پزشک ممکن است با ارزیابی علائم و رژیم غذایی سندرم را تشخیص دهد.
جكی یكی از افرادی است كه برای ادامه تحصیل به اوهایو سفر كرده بود تا برای مدتی در این شهر اقامت كند. او بعد از مستقر شدن در خوابگاه دانشگاه با پیشنهاد جالبی از سوی هماتاقی چینیاش روبهرو شد. هماتاقی چینی او پیشنهاد کرد به مناسبت آغاز دوره تحصیل جشنی با هم بگیرند و غذای شرقی بخورند. با همفکری هم بالاخره قرار شد، آنگ جان، دوست چینی جکی یک سوشی خوشمزه برایش درست کند. آنها مشغول خوردن شدند اما بعد از گذشت یک ساعت، جکی احساس ناخوشایندی پیدا کرد. او دچار سردرد عجیبی شد. ابتدا فکر کرد به خاطر کار زیاد و خستگی است اما این مسئله یکبار دیگر و با یک ماه فاصله برایش پیش آمد. درست چند دقیقه بعد از خوردن دوباره علائمی مبنی بر سردرد و تهوع پیدا کرد. همین موضوع او را مشکوک به غذاهای دریایی کرد. وقتی به پزشک مراجعه کرد درکمال تعجب متوجه شد دچار سندرم غذاهای چینی شده است؛ سندرمی که به دلیل خوردن غذاهای آسیایی در او بروز کرده بود.
سندرم غذای چینی چیست؟
این سندرم اولینبار در سال 1968 در افرادی که مواد غذایی چینی حاوی منوسدیم گلوتامات (افزودنی كه طعمی شبیه گوشت ایجاد میكند) خوردند و به سردردهای میگرنی دچار شدند، تشخیص داده شد. در همین سال مقالهای براساس علائمی از یک بیمار توسط دکتر رابرت هو نوشته شد که در آن به علائمی مانند درد منتشر به هر دو بازو که کمکم به پشت هم سرایت میکرد، اشاره شده بود. دکتر رابرت هو، علت را سس سویا و محتوای بالای سدیم غذا یا عطر و طعمدهندههای حاوی منوسدیم گلوتامات دانست.
آیا این سندرم واقعیت دارد؟
در حالی که بسیاری انگشت اتهام را به سمت منوسدیم گلوتامات نشانه گرفتهاند بسیاری دیگر احساس ناخوشایند افراد را به این دلیل میدانند که آنها در خوردن غذاهای چینی افراط میکنند بنابراین با هضم دشوار روبهرو میشوند. افرادی که به منوسدیم گلوتامات حساسیت دارند تقریبا هیچگاه بعد از خوردن گوشت ناهار یا سوپ محبوبشان که حاوی همین ماده است، دچار مشکل نمیشوند. در مطالعهای در استرالیا به 71داوطلب ترکیبی از قرصهای واقعی منوسدیم گلوتامات و دارونما داده شد. در افرادی که داروی واقعی را خورده بودند هیچ اثری از بیماری گزارش نشده بود در حالی که در کسانی که به آنها دارونما داده شد، سندرم بروز کرد.
منوسدیم گلوتامات چیست؟
منوسدیم گلوتامات یک افزودنی غذایی است که به عنوان تقویت کننده عطر و طعم غذاها استفاده میشود. این ماده به طور طبیعی در تمام مواد غذایی یافت میشود كه از محصولاتی مانند ذرت مشتق شده است. سازمان غذا و داروی آمریکا منوسدیم گلوتامات را در ردیف افزودنیهای غذایی مانند نمک، قند و شکر قرار میدهد. این ماده در بسیاری از غذاهای چینی، سوسیس و چیپس و سیبزمینی وجود دارد. گلوتامات در اصل اسید آمینه طبیعی است که در هر غذایی وجود دارد و نمک سدیم به دست آمده از تخمیر اسید گلوتامیک است. سوشی، پنیر پارمسان، قارچ و حتی گوجهفرنگی تا اندازهای گلوتامات طبیعی دارند. صنعت فرآوری مواد غذایی آمریکا این ماده را به طور گستردهای از اواخر سال 1940 استفاده کرده است. طعم خود منوسدیم گلوتامات یک طعم منحصر به فرد است که جدا از طعمهایی مانند شیرین، ترش، شور، تلخ و گس توصیف میشود.
چطور تشخیص داده میشود؟
پزشک ممکن است با ارزیابی علائم و رژیم غذایی سندرم را تشخیص دهد. اگر علائم خفیف بعد از خوردن منوسدیم گلوتامات را تجربه کنید، پزشک تشخیص سندرم رستوران چینی را میدهد اما اگر علائم شدیدی مانند درد قفسه سینه یا اشکال در تنفس با آن همراه باشد، آزمایشهایی مانند بررسی ضربان قلب و تجزیه و تحلیل ریتم قلب و بررسی راه هوایی برای اطمینان از اینکه بسته نشده باشد، لازم است.
واکنشها چگونه است؟
در حال حاضر حداقل 40 افزودنی وجود دارد که همین آمینواسید را دارند و عوارض جانبی ناشی از منوسدیم گلوتامات در آنها وجود دارد. واکنش به این گلوتامیک اسید آزاد فرآوری شده از خفیف و زودگذر به ناتوانکننده یا حتی تهدید کننده زندگی تقسیم میشود. واکنشهایی مثل بثورات پوستی، سردرد، تهوع، استفراغ، علائم شبه آسم، ضربان قلب، شوک آنافیلاکتیک، تشنج، افسردگی و ... اما شیوع این سندرم چندان زیاد نیست و تنها 7 درصد از جمعیت مبتلا به این سندرم هستند.
علائم سندرم کدام است؟
نشانههای سندرم رستوران چینی معمولا 2ساعت بعد از خوردن غذای حاوی منوسدیم گلوتامات آغاز میشود که میتواند در عرض چند ساعت از بین برود یا حتی روزها فرد را درگیر کند. علائم شایع عبارتند از: تعریق، سردرد، تهوع، استفراغ، علائم شبهآسم و ضربان شدید قلب. به میزان کمتر برخی افراد علائم شدیدتری از خود نشان میدهند که میتواند تهدیدکننده زندگی باشد. از جمله این علائم میتوان به درد قفسه سینه، ضربان قلب سریع، اشکال در تنفس، تورم یا فشار در صورت و تورم گلو اشاره کرد. اما به طور کلی علائم بستگی به دوز استفاده شده دارد و هیچ ربطی به وزن، سن و جنس ندارد. هرچند در یک مطالعه مشخص شده درصد ابتلا در زنان بیشتر از مردان است.
گردآوری: گروه سلامت سیمرغ