زمين خوردن در حين مبارزه، فرود با چتر نجات
وقتي كسي در جودو يا كشتي كج زمين مي خورد، چگونه بايد فرود آيد تا احتمال صدمه خوردن را كمينه كند؟ وقتي كشتي گيران
حرفه اي خودشان يا حريف شان را روي تشك مي اندازند، چگونه مي توانند آسيب نبينند؟ در هر يك از اين موارد، اگر شخصي به
درستي فرود نيايد، به احتمال زياد استخوان هايش خرد مي شود يا اعضاي داخلي بدنش آسيب مي بيند.
چترباز چگونه بايد فرود آيد تا خطر آسيب ديدگي را كاهش دهد؟ گرچه سرعت پايين سوي چترباز به ميزان زيادي كم مي شود، با
اين حال اين سرعت هنوز قابل ملاحظه و معادل پريدن از طبقه ي دوم ساختمان است.
پاسخ: بايد طوري فرود آييد كه ناحيه ي تماس بيشينه شود. اين مهارت، نيروي وارد بر واحد سطح بخشي از بدن را كه به زمين مي خورد كاهش مي دهد و احتمال اين كه استخواني تا وضعيت شكستگي، خم شود يا پيچ بخورد، و يا عضو داخلي بدن تا وضعيت پارگي تحت فشار قرار گيرد، كم مي كند. اگر در جودو يا كشتي كج زمين خورديد، بايد هنگام برخورد به زمين تلپي روي تشك بيفتيد. بازو به ناحيه ي تماس مي افزايد، و اين كار به بلند شدن بدن و كاهش نيروي برخورد وارد بر قفسه ي سينه كمك مي كند. كشتي گيران حرفه اي معمولاً وضعيت بدني مناسبي دارند و مي توانند سقوط از ارتفاع زياد را تحمل كنند (مانند وقتي كه از بالاي طناب هاي رينگ روي حريف خود كه روي تشك خوابيده است، مي پرند.) آ نها همچنين روي تشكي مبارزه مي كنند كه بسيار انعطاف پذير است. وقتي بر آن فرود مي آيند، مدت برخورد بر اثر انعطاف پذيري تشك طولاني مي شود، و بنابراين نيروي برخورد كاهش مي يابد.
چترباز طوري تعليم مي بيند كه ابتدا پاشنه هاي پايش با زمين تماس پيدا كند، سپس روي زمين ولو شود و بغلتد و زانوانش را
خم كند كه كنار پا و سپس پشت قفسه ي سينه اش روي زمين قرار گيرد. اين روش دو امتياز دارد: زمان برخورد را طولاني مي كند (و بنابراین نیروی وارد بر چترباز کم می شود) و نیروی برخورد را در سطح بزرگ تری پخش می کند. اگر قرار بود چترباز ايستاده به زمین برخورد کند فشار وارد بر استخوان های قوزک پایش به زمين احتمالاً این استخو ن ها را از جا می كند.
وقتي كسي در جودو يا كشتي كج زمين مي خورد، چگونه بايد فرود آيد تا احتمال صدمه خوردن را كمينه كند؟ وقتي كشتي گيران
حرفه اي خودشان يا حريف شان را روي تشك مي اندازند، چگونه مي توانند آسيب نبينند؟ در هر يك از اين موارد، اگر شخصي به
درستي فرود نيايد، به احتمال زياد استخوان هايش خرد مي شود يا اعضاي داخلي بدنش آسيب مي بيند.
چترباز چگونه بايد فرود آيد تا خطر آسيب ديدگي را كاهش دهد؟ گرچه سرعت پايين سوي چترباز به ميزان زيادي كم مي شود، با
اين حال اين سرعت هنوز قابل ملاحظه و معادل پريدن از طبقه ي دوم ساختمان است.
پاسخ: بايد طوري فرود آييد كه ناحيه ي تماس بيشينه شود. اين مهارت، نيروي وارد بر واحد سطح بخشي از بدن را كه به زمين مي خورد كاهش مي دهد و احتمال اين كه استخواني تا وضعيت شكستگي، خم شود يا پيچ بخورد، و يا عضو داخلي بدن تا وضعيت پارگي تحت فشار قرار گيرد، كم مي كند. اگر در جودو يا كشتي كج زمين خورديد، بايد هنگام برخورد به زمين تلپي روي تشك بيفتيد. بازو به ناحيه ي تماس مي افزايد، و اين كار به بلند شدن بدن و كاهش نيروي برخورد وارد بر قفسه ي سينه كمك مي كند. كشتي گيران حرفه اي معمولاً وضعيت بدني مناسبي دارند و مي توانند سقوط از ارتفاع زياد را تحمل كنند (مانند وقتي كه از بالاي طناب هاي رينگ روي حريف خود كه روي تشك خوابيده است، مي پرند.) آ نها همچنين روي تشكي مبارزه مي كنند كه بسيار انعطاف پذير است. وقتي بر آن فرود مي آيند، مدت برخورد بر اثر انعطاف پذيري تشك طولاني مي شود، و بنابراين نيروي برخورد كاهش مي يابد.
چترباز طوري تعليم مي بيند كه ابتدا پاشنه هاي پايش با زمين تماس پيدا كند، سپس روي زمين ولو شود و بغلتد و زانوانش را
خم كند كه كنار پا و سپس پشت قفسه ي سينه اش روي زمين قرار گيرد. اين روش دو امتياز دارد: زمان برخورد را طولاني مي كند (و بنابراین نیروی وارد بر چترباز کم می شود) و نیروی برخورد را در سطح بزرگ تری پخش می کند. اگر قرار بود چترباز ايستاده به زمین برخورد کند فشار وارد بر استخوان های قوزک پایش به زمين احتمالاً این استخو ن ها را از جا می كند.