روکوشاکوبو
این واژه ی ژاپنی به معنای چوب بلند 180 سانتیمتری است. یک شاکو تقریباً به اندازه ی 30 سانتیمتر بود و بو نیز به معنای چوب است. روکوشاکوبو،یک چوب سخت است که دو سر آن تیز شده است وضخامت آن از 2.5 تا5 سانتیمتر متغیر است. استفاده از این سلاح ،بستگی کامل به داشتن دانش کافی از تکنیک ته(کاراته)دارد. البته با چوب دستی در جوتسو(روش هنرهای رزمی ژاپنی) شباهت هایی دارد وبه موازات آن پیش می رود.
بهترین روش استفاده از بو درست شبیه به سلاح های دسته بلند در خط خارجی حمله در پرتاب های مستقیم و ضربات تند است و زمانی که در خط درونی به کار گرفته شود زیاد مؤثر نیست ولی در هنگام به کار گیری هنر کاراته به طور مؤثری در دفاع کردن یا پیچاندن حریف مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
2_ کاما
داس دستی دروکننده ی برنج با تیغه ی کوتاه است که به حالت زاویه ی قائمه به دسته ای از چوب محکم، که هرچه به سمت ته می رود کلفت تر می شود، وصل می گردد.کاما ابزاری است که در سراسر جنوب آسیا وژاپن یافت می شود.شکل جنگی این وسیله شبیه به شکل یک کامایاری (نیزه ای با تیغه ی قلاب مانند)است. کاما در این حالت در رده ی کوساری_گاما (داسی که در ته آن زنجیر بلند وسنگینی قرار دارد)قرار می گیرد.
این سلاح هم به صورت تکی و هم به صورت جفتی مخصوصاً در مبارزات نزدیک مورد استفاده قرار می گیرد و در این حالت و با استفاده ی وسیع از تاکتیک های اساسی و متوالی می تواند ببرّد،قلاب کند،چنگ بزند،بشکند،منحرف کند و دفاع کند.با افزایش حالت ورزشی کاراته مدرن استفاده از کاما به سرعت محدود شد.
3_ تون- فا
این ابزار عجیب وغریب بومی که به عنوان دسته ی سنگ آسیاب دستی برای برنج کوبی به کار می رفته از یک تکه چوب محکم به طول 40 تا50 سانتیمتر ساخته می شد که یک دسته ی پهلویی برآمده در حدود 15 سانتیمتر پایین تر از نوک دسته به کمر آن وصل می گردید.
وقتی که به عنوان سلاح به کار گرفته شود،استفاده کننده از آن دسته را به صورت شل ودر عین حال محکم می گیرد تا بتواند حداکثر استفاده را از آن ببرد. در حالی که یک سر آن در زیر ساعد قرار می گیرد ؛یک سر تون فا امکان زدن ضربات مستقیم و کاملاً مؤثر را فراهم می کند ودر همان حال سر دیگر آن برای خرد کردن نقاط حیاطی بدون محافظ با تمام قدرت ویران کننده اش به کار گرفته می شود.از این سلاح همچنین برای دفاع در مقابل برشها یا ضربات به شکلی که تکنیک ته(کاراته)مشخص می کند استفاده می شود
تون فا هم مانند کاما به طور کاملاً مؤثر می تواند جفتی به کار رود.
4_ نانچاکو
این سلاح به ظاهر بی ضرر از دو تکه چوب سخت یک اندازه به وسیله ی یک تکه ریسمان ابریشمی کوتاه یا زنجیر به هم وصل می شوند، ساخته می شود و کاربرد آن نوعاً اوکیناوایی است.نانچاکو یک ابزار عمومی ساده کشاورزی برای کوبیدن حبوبات در تمام آسیای جنوب شرقی است. جزیره نشینان آسیا در زیر سلطه ی سخت گیرانه و خشن ژاپنی ها ،این سلاح را به عنوان شاخه ای فرعی از سبک های رزم و کاراته توسعه وپرورش داده اند.
اندازه ی سلاح بیانگر این است که باید آنرا در جنگ نزدیک و همیشه در یکی از حالت های کاراته به کار برد.
5_ سای
سلاحی است که در جنوب شرقی آسیا از هندوستان تا اوکیناوا یافت می شود.سای را بعضی اوقات به عنوان یک شمشیر کوتاه می شناسند ولی در حقیقت به یک نیزه ی سه شاخه شبیه تر است.
سلاحی دستی است با یک شاخه ی مرکزی به طول 40 تا50 سانتیمتر و دو شاخه که به سمت جلو انحنا دارند، ته دسته ی آن منتحی به یک گلوله ی گرد می شود. تمام سلاح از یک تکه آهن سخت به وزن نزدیک به 1.5 کیلوگرم ساخته می شود. اگر چه ژاپنی ها از قدیم به نیزه ی سه شاخه آشنا بوده اند و حتی با سای اولیه بیش از هزار سال آشنایی داشته اند،ولی این سلاح هرگز بخشی از سنت ها نگردید و در همان حال ابتدایی خود باقی ماند به طوری که ما امروز آن را مربوط به اوکیناوا- ته می دانیم.
