شهادت صادق الائمه(ع) تسلیت باد...

[TAHEREH]

​

شهادت جانگداز ششمین سکاندار کشتی هدایت
صادق آل طاها , شیخ الائمه ، بنیانگزار مکتب فقه جعفری
حضرت امام جعفر صادق (ع) بر شیعیان تسلیت باد
​

 

[نفس91]

شهادت ششمین پیشوای مسلمین رئس مذهب تشیع امام جعفر صادف (ع)بر شما تسلیت تعزیت

آقا تو را چون حیدر کرار بردند
در پیش چشم بچه های زار بردند
تو آن همه شاگرد داری پس کجایند!
آقا چه شد آن شب تو را بی یار بردند؟
این اولین باری نبود اینطور رفتید
آقا شما را اینچنین بسیار بردند
وقتی شما فرزند ابراهیم هستی
قطعاً شما را از میان نار بردند
آن شب میان کوچه ها با گریه گفتی
که عمه جان را هم سر بازار بردند
یاد رقیه کردی آنجا که شما را
پای برهنه از میان خار بردند
این ظاهر درهم خودش می گوید آقا
حتما شما را از سر اجبار بردند
سخت است اما آخرش تابوتتان را
آقا هزاران شیعه در انظار بردند



سلام من به بقیع به تربت صادق.......سلام من به مدینه به غربت صادق

- صدای گریه می‏آید! ... صدای ضجه فرشتگان!
بقیع، امشب دوباره، در خاک تو خورشیدی خواهد دمید و ستاره‏ای به آسمان خواهد شتافت!


​

کسی با روح من آمیخت در طوفان دلتنگی
مرا در حسرتی پیچید در کوران دلتنگی
تمام آن­چه با خود داشتم با خود از اینجا برد
و اشکم روی دستم ماند بر دامان دلتنگی
دلم سیر است از این دست شادی ها، شبی ای کاش
به پای سفرۀ غم می شدم مهمان دلتنگی
دلم شد بیت الاحزانی، همه اشک و همه اندوه
بقیعی تازه شد دل، این غریبستان دلتنگی
در این حال و هوا همراه با اندوه شیرینت
طراوت می دهد جان مرا باران دلتنگی
صدایم کن، و گرنه در سکوتی گنگ می پوسم
رهایم کن رهایم کن، ازین زندان دلتنگی
در این فصل پریشانی، نگاهت را مگیر از من
کنون من ماندم و یک روح سرگردان دلتنگی
سلام ای غربت معصوم ای روح سترگ عشق
درود ای بهترین آغاز بر پایان دلتنگی
تمام شعر من اندوه شد ای عاشق صادق
مگر از خاطراتت پر شده دیوان دلتنگی



​

جعفر بن محمد بن على بن الحسين بن على بن ابى طالب عليهم السلام، ششمين امام شيعيان، و پنجمين امام از نسل امير المؤمنين (ع) كنيه او ابو عبد الله و لقب مشهورش «صادق‏» است. لقبهاى ديگرى نيز دارد، از آن جمله صابر، طاهر، و فاضل. اما چون فقيهان و محدثان معاصر او كه شيعه وى هم نبوده‏اند، حضرتش را به درستى حديث و راستگويى در نقل روايت‏بدين لقب ستوده‏اند، لقب صادق شهرت يافته است و گرنه امامى را كه منصوب از طرف خدا و منصوص از جانب امامان پيش از اوست، راستگو گفتن آفتاب را به روشن وصف كردن است. كه:
مدح تعريف است و تخريق حجاب فارغ است از شرح و تعريف آفتاب مادح خورشيد مداح خود است كه دو چشمم روشن و نامر مد است[SUP] (1) [/SUP]
ابن حجر عسقلانى او را چنين وصف مى‏كند: الهاشمى العلوى، ابو عبد الله المدنى الصادق[SUP] (2) [/SUP]و هم او نويسد ابن حبان گويد در فقه و علم و فضيلت از سادات اهل يت‏بود.[SUP] (3) [/SUP]
ولادت او ماه ربيع الاول سال هشتاد و سوم از هجرت رسول خدا (ص) ، و در هفدهم آن ماه بوده است. ولى بعض مورخان و تذكره نويسان ولادت حضرتش را در سال هشتادم از هجرت نوشته‏اند[SUP] (4) [/SUP]و در ماه شوال سال صد و چهل و هشت هجرى به ديدار پروردگار شتافت.[SUP] (5) [/SUP]مدت زندگانى او شصت و پنج‏سال بوده است.[SUP] (6) [/SUP]
ابن قتيبه نويسد: جعفر بن محمد، كنيه او ابو عبد الله است و جعفريه بدو منسوب‏اند به سال يكصد و چهل و شش در مدينه درگذشت.[SUP] (7) [/SUP]
از آغاز ولادت تا هنگام رحلت اين امام بزرگوار، ده تن از امويان به نامهاى: عبد الملك پسر مروان، وليد پسر عبد الملك (وليد اول) ، سليمان پسر عبد الملك، عمر پسر عبد العزيز، يزيد پسر عبد الملك (يزيد دوم) ، هشام پسر عبد الملك، وليد پسر يزيد (وليد دوم) ، يزيد پسر وليد (يزيد سوم) ، ابراهيم پسر وليد و مروان پسر محمد، و دو تن از عباسيان ابو العباس، عبد الله پسر محمد معروف به سفاح و ابو جعفر پسر محمد معروف به منصور بر حوزه اسلامى حكومت داشته‏اند. آغاز امامت امام صادق (ع) با حكومت هشام پسر عبد الملك و پايان آن، با دوازدهمين سال از حكومت ابو جعفر منصور (المنصور بالله) مشهور به دوانيقى مصادف بوده است. مدفن آن امام بزرگوار قبرستان بقيع است، آنجا كه پدر و جد او به خاك سپرده شده‏اند.
نام مادر او فاطمه يا قريبه دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر است و ام فروه كنيت داشته است.
مادر ام فروه اسماء دختر عبد الرحمان بن ابى بكر است.
امام صادق در باره مادرش فرموده است: مادرم مؤمن، متقى و نيكوكار بود و خدا نيكوكاران را دوست مى‏دارد.[SUP] (8) [/SUP]
كلينى به اسناد خود از عبد الاعلى آورده است: ام فروه را ديدم متنكروار گرد كعبه طواف مى‏كرد و حجر الاسود را به دست چپ سود. مردى از طواف كنندگان بدو گفت: در سنت‏خطا كردى. ام فروه پاسخ داد ما از دانش تو بى‏نيازيم[SUP] (9) [/SUP]و از اين پاسخ مى‏توان آشنايى او را به مسائل فقهى دريافت.
چنان كه مشهور است فرزندان آن حضرت ده تن بوده‏اند، هفت پسر به نامهاى اسماعيل، عبد الله، موسى، اسحاق، محمد، عباس و على و سه دختر به نامهاى ام فروه، اسماء و فاطمه.

- امام صادق علیه‎السلام می‎فرماید:

دوستان خدا آنانند که هنگامی که مشاهده کنند، مردم حرام‎های خدا را حلال می‎شمارند، مانند پلنگ زخم خورده غضبناک شوند.

- امام صادق علیه‎السلام فرمود:

سه چیز در هر كس باشد منافق است، اگر چه اهل نماز و روزه باشد: كسی که دروغ می‎گوید، کسی که وعده می‎دهد و خلاف عمل می‎کند، و کسی که امین می‎دانندش ولی او خیانت نماید.
- مولاجان، یا اباعبدالله‏، یا جعفر بن محمد علیهماالسلام !

ای «ضمیر پاک صداقت» از وجود تو گشسته پیدا!
ای نهایت ایمان و عشق و علم و عالمِ تقوا!
ای افتخار کوثر و یاسین و فجر و طاها!
دین از توانِ علم تو محکم، مذهب. به نام پاک تو زیبا!





​

​

 

[ahmadfononi]

با سلام
من هم شهادت این امام بزرگ رو به تمامی دوستداران این حضرت تسلیت عرض میکنم.

امام صادق علیه السلام:
مایه ی زینت ما باشید، نه مایه عیب ما،با مردم نیکو سخن بگویید و زبان خود را نگاه دارید
و آن را از حرف های بیهوده و سخنان زشت باز دارید.

امام صادق علیه‏ السلام چون از پیامبر خدا صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله یاد مى‏کرد مى‏گفتند:
پدرم، مادر، جانم، قبیله و خاندانم فداى او باد.
تفسیر البرهان 1: 307 ح 4

زین ماتمی كه چشم ملایك ز خون، ترست
گویا عزای صادق آل پیمبرست
یا رب چه روی داده، كزین سوگ جانگداز
خلقی پریش خاطر و، دلها پر آذرست
مُلك و مَلك به ناله و افغان و اشك و آه
چون داغدار، حضرت موسی بن جعفرست
خون می رود ز فرط غم از چشم شیعیان
زیرا كه قلب عالم امكان مكدرست
منصور، شاد گشت ز قتل خدیو دین
اما به خُلد، غمزده زهرای اطهرست
او گرچه كشت خسرو دین را ولی به دهر
نامش به ننگ تا به ابد ثبت دفترست
​

