بهبهان در جنوب خاوري خوزستان و در 205 كيلومتري اهواز و در نزديكي شهر تاريخي ارجان واقع شده است. پس از ويراني ارجان مردم آن در محل بهو(بهبهان) به معناي قصري كه اطراف باغ باشد شهر جديد را بنا كردند. نخستين نشانه‌هاي حضور انسان در اين دشت به هزاره ششم پيش از ميلاد باز مي‌گردد. شهرستان بهبهان يكي از شهرستانهاي استان خوزستان است كه از شمال باختري به شهرستان رامهرمز و از شمال خاوري به شهرستان كهگيلويه از خاور به شهرستان گچساران از جنوب به بندر ديلم و از باختر به بخش هنديجان محدود مي شود. از جاذبه هاي تاريخي اين منطقه مي‌توان: آرامگاه ارجان، نقش برجسته هاي دوره اشكاني در تنگ سروك، حمام دوره سلجوقي، خرابه هاي دو پل و يك بند، خرابه هاي آتشكده خيرآباد و راسته بازار را نام برد.
مکان های دیدنی و تاریخی
از جاذبه هاي تاريخي اين منطقه مي‌توان: آرامگاه ارجان، نقش برجسته هاي دوره اشكاني در تنگ سروك، حمام دوره سلجوقي، خرابه هاي دو پل و يك بند، خرابه هاي آتشكده خيرآباد و راسته بازار را نام برد.
صنايع و معادن
صنايع شهرستان به دو دسته صنايع دستی و ماشينی و كارخانه ای تقسيم می شود. صنايع ماشينی نيز شامل صنايع سبك (صنايع غذايی، چوب و وسايط حمل و نقل) و صنايع سنگين (صنايع مربوط به نفت و انواع معادن و سنگهای ساختمانی) می شود. كارخانه سيمان، آجر ماشينی، ملامين سازی، ظروف آلومينيوم، كابينت‌سازی و قندسازی از مهم ترين كارخانه‌هاي اين منطقه محسوب مي‌شوند. از منابع و معادن زير زمينی اين شهرستان می توان به نفت، سنگ های آهك، سنگ گچ، خاك، رس، شن و ماسه و مواد اوليه برای توليد سيمان اشاره کرد. وجود زمين های حاصل خيز برای كشاورزی، پتانسيل كافی منطقه برای دامداری، غنی بودن از لحاظ معادن و منابع زيرزمينی و شكوفايی صنايع اعم از صنايع دستی و ماشينی سبك و سنگين، بازرگانی اين منطقه را رونق بسيار بخشيده و برخی از مردم اين شهرستان دارای شغل بازرگانی هستند.
کشاورزی و دام داری
اين شهرستان به دليل شرايط خاص آب و هوايی (گرمسيری) و وجود رودهای كارون و خيرآباد و داشتن خاك قابل كشت، امكانات مساعدی را برای گسترش بخش كشاورزی دارا می باشد. انواع محصولات كشاورزی غذايی و محصولات كشاورزی صنعتی در اين منطقه به عمل می آيد. مهمترين محصولات اين شهرستان گندم، جو، برنج، پنبه، چغندر قند، كنجد، بزرك و انواع صيفی جات بوده و اين شهرستان به لحاظ آب و هوای مساعد، شرايط رشد و رويشی را برای تمام محصولات ياد شده را دارا است. دامپروری در اين منطقه رواج داشته و عمدتا به صورت دامپروری سنتی می باشد كه به‌وسيله طوايفی از ايلات در كهكيلويه و ترك قشقايي صورت می گيرد. محل قشلاق اين ايلات هميشه بهبهان بوده و از گذشته اين شهر، مركزی برای دادوستد ايلات به شمار می رفته است.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان بهبهان باوسعت 4/3743 كيلومتر مربع مساحت در منتهی اليه جنوب خاوری استان خوزستان واقع شده است. مركز آن شهر بهبهان است كه ازنظرجغرافيايی بين 30 درجه و 36 دقيقه ی پهنای شمالی و 50 درجه و 14 دقيقه و 15 ثانيه ی درازای خاوری نسبت به نصف النهار گرينويچ قرار دارد. اين شهرستان از شمال به استان كهكيلويه و بوير احمد و رامهرمز از خاور به استان كهكيلويه و بوير احمد، از باختر به شهرستان بندر ماهشهر از جنوب به استان بوشهر محدود می باشد. آب و هوای بهبهان در همه فصول به جز تابستان معتدل و در تابستان گرم است. براساس سرشماري سال 1375 جمعيت شهرستان بهبهان 164074 نفر برآورد شده است.
