در بیشتر دوران تاریخ، این ناحیه که هم اکنون تحت عنوان بلاروس شناخته می‌شود، بخشی از سرزمین‌های دیگر بود که از آن جمله می‌توان به دوک نشین پولاتسک ، دوک نشین بزرگ لیتوانی، همسود لهستان-لیتوانی و امپراتوری روسیه اشاره کرد. نهایتاً، در سال 1922، به یک جمهوری در اتحاد شوروی تحت عنوان بلاروسیه SSR تبدیل شد . این جمهوری به طور رسمی در 27 اوت 1990، حاکمیت خود را اعلام نمود ، و در پی فروپاشی کشور شوروی ، استقلال خود را به عنوان جمهوری بلاروس در 25 اوت 1991 اعلام نمود . از سال 1994 تاکنون ، الکساندر لوکاشنکورئیس‌جمهور این کشور بوده است. بلاروس فعلاً در حال مذاکره با همسایه خود روسیه است تا هر دو کشور در میان سایر موارد، اقتصاد خود را در طرحی به نام اتحادیه روسیه و بلاروس با همدیگر یکپارچه نمایند . این کشور هنوز هم متحمل آثار انفجار هسته‌ای در حادثه چرنوبیل در سال می‌باشد ، که در همسایگی جمهوری سوسیالیست شوروی اوکراین قرار داشت. از لحاظ رسمی، این کشور تحت عنوان جمهوری بلاروس شناخته می‌شود، در حالی که نام کوتاه آن بلاروس است. برخی کاربرد عبارت " بلاروسی " را که با استفاده از بیان مستقیم روسی سازی آن بوده، کسر شان می‌دانند. این نام به طور نادرست به " روسیه سفید " ترجمه شده ، که این نام به یک منطقه‌ای جداگانه اشاره دارد. |
تاریخچه نام از لحاظ تاریخی، نام این کشور در زبان انگلیسی به " روسیه سفید " اشاره شده است. اما این نام دقیقاً درست نیست؛ ترجمه درست آن عبارت است از:"روتنیای سفید" (ناحیه‌ای در اوکراین)؛ که این اقدام (نادرست) تا امروز نیز در زبانهای دیگر نیز تداوم یافته است.نخستین کاربرد شناخته شده از کلمه " روسیه سفید " راجع به بلاروس در اواخر قرن شانزدهم از سوی فردی اروپایی به نام جرومی هورسی صورت گرفت. او این اصطلاح را برای تشریح امپراتوریایوان آزارنده بکار برد. طی قرن هفدهم، تزارهای روسی از عبارت " روتنیای سفید " استفاده نمودند که تلاش می‌کردند میراث خود را از (سرزمین) همسود لهستان-لیتوانی بگیرند. پس از آن که این همسود فروپاشیده شد، سرزمین‌هایی که هم‌اکنون بلاروس را تشکیل می‌دهند به طور رسمی تحت عنوان " بلاروس " و" بلاروسی " نامیده شدند و این نام‌ها جایگزین نام‌های ممنوعه "لیتوا " و " لیسوینی " بودند و کاربرد آن شدند.تلفظ‌های بلوروسیه و بیلوروسیه نقل حروف نام این کشور بر اساس (تلفظ) روسی است. بلاروس در روزهای امپراتوری روسیه "بلوروسیه " نامیده می‌شد و تزار روسیه معمولاً "امپراتور کل روس ها- روسیه بزرگ ، روسیه کوچک ، و سفید" خوانده می‌شد. این کار در سراسر دوران شوروی ادمه یافت ، ضمن آن که نام رسمی این کشور نام جمهوری سوسیالیست روسیه شوروی " برای خود انتخاب نموده بود . برخی از اهالی بلاروس با نام "بلاروسیه " مخالف هستند، چرا که آن نام، در نظرشان روزهای تحت حکومت روسیه و شوروی را تداعی می‌نماید. تاریخ بین قرون 6 و 8 ام، آنچه که هم اکنون به نام بلاروس نامیده می‌شود تحت سکونت اسلاوها قرار داشت، که هنوز هم بر آن کشور سیطره دارند. کم‌کم اسلاوهای قدیمی شرق شروع به برقراری ارتباط با ورنجیان‌ها نمودند و کشوری