تدوین می کند. تنها استثنا در این مورد دو فضای نام اصلی اینترنت، نشانی پروتکل اینترنت (به انگلیسی: Internet Protocol Address) و سامانه نام دامنه(به انگلیسی: Domain Name System) است که توسط سازمانی به نام بنگاه اینترنتی نامها و شماره های تخصیص داده شده(به انگلیسی: Internet Corporation for Assigned Names and Numbers ) (ICANN) مدیریت می شوند. وظیفه پی بندی و استاندارد سازی پروتکل های هسته ای اینترنت، IPv4 و IPv6 بر عهده گروه ویژه مهندسی اینترنت (به انگلیسی: Internet Engineering Task Force ) (IETF) است که سازمانی بین المللی و غیرانتفاعی است وهر فردی می تواند در وظایفشان با آن مشارکت نماید.
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
http://fa.wikipedia.org/wiki/پرونده:Internet_map_1024.jpg
طرحی محاسباتی از بخش کوچکی از شکل شبکه اینترنت. نقطهها در تصویر نشانگر آدرسهای آیپی، و خطوط میان آنها نشانگر خط ارتباط بین دو آیپی میباشد.
اینترنت (به انگلیسی: The Internet) را باید بزرگترین سامانهای دانست که تاکنون به دست انسان طرّاحی، مهندسی و اجرا گردیدهاست. ریشه این شبکهٔ عظیم جهانی به دهه۱۹۶۰ باز می گردد که آژانسهای نظامی ایالات متحده امریکا بر روی پروژه های تحقیقاتی برای ساخت شبکه ای مستحکم،توزیع شده و باتحمل خظا سرمایه گذاری نمودند. این پژوهش به همراه دوره ای از سرمایه گذاری شخصی بنیاد ملی علوم آمریکا برای ایجاد یک ستون فقرات جدید، سبب شد تا مشارکت های جهانی آغاز گرددو از میانه دههٔ ۱۹۹۰، اینترنت به صورت یک شبکهٔ همگانی و جهانشمول در بیاید. وابسته شدن تمامی فعّالیتهای بشر به اینترنت در مقیاسی بسیار عظیم و در زمانی چنین کوتاه، حکایت از آغاز یک دوران تاریخیِ نوین در عرصههای گوناگون علوم، فنّآوری، و به خصوص در نحوه تفکّر انسان دارد.شواهد زیادی در دست است که از آنچه اینترنت برای بشر خواهد ساخت و خواهد کرد، تنها مقدار بسیار اندکی به واقعیت درآمدهاست.
اینترنت سامانه ای جهانی از شبکه های رایانه ای بهم پیوسته است که از پروتکل TCP/IP برای ارتباط با یکدیگر استفاده مینمایند. به عبارت دیگر اینترنت، شبکه شبکه هاست که از میلیون ها شبکه خصوصی،عمومی،دانشگاهی،تجاری و دولتی در اندازه های محلی و کوچک تا جهانی و بسیار بزرگ تشکیل شده است که با آرایه وسیعی از فناوریهای الکترونیکی و نوری به هم متصل گشته اند. اینترنت در برگیرنده منابع اطلاعاتی و خدمات گسترده ایست که برجسته ترین آنها وب جهانگستر(به انگلیسی: World Wide Web) و پست الکترونیکی می باشند. سازمانها، مراکز علمی و تحقیقاتی و موسسات متعدد، نیازمند دستیابی به شبکه اینترنت برای ایجاد یک وبگاه(به انگلیسی: Web Site)، دستیابی از راه دور ویپیان, انجام تحقیقات و یا استفاده از سیستم پست الکترونیکی، میباشند. بسیاری از رسانه های ارتباطی سنتی مانند تلفن و تلویزیون نیز با استفاده از اینترنت تغییر شکل داده اند ویا مجددا تعریف شده اندو خدماتی جدید همچون صدا روی پروتکل اینترنت(به انگلیسی: Voice over Internet Protocol - VoIP) و تلویزیون پروتکل اینترنت (به انگلیسی: Internet Protocol Television-IPTV) ظهور کردند. انتشار روزنامه نیز به صورت وبگاه،خوراک وب (به انگلیسی: Web Feed) و وبنوشت (به انگلیسی: Blog) تغییر شکل داده است. اینترنت اشکال جدیدی از تعامل بین انسانها را از طریق پیامرسانی فوری (به انگلیسی: Instant Messaging) ، انجمن اینترنتی (به انگلیسی: Internet Forum) و شبکه های اجتماعی (به انگلیسی: Social Networks) بوجود آورده است.
دراینترنت هیچ نظارت مرکزی چه بر امور فنی و چه بر سیاستهای دسترسی و استفاده وجود ندارد. هر شبکه تشکیل دهنده اینترنت ، استاندارد های خود را تدوین می کند. تنها استثنا در این مورد دو فضای نام اصلی اینترنت، نشانی پروتکل اینترنت (به انگلیسی: Internet Protocol Address) و سامانه نام دامنه(به انگلیسی: Domain Name System) است که توسط سازمانی به نام بنگاه اینترنتی نامها و شماره های تخصیص داده شده(به انگلیسی: Internet Corporation for Assigned Names and Numbers ) (ICANN) مدیریت می شوند. وظیفه پی بندی و استاندارد سازی پروتکل های هسته ای اینترنت، IPv4 و IPv6 بر عهده گروه ویژه مهندسی اینترنت (به انگلیسی: Internet Engineering Task Force ) (IETF) است که سازمانی بین المللی و غیرانتفاعی است وهر فردی می تواند در وظایفشان با آن مشارکت نماید.