دژ سنگی روستای شواز نصرآباد یزد از معدود آثار باقی مانده از دوره اشکانیان است.
کاظم دهقانیان- نویسنده و پژوهشگر درباره دژ سنگی روستای شواز نصرآباد گفت : این دژ سنگی از دوره اشکانی به جا مانده و بر فراز صخره ای به بلندی یک صد متر از سطح زمین واقع شده است .
این دژ از سنگ های رسوبی به گونه ای طراحی شده که اطراف آن پرتگاه های تند و خطرناک وجود دارند و دسترسی دشمن به دژ ، سخت و ناممکن بوده است.
نمای بیرونی دیوارهای قلعه با سنگ و نمای داخلی آنها از خشت است. همچنین سقف اتاق ها از خشت و فقط در ساخت سردرها مقداری آجر به کار رفته است.
قلعه شواز ، 50 در 100 مترمساحت دارد که ورودی سنگی یک پارچه ای به اندازه ی 170در 100 سانتی متر و به ضخامت 10 سانتی متر دارد.
او اظهار کرد : پاشنه ی گرد ورودی یاد شده نیز سنگی است و داخل قلعه چند مغاره وجود دارد که در دل سنگ کنده شده اند و از قدمت و محل سکونت بودن قلعه نشان دارند.
وی با اشاره به بقایای چاه آب داخل این قلعه گفت : وجود چاه آب دلیل محکمی بر محل سکونت دایمی یا دست کم سکونت طولانی مدت اهالی روستای همجوار قلعه در دژ بوده است.
قلعه یاد شده سه طبقه دارد که طبقه همکف برای نگهداری چهارپایان و دام ها، طبقه اول برای سکونت اهالی و طبقه دوم برای انبار کردن آذوقه و نگهداری لوازم قیمتی بوده است.
کاظم دهقانیان- نویسنده و پژوهشگر درباره دژ سنگی روستای شواز نصرآباد گفت : این دژ سنگی از دوره اشکانی به جا مانده و بر فراز صخره ای به بلندی یک صد متر از سطح زمین واقع شده است .
این دژ از سنگ های رسوبی به گونه ای طراحی شده که اطراف آن پرتگاه های تند و خطرناک وجود دارند و دسترسی دشمن به دژ ، سخت و ناممکن بوده است.
نمای بیرونی دیوارهای قلعه با سنگ و نمای داخلی آنها از خشت است. همچنین سقف اتاق ها از خشت و فقط در ساخت سردرها مقداری آجر به کار رفته است.
قلعه شواز ، 50 در 100 مترمساحت دارد که ورودی سنگی یک پارچه ای به اندازه ی 170در 100 سانتی متر و به ضخامت 10 سانتی متر دارد.
او اظهار کرد : پاشنه ی گرد ورودی یاد شده نیز سنگی است و داخل قلعه چند مغاره وجود دارد که در دل سنگ کنده شده اند و از قدمت و محل سکونت بودن قلعه نشان دارند.
وی با اشاره به بقایای چاه آب داخل این قلعه گفت : وجود چاه آب دلیل محکمی بر محل سکونت دایمی یا دست کم سکونت طولانی مدت اهالی روستای همجوار قلعه در دژ بوده است.
قلعه یاد شده سه طبقه دارد که طبقه همکف برای نگهداری چهارپایان و دام ها، طبقه اول برای سکونت اهالی و طبقه دوم برای انبار کردن آذوقه و نگهداری لوازم قیمتی بوده است.