معمولا چه قبل از ازدواج، چه بعد از ازدواج حضور والدین و همیاری و کمک شان می تواند مفید و موثر باشد و ما این امر را کتمان نمی کنیم و چه بسا ابتدای زندگی زناشویی هم کمک های مالی آن ها و هم راهنمایی های شان و هم دلگرمی آن ها کمک فراوانی به زوج ها کند و مسیری را برای آن ها مهیا کند تا آجرهای زندگی آن ها تا به آخر درست و صاف روی هم چیده شود و بالا رود اما والدین همان قدر که می توانند تاثیرگذاری مثبت داشته باشند، می توانند تاثیرگذاری منفی هم داشته باشند. همچنین بعد از ازدواج نیز گاهی دخالت های والدین می تواند آسیب زننده باشد، بسیار پیش می آید که اختلاف های زوج ها توسط خودشان یا به دلیل مسائل خودشان به وجود نیامده است بلکه به دلیل حرف های دیگران، سوءتفاهم های پیش آمده یا دخالت ها، اختلاف به وجود می آید.این روزها زیاد دیده می شود که خانواده ها به دلیل رعایت نکردن بعضی از مسائل، روی زندگی زوج تاثیر منفی می گذارند.
در این مطلب به مسئله دخالت والدین از ۲ جنبه نگاه کرده ایم، در بخش اول گفت وگو، تاثیر این دخالت در قبل از ازدواج را بررسی کرده ایم و در بخش دوم به بعد از ازدواج پرداخته ایم تا همه بتوانند از آن استفاده کنند، در اینجا هم نکاتی برای پدر و مادر ها گفته شده است هم برای فرزندان. البته بیان این نکته ضروری است که در اینجا قصد ما یادآوری نکاتی به خانواده ها در مورد راه های صحیح با هم بودن است تا به همراه هم لذت بیشتری ببرند و به هر صورت ما یک بار که بیشتر زندگی نمی کنیم پس بهتر است از روابط مان لذت بیشتری ببریم.
● دخالت نکنید، حساسیت بیش از حد به خرج ندهید
شاید دخالت نکردن والدین و حتی کمک به فرزند برای این که خودش تصمیم بگیرد موجب اعتماد به نفس و مسئولیت پذیری بیشتر اوشود و حتی دیده شده در چنین خانواده هایی بچه ها بیشتر به حرف پدر و مادر گوش می دهند و پدر و مادر باید نظر خود را بگویند ولی تصمیم گیری را به عهده خود فرزند بگذارند. بچه ها به حرف پدر و مادرهایی بیشتر گوش می دهند که فضا را برای تصمیم گیری باز می گذارند و دخالت نمی کنند و به حریم شخصی فرزندشان احترام می گذارند. اگر به عنوان پدر و مادر بخواهید در مقوله ازدواج فرزندتان بیش از حد سختگیری کنید و دخالت کنید احتمال این که فرزند شما مقاومت کند یا افسرده شود یا این که بعدها اشتباهات زندگی خود را از چشم شما ببیند و مسئولیت پذیر نباشد زیاد است. پدر و مادرها به دلیل احساسات زیادی که به فرزندشان دارند، نگرانند و همین نگرانی و ترس موجب دخالت کردن آن ها می شود. شاید از نظر خودشان این ها دخالت نباشد ولی می تواند مشکل ایجاد کند.
● اگر فرزندتان اشتباه کند چی؟
اگر پدر و مادر به دلایل خاص خود اعتقاد دارند که فرزندشان اشتباه می کند، باید نظر خود را با دلایل صریح به او اعلام کنند اگر فرزند قبول نکرد باید به او گفت: «اگر حرف های من را قبول نداری مسئولیت تمام تصمیم ها بر عهده خودت است» و ریز به ریز برایش بشمارید که مسئولیت چه موارد و چه موقعیت هایی را باید بپذیرد و حل آن ها را بر عهده بگیرد. جالب است بدانید یک زمان هایی وقتی بچه ها چنین حرفی را می شنوند خودشان دوباره درباره همه چیز بهتر فکر می کنند و این که چرا چنین حرفی را از والدین شنیده اند (البته اگر درگیر هیجانات نباشند.) پدر و مادر باید سعی کنند بدون غرض صحبت کنند تا فرزندان بهتر به حرف های آن ها گوش دهند.