راه های شهرستان بهبهان عبارتند از:
مسير راه بندر ديلم – بهبهان – را مشير به درازای 300 كيلومتر كه بهبهان در كيلومتر 80 اين مسير از بندر ديلم واقع شده است.
بهبهان – رامهرمز به درازای 80 كيلومتر
بهبهان – اميديه به درازای 65 كيلومتر
بهبهان دارای فرودگاه نيز می باشد.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
اين ناحيه در روزگار باستان وجود داشته ومركز حكومت آن «ابز قباد»، «قباد قره» و «ارگان» نام داشت. شهر ارجان در روزگار ساسانيان در 12 كيلومتری بهبهان بنا گرديد. بعد از ويرانی ارجان مردم به بهبهان فعلی نقل مكان كردند. در قرن چهارم هجری به گفته مورخين شهر ارجان پر جمعيت و آباد شده و ارگان خزانه فارس و عراق و بارانداز خوزستان و اصفهان شد. امروزه به گويش محلی بهبهان را «بهبو» می‌گويند. واژه «بهو» به معنی كوشك است. به نظر می رسد آن عده از مردم ارجان كه به كوشك دشت آمده و آن جا ساكن شده بودند، از خانه هايی به سبك خانه های ارجان بنا كرده كه بهتر از بهو بوده اند. از اين رو آن را «بهبو» يعنی بهتر از كوشك گفته اند. «بهبهو» به مرور زمان گسترش يافته و « بهبهان » شده است. برخی از مورخان وجه تسميه بهبهان را چنين نوشته اند كه ساكنان اوليه اين شهر در بهون يا سياه چادر زندگی می كرده اند. بعدها خانه هايی ساختند كه بهتر از بهون بود و آنرا «به» از«بهان» و بعد بهبهان ناميدند. به هر حال بهبهان در قرن هشتم هجری قمری شكل شهر به خود گرفت و از آن پس در شمار يكی از شهرستان های استان فارس و بعد استان خوزستان در آمد. مقدسی در وصف آن می نويسد :
ارجان ( بهبهان ) ولايتی است بس مهم، دشتی و كوهستانی و دريايی پر از درختان نخل، انجير و زيتون، نعمت های آن فراوان است. ياقوت حموی درباره آن چنين می گويد:
نخستين كسی كه ارجان را احداث نمود، قباد ابن فيروز بود، زمانی كه با روميان جنگيد دستور داد شهری در مرز فارس و خوزستان احداث كنند و آن را «ايزقباد» نام نهاد.
مکان های دیدنی و تاریخی
از جاذبه هاي تاريخي اين منطقه مي‌توان: آرامگاه ارجان، نقش برجسته هاي دوره اشكاني در تنگ سروك، حمام دوره سلجوقي، خرابه هاي دو پل و يك بند، خرابه هاي آتشكده خيرآباد و راسته بازار را نام برد.
صنايع و معادن
صنايع شهرستان به دو دسته صنايع دستی و ماشينی و كارخانه ای تقسيم می شود. صنايع ماشينی نيز شامل صنايع سبك (صنايع غذايی، چوب و وسايط حمل و نقل) و صنايع سنگين (صنايع مربوط به نفت و انواع معادن و سنگهای ساختمانی) می شود. كارخانه سيمان، آجر ماشينی، ملامين سازی، ظروف آلومينيوم، كابينت‌سازی و قندسازی از مهم ترين كارخانه‌هاي اين منطقه محسوب مي‌شوند. از منابع و معادن زير زمينی اين شهرستان می توان به نفت، سنگ های آهك، سنگ گچ، خاك، رس، شن و ماسه و مواد اوليه برای توليد سيمان اشاره کرد. وجود زمين های حاصل خيز برای كشاورزی، پتانسيل كافی منطقه برای دامداری، غنی بودن از لحاظ معادن و منابع زيرزمينی و شكوفايی صنايع اعم از صنايع دستی و ماشينی سبك و سنگين، بازرگانی اين منطقه را رونق بسيار بخشيده و برخی از مردم اين شهرستان دارای شغل بازرگانی هستند.
