صهیونیست ها، کمونیست و در کل همه می گویند که جنگ جهانی دوم با حمله ی ارتش آلمان به لهستان در یکم سپتامبر 1939 آغاز شد و همچنین ادعا می کنند که هیتلر با تهاجم به لهستان قصد کشورگشایی و فتح جهان را داشته است! اما حقیقت ماجرا چیز دیگری است.
اسناد و مدارک نشان می دهد که آمریکا درست تا پیش از اعلان جنگ به آلمان، به آن کشور فولاد صادر می کرده؛ همان فولادی که ارتش نازی با آن توپ و تانک و تفنگ ساخت. همچنین به احتمال زیاد آمریکایی ها عمداً پرل هاربر را بی دفاع گذاشتند تا ژاپن برای حمله به آن وسوسه شود و بهانه ی خوبی برای جنگ به دست آن ها بدهد.
پس از شکست آلمان در جنگ جهانی اول، متفقین پیمان ورسای را به مردم آلمان تحمیل کرند. مطابق این پیمان آلمان بخش قابل توجهی از سرزمین های خود را از دست داد و هر تکه از آن به یکی از کشورهای همسایه داده شد. علاوه بر سرزمین هایی که به فرانسه، بلژیک، چکوسلواکی، و دیگر همسایگان آلمان داده شد؛ سرزمینی نیز تحت عنوان “دالان لهستانی” ضمیمه خاک لهستان شد و بندر معروف دانتسیگ نیز به عنوان یک بندر آزاد تحت نظارت لهستان قرار گرفت که همین امر باعث شد ارتباط زمینی میان تنها استان های مجاور پروس شرقی با آن (پروس شرقی) قطع شود و بدین گونه پروس شرقی تنها از راه هوایی یا دریایی با خاک اصلی آلمان ارتباط داشت.
از ابتدای سال 1939، توجه هیتلر به موضوع دانتسیگ تمرکز یافت. هیتلر که خواستار صلح بود، با سخاوتی که در تاریخ آلمان بی نظیر بود، از پس گرفتن دالان صرف نظر کرد و رسماً اعلام کرد که دالان را به عنوان یک سرزمین لهستانی به رسمیت می شناسد به این شرط که لهستانی ها حاضر شوند یک خط آهن و اتوبان به دولت آلمان بدهند تا آلمان بتواند با استان پروس شرقی به طور زمینی نیز ارتباط داشته باشند. درخواست های هیتلر توسط دولت نالایق لهستان رد شد و پس از آن پیشوا به درخواست های خود افزود و دولت لهستان تمام آن ها را رد کرد. سرانجام لهستان پاسخ درخواست ها و کوشش های دیپلماتیک هیتلر را با خشونت پاسخ داد از جمله :
- فشار دولت لهستان روی اقلیت آلمانی ساکن لهستان بیشتر شد.
- هرچیزی که روح آلمانی داشت در لهستان با خشونت روبرو می شد.
- دولت لهستان فشار اقتصادی بر روی بندر دانتسیگ (که عملاً تمام ساکنان آن لهستانی بودند) را بیشتر کرد.
اکنون برای هیتلرٰ صرف نظر از موضوع دانتسیگ، موضوع نجات اقلیت آلمانی مطرح بود که تحت فشار دولت لهستان بودند. لهستانی ها نیز به شدت به آغاز یم جنگ جدید علاقه مند بودند. در واقع از سال ها پیش از اینکه هیتلر به قدرت برسد، روزنامه های معروف لهستانی، از ادبیات ضد آلمانی پر شده بود و در این روزنامه ها همواره سخن از پیشروی به سوی آلمان و ضمیمه کردن استان پروس شرقی به خاک لهستان سخن می گفتند و اکنون امیدوار بودند با پشتیبانی بریتانیا و فرانسه یک جنگ نوین اروپایی راه بیندازند و سرزمین های شرقی آلمان را تصاحب کنند.