 

[B a R a N]

بنال ای دل که در نای زمان، فریاد را کشتند
بهین آموزگار مکتب ارشاد را کشتند

اساتید جهان باید به سوگ علم بنشینند
که در دانشگه هستی، بزرگ استاد را کشتند

شهادت جانگداز ششمین سکاندار کشتی هدایت
صادق آل طاها , شیخ الائمه ، بنیانگزار مکتب فقه جعفری
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام بر شیعیان تسلیت باد

​

 

[B a R a N]

قال الصادق علیه السلام

«اَفضَلُ ما یُتَقَرَّبُ بِهِ العَبدُ اِلی اللّهِ بَعدَ المَعرِفَة الصَلاة وَ بِرُّ الوالِدَین....»

امام صادق علیه السلام:

بهترین كاری كه بنده خدا را به خدا نزدیك می‏گرداند پس از شناختن خدا نماز و نیكی به پدر و مادر است

(تحف العقول، ص 281)

​

 

[B a R a N]

باز تکه‏ های ابر سیاه در دل آسمان،
می‏خواهند حکایت تلخی را بسرایند،
نوری بر دستان مدینه تشییع می‏شود.

اینک امام علم و دیانت و سراینده سرود زیبای خدا پرستی،
به سوی معبود می‏شتابد.

اکنون فرزند دیگری از خاندان آل عبا و عالم دین خدا
زهر تلخ دسیسه‏ های پلیدان را می‏نوشد،

او امام همه خوبی‏ها و خانه همه دانش‏ها،
امام جعفر صادق علیه ‏السلام است.

اندیشه تشیع در پله ششم، تاریخ را به ماتم می‏خواند،
ماتمِ چشمه جوشان کلام شیعه ماتم خزانه‏دار علم علی،
فاتح قله‏ های بلند دانش خداوندی، وارث بزرگ پدر،

هنوز آخرین حرف‏های امام، در گوش‏های زمان پژواک می‏کند:
«اِنَّ شَفاعَتَنا لا یَنالُ مُسْتَخِفّا بالصَّلوةِ»؛
همانا شفاعت ما به کسی که نماز را کوچک بشمارد، نخواهد رسید.

بقیع همیشه گریان، امروز خورشید را در خود جای می‏دهد.
درود بر تو ای ششمین پیام خدا بر زمین!

امروز اشک‏های تمام عاشقان خاندان علی
از ابرهای غمگین آسمان بقیع می‏بارد

و هر باربه یاد آن لحظه که زهر خصم را نوشیدی،
جگرهامان به خون می‏نشیند و با چشمانی نمناک فریاد می‏زنیم:

اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَی اللّه‏
یا وَجیها عِنْدَ اللّه‏، اشفع لنا عند اللّه‏

حبیب مقیمی

​

 

[B a R a N]

کوچ غریبانه

اگر چه اصل و نسب از تبار اُلفت داشت
به بی وفائی این روزگار عادت داشت

دوباره سینه ی دریائی اش پر از غوغاست
که بین آن همه شاگرد باز هم تنهاست

شب و سکوت و مناجات دل نوازش بود
فضای شهر پر از عطر جانمازش بود

ز سوز اشک، تن پیرمرد می لرزید
وَ پا به پای تنش خاک سرد می لرزید

نشانه ها همه آیات شام آخر بود
که این همه به لبش ذکر وای مادر بود

سر نماز و دعا بود دوره اش کردند
چقدر مردم این قوم پست و نامردند

چقدر ساده شکستند خلوت او را
وَ زیر پای نهادند حرمت او را

طناب و این همه آدم دگر برای چیست؟
برای بردن یک پیرمرد لازم نیست

دوباره داغ مدینه خدا به خیر کند
امام و دشمن و کینه خدا به خیر کند

برو فرشته بیاور عبای آقا را
دوباره جفت نما کفش های آقا را

کسی نمی دهد این جا بها به موی سپید
که باز کار امامی به قتلگاه کشید

امام پیر پیاده نفس نفس می زد
زمین که خورد اجازه نداشت برخیزد

به روی خاک کشیدند جسم مولا را
دوباره تازه نمودند داغ زهرا را

شبانه رفت و غریبانه تا خدا پر زد
از این قفس وَ از این شهر بی صفا پر زد

دوباره باز عزا بین عرش بر پا شد
امام پیر هم از بی حرم ترین ها شد

محمد ناصری

 

[B a R a N]

«بوی غربت و یتیمی»

اندوهی جانکاه بر تار و پود مدینه چنگ می‏زند و حُزنی غم‏انگیز،
افلاک را می‏ آشوبد. آسمان سیاه‏پوش می‏شود و فوج فوج، فرشته‏های عزدار
درنقطه‏ای به نام بقیع، فرود می‏آیند! و بقیع، با دیده گریان، انتظار
ورود عزیزی را به سوگ می‏نشیند!

