جنیوس یا ژنیوس، که در فارسی گاهی در حالت جمع و به صورت جنی ها یا اجنه نیز ترجمه شدهاست، در اساطیر رومی و دین روم باستان، نمونه مشابهی از هر فرد محسوب میشد که به طور اعم از طبیعت الهی وی ریشه میگرفت و همواره در کنار هر فرد، هر مکان و یا هر چیزی حاضر بود
با توجه به تعریف اجمالی فوق و با توجه به شرحی که در ذیل آمدهاست، پدیده جنیوس در اساطیر و مذهب رومی را میتوان به تقریب معادل با مفهوم همزاد، در افسانه ها و اساطیر ایرانی تلقی نمود.در اعتقادات مردم روم باستان، هر مردی جنیوس یا جن یا همزاد خاص خودش را داشت.
به همین ترتیب هر زنی هم ژونوی مخصوص خود را داشت که بر همهٔ جنبه های زندگی زنانه او، خصوصاً ازدواج و زایمان نظارت میکرد.
تعداد اجنه (جنیها) نامحدود بود و به نظر میرسد که هر ناحیه، محله، خانه و دروازهای نیز، جنی خاص خودش را داشت. در روزگاران کهن، جنی یا ژنیوس یک مرد و ژونوی یک زن، ظاهراً با نقش آنان به عنوان رئیس خانه و یا خاندان در ارتباط بود.
در دورانهای بعد، جنی یک جور عامل تعیین کننده و نمایانگر شخصیت یک مرد - خوب و یا بد - محسوب میشد.
پس از مدتی جنیوس هر مرد، نقش حامی و نگهبان او را هم به خود گرفت. همانطور که ژونوی هر زن نیز حامی او بود و او را مثلا در زمان ورود به خانه بخت یا موقع نخستین نزدیکی جنسی (وی محافظ حلقه و کمربند تازه عروسان بود) و همینطور به خصوص در هنگام وضع حمل و زایمان، محافظت و پشتیبانی میکرد.
بدین ترتیب با هر مردی، یک جنی یا جنیوس بدنیا میآمد و با مرگ او از دنیا میرفت. این جنیوس فقط از طرف فردی که به او تعلق داشت، پرستش میشد. ژونو یا جونوی هر زن نیز، صرفا متعلق به خود آن زن و مورد پرستش او بود و با همان زن بدنیا میآمد و با همو از دنیا میرفت.
ویکیپدیا