زنجفيل يا زنجبيل گياهي است با نام علمي Zingiber officinalis و نام عمومي Ginger كه بومي نواحي قاره آسيا بوده ولي به علت استفاده وسيع در حال حاضر در استراليا، برزيل، چين، هند، جامائيكا و غرب آفريقا كشت مي‌گردد. قسمت مورد استفاده اندام زيرزميني آن است كه از قديم به عنوان گياه دارويي و غذايي مورد مصرف مي‌باشد. اين گياه در ايران نمي‌رويد و از قديم جزو اقلام وارداتي بوده است. زنجفيل از زمان باستان در طب سنتي چين و هند (آيورودا) جايگاه خاصي داشته و در قرن 13 ميلادي به اروپا راه يافته است. اثراتي را كه براي زنجفيل در طب سنتي جهان و ايران ذكر نموده‌اند شامل آثار مقوي قلب، ضد تهوع و استفراغ، افزايش قواي جنسي، ضد درد و درد مفاصل، ضد نفخ، افزايش دهنده هوش و حافظه، ادرارآور و آثار ارزشمند ديگر است. ابن‌سينا در كتاب قانون راجع به زنجفيل چنين فرموده است: زنجفيل داراي مزاج گرم و خشك، داراي آثار ملين و بادشكن، افزايش دهنده هوش و حافظه، برطرف كننده تيرگي چشم، افزايش دهنده شهوت، بندآورنده اسهال، هضم كننده و مقوي كبد و پادزهر حشرات موذي است. همچنين در كتاب مخزن الدويه از منابع مهم طب سنتي ايران و جهان راجع به زنجفيل چنين نوشته است: زنجفيل مقوي قوت حافظه، هاضمه، معده و كبد است. ضد كرم، ادرارآور، ضد اسهال و رفع تشنگي مي‌كند. افزايش دهنده قواي جنسي، رفع درد مفاصل و رفع سموم حيوانات را دارا است. تحقيقات سال‌هاي اخير بر روي زنجفيل تمامي تجارب طب سنتي را تاييد نموده و به همين دليل صنايع دارويي جهان داروهاي زيادي از آن تهيه و به بازار عرضه نموده‌اند. براي استفاده راحت و صحيح زنجفيل، جديدا قطره‌اي از آن به بازار عرضه شده و از طريق داروخانه‌هاي سراسر كشور و بدون نسخه در اختيار مصرف كنندگان مي‌باشد. نام اين فرآورده آرومين (Arheumin) مي‌باشد و در مشكلات مفاصل (دردهاي دست، پا، كمر و گردن)، گوارشي (اسهال، نفخ، درد و اسپاسم)، تهوع و استفراغ (زمان حاملگي، مسافرت و شيمي درماني)، ناتواني جنسي، سرماخوردگي، اختلال هوش (آلزايمر) و ضعف ايمني بدن مورد مصرف است.
منبع:مجله‌ي آشپزباشي، شماره 36
:بای:
:بای: