آزمون بينايي انيشتين-مونرو؛ آزموني تا بفهميد به عينک نياز داريد يا نه شما احتمالا تاکنون اين حقه بصري را ديده‌ايد که بعدها نيز به عنوان استانداردي براي شبکه‌هاي اجتماعي تبديل شد.به گزارش صبحانه، اين تصوير سياه و سفيد، براي اکثر مردم، چهره پدر مشهور فيزيک مدرن آلبرت اينشتين به نظر مي رسد مگر اينکه شما نياز به عينک داشته باشيد.
پيکسلهاي انيشتين با پيکسلهاي چهره مرلين مونرو آميخته شده است؛ پس کساني که در حال حاضر پشت ميز خود نشسته و صورت مونرو را به جاي صورت آلبرت مي‌بينند به احتمال زياد ضعف بينايي دارند.
اگر شما مطمئن نيستيد که درباره چه صحبت مي‌کنيم، سطح چشم خود را در راستاي عکس قرار داده و فاصله خود را از تصوير افزايش دهيد. اگر کار نمي‌کند سعي کنيد چشم خود را کمي چپ (دوبين) کنيد. در نهايت تصوير تار خواهد شد و شما ديگر آلبرت انيشتين را نخواهيد ديد و به‌جايش مرلين مونرو را مي‌بينيد.
اين توهم بصري کلاسيک چند سال پيش توسط دانشمندان علوم اعصاب در موسسه تکنولوژي ماساچوست ساخته شده است. اين دست توهمات يک مثال بي‌همتا از نحوه کارکرد چشم براي بافت‌ها، کلمات، و اشياء ديگر در جهت ناديده گرفتن آنهاست. همچنين ممکن است راهي عالي براي ديدن پيام‌هاي مخفي باشد. توهم بصري (يا ترکيبي از آن) به ما در چگونگي پردازش اطلاعات مغز بر مبناي فاصله آگاهي مي‌دهد. در يک فاصله دور مغز تنها براي حرکات گسترده در يک تصوير جست و جو مي‌کند. اين ويژگي به ما کمک مي‌کند تفاوت بين يک درخت با تير چراغ برق و يا يک ماشين و فيل را بفهميم. اما همانطور که ما به تصوير نزديکتر مي‌شويم شروع به انتخاب و برداشت جزئيات مي‌کنيم و حتي مي توانيم تعيين کنيم چه نوع ماشيني است. ظاهرا اين توهم بصري، مي تواند تعيين کنيد که چقدر بينايي شما خوب است.
متوجه باشيد، کساني که مرلين مونرو را ببينيد ممکن است نياز به دکتر چشم داشته باشند زيرا شما فقط وقتي در فاصله دورتري هستيد بايد صورت مونرو را ببينيد. آساپ ساينس (AsapScience) اخيرا در يک ويديو، شيوه عمل اين حقه را توضيح داده است.
بسته به اينکه تا چه حد قادر به تمرکز و يا انتخاب تضادها باشيد چشم شما جزئيات را انتخاب مي‌کند. از نزديک، ما قالبا قادر به انتخاب جزئيات ريز مانند سبيل و چين و چروک صورت انيشتين هم هستيم اما با افزايش فاصله، و يا اگر بينايي شما ضعيف باشد و يک تصوير تارتر در وهله اول ايجاد شود، توانايي شما براي انتخاب جزئيات از بين مي‌رود. در عوض شما تنها ويژگي‌هاي عمومي را مي‌بينيد، مانند شکل دهان، بيني و مو و اينجاست که شروع به ديدن مرلين مونرو مي‌کنيد.
پيکسلهاي انيشتين با پيکسلهاي چهره مرلين مونرو آميخته شده است؛ پس کساني که در حال حاضر پشت ميز خود نشسته و صورت مونرو را به جاي صورت آلبرت مي‌بينند به احتمال زياد ضعف بينايي دارند.
اگر شما مطمئن نيستيد که درباره چه صحبت مي‌کنيم، سطح چشم خود را در راستاي عکس قرار داده و فاصله خود را از تصوير افزايش دهيد. اگر کار نمي‌کند سعي کنيد چشم خود را کمي چپ (دوبين) کنيد. در نهايت تصوير تار خواهد شد و شما ديگر آلبرت انيشتين را نخواهيد ديد و به‌جايش مرلين مونرو را مي‌بينيد.
اين توهم بصري کلاسيک چند سال پيش توسط دانشمندان علوم اعصاب در موسسه تکنولوژي ماساچوست ساخته شده است. اين دست توهمات يک مثال بي‌همتا از نحوه کارکرد چشم براي بافت‌ها، کلمات، و اشياء ديگر در جهت ناديده گرفتن آنهاست. همچنين ممکن است راهي عالي براي ديدن پيام‌هاي مخفي باشد. توهم بصري (يا ترکيبي از آن) به ما در چگونگي پردازش اطلاعات مغز بر مبناي فاصله آگاهي مي‌دهد. در يک فاصله دور مغز تنها براي حرکات گسترده در يک تصوير جست و جو مي‌کند. اين ويژگي به ما کمک مي‌کند تفاوت بين يک درخت با تير چراغ برق و يا يک ماشين و فيل را بفهميم. اما همانطور که ما به تصوير نزديکتر مي‌شويم شروع به انتخاب و برداشت جزئيات مي‌کنيم و حتي مي توانيم تعيين کنيم چه نوع ماشيني است. ظاهرا اين توهم بصري، مي تواند تعيين کنيد که چقدر بينايي شما خوب است.
متوجه باشيد، کساني که مرلين مونرو را ببينيد ممکن است نياز به دکتر چشم داشته باشند زيرا شما فقط وقتي در فاصله دورتري هستيد بايد صورت مونرو را ببينيد. آساپ ساينس (AsapScience) اخيرا در يک ويديو، شيوه عمل اين حقه را توضيح داده است.
بسته به اينکه تا چه حد قادر به تمرکز و يا انتخاب تضادها باشيد چشم شما جزئيات را انتخاب مي‌کند. از نزديک، ما قالبا قادر به انتخاب جزئيات ريز مانند سبيل و چين و چروک صورت انيشتين هم هستيم اما با افزايش فاصله، و يا اگر بينايي شما ضعيف باشد و يک تصوير تارتر در وهله اول ايجاد شود، توانايي شما براي انتخاب جزئيات از بين مي‌رود. در عوض شما تنها ويژگي‌هاي عمومي را مي‌بينيد، مانند شکل دهان، بيني و مو و اينجاست که شروع به ديدن مرلين مونرو مي‌کنيد.