را تحت عنوان روسیه تشکیل دادند، که عمدتاً نواحی اطرافپولاتسک نوین امروزی در بخش شمالی آن کشور در بر می‌گیرد . در قرن 13 ام، این کشور به نحو ناهنجاری تحت تاثیر حمله مغولها قرار گرفت، و نهایتاً بخش‌هایی از روسیه توسط دوک نشینبزرگ لیتوانی بلعیده (تصرف) شد. سرزمین‌های اصلی این دوک نشین شامل نواحی اطراف شهرهای کرناوه ، تراکای ، ویلنیوس ، بودند ، اما خود دوک نشین اغلب در حال نبرد بود و فتوحات مشهوری را علیه مغولها در شرق، ترکها در جنوب و سرداران تیوتونیک در غرب داشتند . تا قرن 15 ام، دوک نشین بزرگ لیتوانی تا بخش عمده‌ای از اروپای باختری، از دریای بالتیک تا دریای سیاه گسترش یافت.در 2 فوریه 1386، دوک بزرگ لیتوانی، ولادسلاو دوم جاگییلو|جوگایلا، پادشاه لهستان شد، و دوک نشین بزرگ را با لهستان در یک اتحادیه شخصی تحت کنترل یک حکومت درآورد. این اتحادیه شخصی نهایتاً به ایجاد همسود لهستان-لیتوانی، یک کشور جدید در سال 1569، منجر گردید. اما، تا سال 1795، این کشور تقسیم شد و بر مبنای تقسیمات همسود لهستان-لیتوانی از طریق الحاق روسیه امپراتوری، پروسیا و اتریش به هم پیوست. مناطق بلاروس تا زمان اشغال آن به وسیله آلمان امپراتوری|آلمان طی جنگ جهانی اول به عنوان بخشی از قلمرو روسیه باقی ماند.نخستین بار بلاروس استقلال خود را در 25 مارس 1918 با تشکیل جمهوری خلق بلاروس اعلام نمود. اما این جمهوری ، عمر کوتاهی داشت، و حکومت آن به زودی پس از خروج آلمان سرنگون ش د. در سال1919، بلاروس به بلاروسیه SSR (جمهوری سوسیالیست بلاروسیه شوروی (BSSR)) تبدیل شد، و پس از اشغال لیتوانی شرقی از سوی روسیه، در جمهوری سوسیالیست لیتوانی-بلاروسیه شوروی ادغام شد. پس از پایان جنگ لهستان-شوروی در سال 1921 ، سرزمین‌های بلاروس میان لهستان و بلاروسیه تازه تاسیس SSR تقسیم گردید ، که یک عضو بنیادی اتحاد شوروی| جمهوری‌های سوسیالیست اتحاد شوروی در سال 1922 شد. در سپتامبر 1939 ، اتحاد شوروی در نتیجه معاهده مولوتف-ریبنتروپ، به سرزمین بلاروس تحت کنترل لهستان پیوست شد.در سال1941، آلمان نازی عملیات بارباروسا را با حمله به اتحاد شوروی انجام داد. بلاروس به زودی پس از آن تسخیر شد، و اشغال بلاروس توسط آلمان نازی|باقیمانده در دست نازی ها تا سال 1944 ادامه یافت. بیشتر زیرساخت های کشور نابود شد و بخش عمده‌ای از جمعیت آن در حمله آلمان کشته شدند.پس از پایان جنگ، بلاروسیه ، یکی از 51 امضاء کننده بنیاد ملل متحد در سال 1945 بود . بازسازی که پس از جنگ در بلاروس انجام گرفت در مقایسه با جمهوری شوروی آبادانی قابل مقایسه‌ای را به دنبال داشت. در طی این زمان ، بلاروس به مرکزی اصلی سازندگی در ناحیه غرب اتحاد جماهیر شوروی USSR تبدیل شد . افزایش مشاغل باعث سرازیر شدن جمعیت مهاجر فراوانی از جمهوری سوسیالیست فدراتیو روسیه شوروی به این کشور گردید.طی دوران ژوزف استالین، سیاست روسی کردن برای " حفاظت " SSR بلاروسیه در برابر نفوذهای کشورهای غربی آغاز شد.