شروع بیت با حرف (پ)

[asl_davood]

پیوند روزگار بسته به مویی ست هش دار

غمخوار خویش باش غم روزگار چیست

 

[ثمره]

پیش چشم تو بمیرم که بدین بیماری
می کند درد مرا از رخ زیبای تو خوش

حضرت حافظ
​

 

[Reza Sharifi]

پیش ما سوختگان مسجد و میخانه یکـیست
حرم و دیر یکی، سبحه و پیمانه یکیست
اینهمه جنگ و جدل حاصل کوته‌نظری است
گر نظر پاک کنی کعبه و بتخانه یکیست ...



عماد خراسانی

 

[Reza Sharifi]

پیوستن دوستان به هم آسان است
دشوار بریدن است و آخر آن است

شیرینی وصل را نمی‌دارم دوست
از غایت تلخیی که در هجران است

وحشی بافقی

 

[fatemeh]

پیش از من و تو لیل و نهاری بوده است
گردنده فلک نیز بکاری بوده است

هرجا که قدم نهی تو بر روی زمین
آن مردمک چشم‌نگاری بوده است




​

خیام نیشابوری​

 

[fatemeh]

پابرهنه، تا کجا دویده ای،
که این همه
گل شکفته است؟!​

​

کیکاوس باکیده​

​

 

[دختر مهتاب]

پرنیان مهتابم در خموشی شبها؛
همچو کوه پابرجا، سر بنه به دامانم.


سیمین بهبهانی

 

[سایه]

پدرم گفت و چه خوش گفت که در مکتب عشق

هر کسی لایق آن نیست که بردار شود


شالبافان
​

 

[سایه]

پرتو عمر چراغی ست که در بزم وجود

به نسیم مژه بر هم زدنی خاموش است


سایر مشهدی
​

 

[دختر مهتاب]

پنهان مساز راز غم خویش در سکوت
باری، در آن نگاه، چو فریاد می کنی

سیمین بهبهانی

 

[meh-ran1]

پاک وصافی شو از چاه طبیعت به در آی

که صفایی ندهد آب تراب آلوده

 

[دختر مهتاب]

پر كن اين پيمانه را اي هم نفس
پر كن اين پيمانه را از خون او
مست مستم كن چنان كز شور مي
بازگويم قصه افسون او

فروغ فرحزاد

 

[Narsisa]

پنچه ی قصد دشمنان می نرسد به خون من
وین که به لطف می کشد منع نمی توانمش
سعدی​

 

[Miss zahra]

پیش از آن کاندر جهان باغ می و انگور بود
​

از شراب لایزالی جان ما مخمور بود ​

ما به بغداد جهان لاف انا الحق میزدیدم ​

پیش از این کان دار و گیر و نکته منصور بود​

​

 

[fatemeh]

پروانه ز من، شمع ز من، گل ز من آموخت
افروختن و سوختن و جامه دریدن​

 

[fatemeh]

پروانه بر آتش زند از بهر تو خود را
ای شمع تو هم حرمت پروانه نگه دار​

 

[Miss zahra]

پاک وصافی شو از چاه طبیعت به در آی

که صفایی ندهد آب تراب آلوده

پیر پیمانه کش من که روانش خوش باد
گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان

پند حکیم محض ثواب است وعین خیر
فرخنده آن کسی که به سمع رضا شنید