شهرستان رفسنجان يكي از مهمترين مناطق استان كرمان است كه از شمال به بافق و مهريز (استان يزد)، از شمال خاوری به زرند، از خاور به كرمان، از جنوب به بردسير و سيرجان و از باختر به شهر بابك محدود میشود. رفسنجان قدمتی ديرينه داشته و باغ های پسته آن مشهورند. اسامی اين شهرستان با ذخاير زيرزمينی آن در ارتباط است. رفسنجان در اصل «رفسنگان» بوده و «رفسنگ» به معنای مس است كه به صورت معرب در آمده و به رفسنجان تبديل شده است. رفسنجان گسترش يافته قصبه بهرام آباد بوده که بعدها به صورت بخش در آمده و در همين اواخر به شهرستان تبديل شده است. نام رفسنجان كه از گذشته های دور بر اين منطقه اطلاق می شد نشان می دهد كه اين ناحيه مانند سيرجان و كرمان و زرند و شهر بابك پيشينه ای بسيار دراز در اعماق تاريخ سرزمين ما دارد. مركز شهرستان رفسنجان از نظر جغرافيايی در 56 درجه درازای خاوری و 30 درجه و 24 دقيقه ی پهنای شمالی و در ارتفاع 1515 متری از سطح دريا قرار دارد. شهرستان رفسنجان در ۱۲۰ كيلومتری شهر كرمان و در مسير راه كرمان ـ يزد واقع شده و آب و هوای آن متمايل به سرد و بيش ترين درجه گرما در تابستان 44 درجه و در زمستان 8- درجه و ميزان بارندگی 90 ميليمتر در سال است.
باغداری شهرستان رفسجان از اهميت و اعتبار ويژهای برخوردار بوده و محصولات باغهای آن پسته (كه به علت فراوانی و كيفيت مطلوب آن سالانه مقدارقابل توجهی به خارج از كشور صادر می شود) انار، انگور، سيب، گردو، فندق و زرد آلو هستند. كشاورزی بيشتر به روش آبی صورت میگيرد و زمين هایزير كشت از طريق كاريزها و چاه های ژرف و نيمه ژرف تامين میشود. از فرآورده های عمده كشاورزی در رفسنجان می توان گندم، جو، تره بار و پنبه را نام برد. دام داری رفسنجان شامل گوسفند، گاو و طيور است و فرآورده های دامی آن تنها می تواند نيازهای محلی را تامين نمايد. قاليبافي مهمترين صنعت دستي اين منطقه راتشكيل ميدهد.
باغداری شهرستان رفسجان از اهميت و اعتبار ويژهای برخوردار بوده و محصولات باغهای آن پسته (كه به علت فراوانی و كيفيت مطلوب آن سالانه مقدارقابل توجهی به خارج از كشور صادر می شود) انار، انگور، سيب، گردو، فندق و زرد آلو هستند. كشاورزی بيشتر به روش آبی صورت میگيرد و زمين هایزير كشت از طريق كاريزها و چاه های ژرف و نيمه ژرف تامين میشود. از فرآورده های عمده كشاورزی در رفسنجان می توان گندم، جو، تره بار و پنبه را نام برد. دام داری رفسنجان شامل گوسفند، گاو و طيور است و فرآورده های دامی آن تنها می تواند نيازهای محلی را تامين نمايد. قاليبافي مهمترين صنعت دستي اين منطقه راتشكيل ميدهد.