در کوچه کوچه یثرب، بوی غربت و یتیمی می‏وزد!
از درها، دیوارها، پنجره‏ها، ملال و ماتم می‏بارد!

سینه‏ها، داغ بزرگی را به دفترش می‏کشند و جان‏ها، در
آتش مصیبتی عظیم می‏گدازند! چشم‏ها به خون می‏نشینند
و دست‏ها، بی‏تابی‏شان را به سرها می‏کوبند!

شاید بلایی بزرگ نازل شده؟ شاید خورشید نقاب بر چهره افکنده؟
شاید ماه برای همیشه در محاق افتاده؟

یا عرش ترک برداشته، که این گونه آشوب در ذرّات عالم به پا شده است.
بقیع! ای گنجینه دردها و اندوه‏ها، ای نهان خانه اسرار آسمانی!

لب باز کن! از ناگفتنی‏ها بگو! از دردهای نهانت بگو!
امشب میزبان کدام عزیزی؟

امشب، کدام بهشت گمشده در تو پدیدار خواهد شد؟
کدام آفتاب، در خاکت طلوع خواهد کرد؟

لب باز کن، مهبط فرشتگان! زیارتگاه قدسیان! آرام جان افلاکیان!
با من سخن بگو! آن چه را که تو می‏دانی و ما نمی‏دانیم!

از اندوه‏های بی‏شماری که جگرت را به آتش می‏کشد!
از زخم‏های فراوانی که بر پیکرت نشسته است!

بقیع! ای سرزمین اندوه‏های آسمانی!
امشب، سر به دامان کدام عزیز خواهی گذاشت!

در ذهن لحظه ‏هایت، حضور افلاکی کدام مهربان جاری است!
امشب، گویا میهمان عزیزی داری!
چشم به راهی امشب پایان می‏گیرد!

انتظارت به سر می‏آید!
امشب او حتما خواهد آمد! صدای گریه را نمی‏شنوی؟

صدا از خانه ششمین خورشید زمین است!
صدا از خانه فرزند فاطمه است!
می‏آید ... ، با جگری سوخته از زهر کینه!

ساغر جان امام غریب و بزرگ، لبریز از آتش زهر روزگار شده است!
می‏آید! معدن رسالت، دریای سخاوت، کوه حلم، اقیانوس معرفت... می‏آید!...

دنیا همیشه برای درک وسعت آسمانیان حقیر است، اندک است.
بقیع! آماده باش! بزم پذیرایی بیارای! دیده را فرش راهش کن!

آغوش بگشا! و جسم بی‏جانِ جان عالم را، در برگیر! آرام‏تر!
که این پیکر مطهر، زخم فراوان دیده است! زخم کینه‏توزی دنیا!
زخمِ نامردمی‏ها! زخم اسلام نمایان بی‏دین!

زخم نابرابری‏ها! شقاوت‏ها!
صدای گریه می‏آید!... صدای ضجه فرشتگان!

بقیع، امشب دوباره، در خاک تو خورشیدی خواهد دمید
و ستاره‏ای به آسمان خواهد شتافت!

خدیجه پنجی
​

 

[B a R a N]

«نامش به صداقت آسمان می‏ماند ...»

امشب غریب آباد دل سیه‏پوش عزای توست.
امشب بر گلوی آسمان بغضی سخت بر جای مانده
امشب ابرها صیحه می‏زنند، زمین بر خود می‏لرزد و
ضجه‏ هایی غریب بنیان مدینه را از هم می‏پاشد.

مدینه در تب غم می‏سوزد، آه سردی بر چهره شهر نقش بسته است
مردی از کنخ خانه‏ای ساده چشم از جهان فرو می‏بندد.

گویی امواج خروشان علم در ساحل ابدیت آرمیده است
گویی عشق با تمام وسعتش در دل خاک جای گرفته است.

همه جا سخن از اوست، نامش به صداقت آسمان می‏ماند
مدینه روزهای با او بودن را خوب به یاد دارد، لطافت روحش
مدینه را بهشتی می‏کرد، و سوز مناجاتش به خاک بها می‏داد.

کرسی درسش اندیشه‏ها را بارور، عقل‏ها را متحیر و
دل‏ها را مبهوت می‏کرد.او از سلاله لو کشف الغطا است.