این برنامه قرار بود در هویت فرهنگی بلاروس ریشه داشته باشد که با عناصر روسی جایگزین شد. این سیاست شامل اعزام روس‌ها از نقاط گوناگون اتحاد شوروی و قرار دادن آن‌ها در نقاط کلیدی داخل حکومت SSR بلاروسیه بود. استفاده رسمی از زبان بلروسی و دیگر جنبه‌های فرهنگی نیز به سیاست های اتحاد شوروی|مسکو محدود می‌شد. پس از مرگ استالین در سال1953، جانشین او، نیکیتا خروشچف به برنامه روسی سازی ادامه داد، پایتخت SSR بلاروسیه را شهر مینسک قرار داد که " هرچه همه ما زودتر بهروسی صحبت کنیم، باید زودتر کمونسیم را برقرار نماییم.در ژوئن1988، گورهای دسته جمعی در شهر کوراپاتی کشف گردید. بنا به ادعا آن‌ها ، این گورها در حدود 250هزار نفر از قربانیان (دوره) استالین را در خود جای می‌داد. برخی اظهار می‌نمایند که این کشف گواهی بر این مسئله است که دولت شوروی تلاش می‌نموده که مردم بلاروسی را از بین ببرد و همین موجب شده تا برخی از آن‌ها خواهان استقلال شوند.بلاروس در 27ژولای 1990 موجودیت خود را اعلام نمود، و در 25اوت 1991، BSSR با به دست آوردن استقلال کامل خود، رسماً به جمهوری بلاروس تبدیل شد. در حدود همان زمان بود که استانیسلاو ششکویچ رئیس شورای عالی بلاروس درمقام رهبری بلندپایه بلاروس گردید. ششکویچ، در کنار بوریس یلتسین از روسیه و لئونید کراوچک از اوکراین در 8 دسامبر1991 در بلاوژسکایا پوشچا در همایشی رسماً انحلال اتحاد شوروی و تشکیل همسود کشورهای مستقل را اعلام نمودند. تا سال 1994، کشور به وسیله الکساندر لوکاشنکو رهبری می‌شد.بلاروس یک جمهوری است که توسط رئیس جمهور و مجلس دوگانه آن –مجلس ملی جمهوری بلاروس و مجمع ملی- اداره می‌شود که شامل یک مجلس پایین دستی، مرکب از 110عضو مجلس نمایندگان جمهوری بلاروس مجلس نمایندگان، و یک مجلس بالادست، با 64عضو شورای جمهوری بلاروس شورای جمهوری می‌باشد. مجلس نمایندگان اختیار دارند تا نخست وزیر بلاروس را منصوب نمایند، اصلاحاتی در قانون اساسی بدهند، به نخست وزیر رای اعتماد داده و پیشنهاداتی راجع به سیاست خارجی و داخلی بلاروس ارائه نمایند. شورای جمهوری این قدرت را دارد که مقامات گوناگون دولتی را انتخاب نموده، رئیس جمهور را استیضاح کرده و نیز اختیار دارد تا لوایح مورد تصویب مجلس نمایندگان را قبول یا رد نماید. تقسیمات اداری (اجرایی) بلاروس به شش استان ("voblast") تقسیم می‌شود، که شهرهای آن به عنوان مراکز اداری آن نامیده می‌شوند. شهر مینسک، واقع در ایالت مینسک، دارای جایگاه ویژه‌ای از یک زیر مجموعه کشوری است که هیچ یک از این ووبلاست‌ها آن را شامل نمی‌شوند.تقسیم بند‌ی زیر گروهی " ووبلاست " میراث دوره شوروی می‌باشد. ووبلاست‌ها نیز خود به زیرگروه‌هایی به نام " رایون " ها تقسیم می‌شوند. ترجمه رایج این واژه " بخش " ها یا " نواحی" است. مقامات اداری محلی ( " رایسووت " ، "مشاور رایون ") از سوی ساکنین رایون انتخاب می‌شوند؛ و مقامات اجرایی محلی ( "مدیریت رایون ") نیز توسط مسئولان بالاتر اجرایی منسوب می‌گردند. به همین صورت، هر ووبلاستی دارای یک مقام قانونگذار خود ("اوبلزووت ") بوده که از طرف ساکنان آنجا انتخاب می‌شود، و نیز یک مقام اجرایی ( "مدیریت ووبلاست ") که رهبر آن از سوی رئیس جمهور تعیین می‌شود.(مراکز مدیریتی در داخل پرانتزها قرار گرفته اند.)
|