در طول 29 آگوست، ده ها تهاجم مرزی از خاک لهستان به خاک آلمان شکل گرفت. این حملات بدین جهت بود که آلمانی ها به حمله تحریک شوند تا از نظر بین المللی و افکار عمومی تقصیر آغاز جنگ به گردن آلمانی ها بیافتد. لیدل هارت بزرگترین و مشهورترین مورخ نظامی بریتانیا نیز اعتقاد دارد که این لهستانی ها بودند که حملات مداومی به مرز آلمان انجام دادند.
http://www.forum.nazicenter.ir/
اسناد و مدارک نشان می دهد که آمریکا درست تا پیش از اعلان جنگ به آلمان، به آن کشور فولاد صادر می کرده؛ همان فولادی که ارتش نازی با آن توپ و تانک و تفنگ ساخت. همچنین به احتمال زیاد آمریکایی ها عمداً پرل هاربر را بی دفاع گذاشتند تا ژاپن برای حمله به آن وسوسه شود و بهانه ی خوبی برای جنگ به دست آن ها بدهد.
پس از شکست آلمان در جنگ جهانی اول، متفقین پیمان ورسای را به مردم آلمان تحمیل کرند. مطابق این پیمان آلمان بخش قابل توجهی از سرزمین های خود را از دست داد و هر تکه از آن به یکی از کشورهای همسایه داده شد. علاوه بر سرزمین هایی که به فرانسه، بلژیک، چکوسلواکی، و دیگر همسایگان آلمان داده شد؛ سرزمینی نیز تحت عنوان “دالان لهستانی” ضمیمه خاک لهستان شد و بندر معروف دانتسیگ نیز به عنوان یک بندر آزاد تحت نظارت لهستان قرار گرفت که همین امر باعث شد ارتباط زمینی میان تنها استان های مجاور پروس شرقی با آن (پروس شرقی) قطع شود و بدین گونه پروس شرقی تنها از راه هوایی یا دریایی با خاک اصلی آلمان ارتباط داشت.
از ابتدای سال 1939، توجه هیتلر به موضوع دانتسیگ تمرکز یافت. هیتلر که خواستار صلح بود، با سخاوتی که در تاریخ آلمان بی نظیر بود، از پس گرفتن دالان صرف نظر کرد و رسماً اعلام کرد که دالان را به عنوان یک سرزمین لهستانی به رسمیت می شناسد به این شرط که لهستانی ها حاضر شوند یک خط آهن و اتوبان به دولت آلمان بدهند تا آلمان بتواند با استان پروس شرقی به طور زمینی نیز ارتباط داشته باشند. درخواست های هیتلر توسط دولت نالایق لهستان رد شد و پس از آن پیشوا به درخواست های خود افزود و دولت لهستان تمام آن ها را رد کرد. سرانجام لهستان پاسخ درخواست ها و کوشش های دیپلماتیک هیتلر را با خشونت پاسخ داد از جمله :
- فشار دولت لهستان روی اقلیت آلمانی ساکن لهستان بیشتر شد.
- هرچیزی که روح آلمانی داشت در لهستان با خشونت روبرو می شد.
- دولت لهستان فشار اقتصادی بر روی بندر دانتسیگ (که عملاً تمام ساکنان آن لهستانی بودند) را بیشتر کرد.
اکنون برای هیتلرٰ صرف نظر از موضوع دانتسیگ، موضوع نجات اقلیت آلمانی مطرح بود که تحت فشار دولت لهستان بودند. لهستانی ها نیز به شدت به آغاز یم جنگ جدید علاقه مند بودند. در واقع از سال ها پیش از اینکه هیتلر به قدرت برسد، روزنامه های معروف لهستانی، از ادبیات ضد آلمانی پر شده بود و در این روزنامه ها همواره سخن از پیشروی به سوی آلمان و ضمیمه کردن استان پروس شرقی به خاک لهستان سخن می گفتند و اکنون امیدوار بودند با پشتیبانی بریتانیا و فرانسه یک جنگ نوین اروپایی راه بیندازند و سرزمین های شرقی آلمان را تصاحب کنند.
در طول 29 آگوست، ده ها تهاجم مرزی از خاک لهستان به خاک آلمان شکل گرفت. این حملات بدین جهت بود که آلمانی ها به حمله تحریک شوند تا از نظر بین المللی و افکار عمومی تقصیر آغاز جنگ به گردن آلمانی ها بیافتد. لیدل هارت بزرگترین و مشهورترین مورخ نظامی بریتانیا نیز اعتقاد دارد که این لهستانی ها بودند که حملات مداومی به مرز آلمان انجام دادند.
http://www.forum.nazicenter.ir/