● اگر تصمیم فرزندتان را نمی پسندید
وقتی پدر و مادر با تصمیم فرزند موافق نیستند ۲ راه دارند یکی این که در مقابل او بایستند که در این حالت ممکن است فرزند کوتاه نیاید و در نتیجه رابطه والدین و فرزند به هم خواهد ریخت و از طرف دیگر، ممکن است فرزند به دلیل احترام یا... کوتاه بیاید، خب والدین تاکنون توانسته اند برای فرزندشان تصمیم بگیرند اما آیا خواهند توانست در بقیه زندگی (کار، بچه، مسائل مالی و...) هم به جای او فکر کنند، آیا فرزندی که یاد نگرفته خودش برای خودش فکر کند و تصمیم بگیرد می تواند فرد موفقی باشد؟
● پدر و مادر ، مالک بچه ها نیستند
به طور طبیعی هنگام ازدواج فرزندان، پدر و مادرها احساس می کنند که بعد از سال ها زحمت قرار است نتیجه زحمات شان را ببینند و به همین دلیل با حساسیت ویژه ای به این موضوع نگاه می کنند و می خواهند در همه مسائل حضور داشته باشند. چه در مرحله انتخاب، چه در تمام گفت وگوها و البته تا حد زیادی می توان به والدین حق داد که بخواهند کاملا در ازدواج فرزندشان نقش پررنگ داشته باشند ولی مسئله اصلی و مشکل از جایی شروع می شود که والدین نسبت به فرزندشان و تصمیمات او احساس مالکیت پیدا می کنند و احساس می کنند تصمیم فرزندشان باید حتما تحت نظر آن ها باشد یا حتی گمان می کنند خودشان باید برای فرزندشان تصمیم بگیرند و به جای او فکر کنند. در صورتی که واقعیت این است که پدر و مادر هیچ گاه مالک فرزندان شان نیستند بلکه بچه ها هدیه ای هستند تا از پدر و مادر فضایی بسازند که موجود دیگری از آن ها حیات بگیرد و در کنار آن ها زندگی کند. باید این تعاریف را تغییر داد که والدین چون فرزندشان را به دنیا آورده اند و برایش زحمت کشیده اند مالک او هستند. پدر و مادرها نقش یک راهنما و همیار و کمک کننده را برای فرزندان شان دارند و نباید از حد نقش شان تجاوز کنند.
● به والدین تان زمان بدهید
وقتی والدین شما بیش از اندازه در تصمیم ازدواج تان دخالت می کنند، شما باید چه کنید؟ اول از همه یادتان باشد که به هرحال برای ازدواج همراهی و حضور والدین شما مهم است و نباید خیلی زود همه چیز را خراب کنید، شما باید یاد بگیرید هم بتوانید حرف خودتان را بزنید و هم احترام والدین تان را نگه دارید اما این که چگونه حرف تان را بزنید بسیار مهم است. برای مثال وقتی که شما با همه وجود باور دارید که کار درستی انجام می دهید و مشورت هم کرده اید، باید به پدر و مادرتان فرصت دهید تا ببینند که شما چقدر روی تصمیم تان فکر کرده اید و درست عمل می کنید. گاهی پدر و مادرها به دلایل مختلف مخالفت می کنند در این مواقع باید به آن ها زمان دهید تا متوجه شوند، آن چیزی که فکر می کنند درست نیست. باید یاد بگیرید پخته عمل کنید ونه به صورت هیجانی و شما نشان دهید چرا انتخاب تان درست است و این را در عمل حتما ثابت کنید.
● پدر و مادرها نباید انتخاب کنند
پدر و مادرها وقتی قبل از ازدواج می گویند: «تو باید با شخص مورد نظر من ازدواج کنی» یا «تو نباید با فرد مورد نظرت به فلان دلایل ازدواج کنی و من او را دوست ندارم» و... موجب به وجود آمدن کدورت می شوند و خواه ناخواه از فرزندشان فاصله می گیرند. شاید اینجا این سوال پیش بیاد که پدر و مادرها تا کجا می توانند برای ازدواج فرزندشان نظر دهند؟ والدین نباید به گونه ای رفتار کنند که فرزندشان احساس کند که از خودش هیچ نظری ندارد. باید به جرات گفت در این موضوع، نظر نهایی را باید خود فرزند بدهد چون یک عمر زندگی را با یک مسئولیت بزرگ پیش رو دارد و کسی تا آخر این مسئولیت را به دوش می کشد که خودش از اول انتخاب کرده باشد. در واقع بهترین حالت این است، والدین نظر خودشان موافق یا مخالف اعلام کنند ولی در نهایت تصمیم گیری را به عهده فرزندشان بگذارند. پدر و مادر باید به جای دخالت کردن، به فرزندشان این فضا را بدهند که خودش فکر کند و تنها به اعلام نظر قناعت کنند.
_________________