می‏دانی از چه کسی می‏گویم و در ماتم که می‏سوزم، هم او که
نامش بر سر در ابواب جنت نوشته شده است.

مردی که به نور او بهشت را آفریدند آسمان برای او می‏بارد
و زمین برای او می‏بالد و گل‏ها برای او می‏خندند.

نامش جعفر است و لقبش صادق، که به صدقش ملائک گواه بودند.
او کوثری بود که هر که از زلال حکمتش نرسید حکیم شد و
هر که بر کرانه عرفاتش قدم نهاد، مجنون شد
خطیبان، به بیان او خطبه ‏خوان شدند؛

هم او که به فرداها روشنی داد، و انسان‏ها را از جهل رهانید
امشب در سکوت شب، بر صادق آل محمد صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله ‏وسلم می‏گریم
و بر غربت او اشک می‏ریزم.

امشب تا سپیده‏ دمان، هق هق گریه ‏ام و فریادم
را با پیک اشک و عشق به بقیع خواهم رساند.

​

 

[B a R a N]

«وقتی تو رفتی...»

یک روز، وقتی کبوتران و سروها بیدار شدند، کسی به دیدن‏شان
نیامد و احوال تنهایی دل‏شان را نپرسید.

یک روز، وقتی کوه‏ها با آمدن خورشید پلک گشودند
نسیم، عطر تو را برای‏شان به ارمغان نبرد.

یک روز، وقتی زمین نفس کشید، عطر لبخند تو را حس نکرد
و سوز زمستان، تا مغز استخوانش را لرزاند.

تو که نیامدی، دنیا مثل همه دیوارهای گلی
زیر برف‏های فراموشی لرزید.

عباس محمدی
​

​

​

 

[B a R a N]

«وصیت واپسین»

زمین دیگر بزرگی آن همه عظمت را در این مقام راستین تاب نمی‏ آورد.

آخرین لحظه ‏ها از زیستن امام علیه‏السلام به روی خاک،
از صفحه زمان عبور می‏کرد که زمزمه‏ای عارفانه از زبانی که هماره
معطربه ذکر خدا بود، اهالی خانه را به خویش فراخواند.

ساعتی دیگر، خانه پر شد از دوستان و آشنایانی که همه
حواس خودشان را به شنیدن سخن امام آورده بودند و امامی که
همه توان خود را در بیان این جمله ریخت:

«شفاعت ما شامل حال کسی که به نماز بی ‏اعتنا باشد، نخواهد شد... .»

لحظه‏ ای بعد، چشمان فرو بسته امام علیه ‏السلام
به روی دنیا بود و آغوش باز خداوند، به روی او.

معصومه زارع
​

 

[ناهید]

​

نام: جعفر (به معنى نهر جارى پرفايده) ​

كنيه: ابوعبداللّه ​

لقب: صادق ​

پدر: حضرت محمد بن على (ع) ​

مادر: معروف به ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر​

تاريخ ولادت: يكشنبه 17 ربيع الاول ، سال83 هجرى

مكان ولادت: مدينه

مدت عمر مبارك: 65 سال

علت شهادت: مسموميت

قاتل ملعون: منصور دوانيقى (خليفه عباسي)

زمان شهادت: يكشنبه 25 شوال ، سال 148 هجرى

مدفن مطهر: قـبـر شريفش در قبرستان بقيع (واقع در مدينه منوره) دركنار قبر پدر و جدّ و عمويش امام حسن مجتبى (عليه السلام) مى باشد.

شهادت امام جعفر صادق​

ششم ماه فاطمیّ بقیع

 

[Mahdi Askari]

سلام
منم این روز رو به همه ایران انجمنی ها تسلیت میگم:گل:

 

[Silver Star]

تسلیت میگم.

 

[biker]

شهادت جانسوز رئیس مذهب شیعه امام جعفر صادق علیه السلام تسلیت باد

شهادت جانسوز رئیس مذهب شیعه امام جعفر صادق علیه السلام تسلیت باد

 

[ice star]

من هم شهادت این بزرگوار رو به تمامی شیعیان تسلیت میگم:گل:

 

[Miss zahra]

:گل: من هم تسلیت میگم:گل:

​

 

[havashenas]

من هم به نوبه خود شهادت مظلومانه حضرت امام صادق (ع) رو به همه شما عزیزان و کل شیعیان جهان تسلیت عرض میکنم.

 

[ap0010]

من هم در نوبه ی خودم شهادت مظلومانه امام صادق (ع) را به همه شما تسلیت عرض می نمایم
​