کشاورزی و دام داری
اين شهرستان به دليل شرايط خاص آب و هوايی (گرمسيری) و وجود رودهای كارون و خيرآباد و داشتن خاك قابل كشت، امكانات مساعدی را برای گسترش بخش كشاورزی دارا می باشد. انواع محصولات كشاورزی غذايی و محصولات كشاورزی صنعتی در اين منطقه به عمل می آيد. مهمترين محصولات اين شهرستان گندم، جو، برنج، پنبه، چغندر قند، كنجد، بزرك و انواع صيفی جات بوده و اين شهرستان به لحاظ آب و هوای مساعد، شرايط رشد و رويشی را برای تمام محصولات ياد شده را دارا است. دامپروری در اين منطقه رواج داشته و عمدتا به صورت دامپروری سنتی می باشد كه به‌وسيله طوايفی از ايلات در كهكيلويه و ترك قشقايي صورت می گيرد. محل قشلاق اين ايلات هميشه بهبهان بوده و از گذشته اين شهر، مركزی برای دادوستد ايلات به شمار می رفته است.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان بهبهان باوسعت 4/3743 كيلومتر مربع مساحت در منتهی اليه جنوب خاوری استان خوزستان واقع شده است. مركز آن شهر بهبهان است كه ازنظرجغرافيايی بين 30 درجه و 36 دقيقه ی پهنای شمالی و 50 درجه و 14 دقيقه و 15 ثانيه ی درازای خاوری نسبت به نصف النهار گرينويچ قرار دارد. اين شهرستان از شمال به استان كهكيلويه و بوير احمد و رامهرمز از خاور به استان كهكيلويه و بوير احمد، از باختر به شهرستان بندر ماهشهر از جنوب به استان بوشهر محدود می باشد. آب و هوای بهبهان در همه فصول به جز تابستان معتدل و در تابستان گرم است. براساس سرشماري سال 1375 جمعيت شهرستان بهبهان 164074 نفر برآورد شده است.
راه های شهرستان بهبهان عبارتند از:
مسير راه بندر ديلم – بهبهان – را مشير به درازای 300 كيلومتر كه بهبهان در كيلومتر 80 اين مسير از بندر ديلم واقع شده است.
بهبهان – رامهرمز به درازای 80 كيلومتر
بهبهان – اميديه به درازای 65 كيلومتر
بهبهان دارای فرودگاه نيز می باشد.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
اين ناحيه در روزگار باستان وجود داشته ومركز حكومت آن «ابز قباد»، «قباد قره» و «ارگان» نام داشت. شهر ارجان در روزگار ساسانيان در 12 كيلومتری بهبهان بنا گرديد. بعد از ويرانی ارجان مردم به بهبهان فعلی نقل مكان كردند. در قرن چهارم هجری به گفته مورخين شهر ارجان پر جمعيت و آباد شده و ارگان خزانه فارس و عراق و بارانداز خوزستان و اصفهان شد. امروزه به گويش محلی بهبهان را «بهبو» می‌گويند. واژه «بهو» به معنی كوشك است. به نظر می رسد آن عده از مردم ارجان كه به كوشك دشت آمده و آن جا ساكن شده بودند، از خانه هايی به سبك خانه های ارجان بنا كرده كه بهتر از بهو بوده اند. از اين رو آن را «بهبو» يعنی بهتر از كوشك گفته اند. «بهبهو» به مرور زمان گسترش يافته و « بهبهان » شده است. برخی از مورخان وجه تسميه بهبهان را چنين نوشته اند كه ساكنان اوليه اين شهر در بهون يا سياه چادر زندگی می كرده اند. بعدها خانه هايی ساختند كه بهتر از بهون بود و آنرا «به» از«بهان» و بعد بهبهان ناميدند. به هر حال بهبهان در قرن هشتم هجری قمری شكل شهر به خود گرفت و از آن پس در شمار يكی از شهرستان های استان فارس و بعد استان خوزستان در آمد. مقدسی در وصف آن می نويسد :
ارجان ( بهبهان ) ولايتی است بس مهم، دشتی و كوهستانی و دريايی پر از درختان نخل، انجير و زيتون، نعمت های آن فراوان است. ياقوت حموی درباره آن چنين می گويد:
نخستين كسی كه ارجان را احداث نمود، قباد ابن فيروز بود، زمانی كه با روميان جنگيد دستور داد شهری در مرز فارس و خوزستان احداث كنند و آن را «ايزقباد» نام نهاد.