بسیاری از کسانی که از سای استفاده می کردند به خاطر آنکه در موقعیت های دشوار قبضه ی آن بهتر در دست جای بگیرد به دو قبضه ی شیاردار آن نوارهایی از جنس کتان می چسباندند.در هنگام مبارزه معمولاً2یا3 سای حمل می شد،در هر دست یکی و سومی هم برای اطمینان خاطر در کمر قرار می گرفت. اساساً سای یک سلاح ترسناک بود که به صورت ضربه زدن یا فرو کردن وحتی پرتاب مورد استفاده قرار می گرفت ومی توانست به آسانی حریف را بکشد یا معیوب کند
این واژه ی ژاپنی به معنای چوب بلند 180 سانتیمتری است. یک شاکو تقریباً به اندازه ی 30 سانتیمتر بود و بو نیز به معنای چوب است. روکوشاکوبو،یک چوب سخت است که دو سر آن تیز شده است وضخامت آن از 2.5 تا5 سانتیمتر متغیر است. استفاده از این سلاح ،بستگی کامل به داشتن دانش کافی از تکنیک ته(کاراته)دارد. البته با چوب دستی در جوتسو(روش هنرهای رزمی ژاپنی) شباهت هایی دارد وبه موازات آن پیش می رود.
بهترین روش استفاده از بو درست شبیه به سلاح های دسته بلند در خط خارجی حمله در پرتاب های مستقیم و ضربات تند است و زمانی که در خط درونی به کار گرفته شود زیاد مؤثر نیست ولی در هنگام به کار گیری هنر کاراته به طور مؤثری در دفاع کردن یا پیچاندن حریف مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
2_ کاما
داس دستی دروکننده ی برنج با تیغه ی کوتاه است که به حالت زاویه ی قائمه به دسته ای از چوب محکم، که هرچه به سمت ته می رود کلفت تر می شود، وصل می گردد.کاما ابزاری است که در سراسر جنوب آسیا وژاپن یافت می شود.شکل جنگی این وسیله شبیه به شکل یک کامایاری (نیزه ای با تیغه ی قلاب مانند)است. کاما در این حالت در رده ی کوساری_گاما (داسی که در ته آن زنجیر بلند وسنگینی قرار دارد)قرار می گیرد.
این سلاح هم به صورت تکی و هم به صورت جفتی مخصوصاً در مبارزات نزدیک مورد استفاده قرار می گیرد و در این حالت و با استفاده ی وسیع از تاکتیک های اساسی و متوالی می تواند ببرّد،قلاب کند،چنگ بزند،بشکند،منحرف کند و دفاع کند.با افزایش حالت ورزشی کاراته مدرن استفاده از کاما به سرعت محدود شد.
3_ تون- فا
این ابزار عجیب وغریب بومی که به عنوان دسته ی سنگ آسیاب دستی برای برنج کوبی به کار می رفته از یک تکه چوب محکم به طول 40 تا50 سانتیمتر ساخته می شد که یک دسته ی پهلویی برآمده در حدود 15 سانتیمتر پایین تر از نوک دسته به کمر آن وصل می گردید.
وقتی که به عنوان سلاح به کار گرفته شود،استفاده کننده از آن دسته را به صورت شل ودر عین حال محکم می گیرد تا بتواند حداکثر استفاده را از آن ببرد. در حالی که یک سر آن در زیر ساعد قرار می گیرد ؛یک سر تون فا امکان زدن ضربات مستقیم و کاملاً مؤثر را فراهم می کند ودر همان حال سر دیگر آن برای خرد کردن نقاط حیاطی بدون محافظ با تمام قدرت ویران کننده اش به کار گرفته می شود.از این سلاح همچنین برای دفاع در مقابل برشها یا ضربات به شکلی که تکنیک ته(کاراته)مشخص می کند استفاده می شود
تون فا هم مانند کاما به طور کاملاً مؤثر می تواند جفتی به کار رود.
4_ نانچاکو
این سلاح به ظاهر بی ضرر از دو تکه چوب سخت یک اندازه به وسیله ی یک تکه ریسمان ابریشمی کوتاه یا زنجیر به هم وصل می شوند، ساخته می شود و کاربرد آن نوعاً اوکیناوایی است.نانچاکو یک ابزار عمومی ساده کشاورزی برای کوبیدن حبوبات در تمام آسیای جنوب شرقی است. جزیره نشینان آسیا در زیر سلطه ی سخت گیرانه و خشن ژاپنی ها ،این سلاح را به عنوان شاخه ای فرعی از سبک های رزم و کاراته توسعه وپرورش داده اند.
اندازه ی سلاح بیانگر این است که باید آنرا در جنگ نزدیک و همیشه در یکی از حالت های کاراته به کار برد.
5_ سای
سلاحی است که در جنوب شرقی آسیا از هندوستان تا اوکیناوا یافت می شود.سای را بعضی اوقات به عنوان یک شمشیر کوتاه می شناسند ولی در حقیقت به یک نیزه ی سه شاخه شبیه تر است.
سلاحی دستی است با یک شاخه ی مرکزی به طول 40 تا50 سانتیمتر و دو شاخه که به سمت جلو انحنا دارند، ته دسته ی آن منتحی به یک گلوله ی گرد می شود. تمام سلاح از یک تکه آهن سخت به وزن نزدیک به 1.5 کیلوگرم ساخته می شود. اگر چه ژاپنی ها از قدیم به نیزه ی سه شاخه آشنا بوده اند و حتی با سای اولیه بیش از هزار سال آشنایی داشته اند،ولی این سلاح هرگز بخشی از سنت ها نگردید و در همان حال ابتدایی خود باقی ماند به طوری که ما امروز آن را مربوط به اوکیناوا- ته می دانیم.
بسیاری از کسانی که از سای استفاده می کردند به خاطر آنکه در موقعیت های دشوار قبضه ی آن بهتر در دست جای بگیرد به دو قبضه ی شیاردار آن نوارهایی از جنس کتان می چسباندند.در هنگام مبارزه معمولاً2یا3 سای حمل می شد،در هر دست یکی و سومی هم برای اطمینان خاطر در کمر قرار می گرفت. اساساً سای یک سلاح ترسناک بود که به صورت ضربه زدن یا فرو کردن وحتی پرتاب مورد استفاده قرار می گرفت ومی توانست به آسانی حریف را بکشد یا معیوب کند