از دشت ميناب با نام پيشين هرمز كهنه يادشده و از دير باز تاكنون به نام های منا، مناب، مناو، مينا، ميناو، مينو، … نيز خوانده شده است. ميناب را به دليل نزديكی با دريا و وجود رودهايی در پيرامون آن، «ميان آب» نيز گفته اند كه اندك‌اندك به ميناب تغيير يافته است. شهرستان ميناب، با پهنه‌ای حدود 5/6878 كيلومتر مربع، در خاور استان هرمزگان، در كناره كرانه‌ای دريای مكران (دريای عمان)، در شمال خاوری تنگه هرمز، در 27 درجه و 8 دقيقه‌ی پهنای شمالی و 57 درجه و 5 دقيقه‌ی درازای خاوری نسبت به نيم روز گرينويچ قرار دارد و بلندی آن از سطح دريا حدود 27 متر است. كشاورزی و باغ داری ميناب و پيرامون آن از رونق ويژه‌ای‌برخوردار است. آب‌شيرين فراوان همراه با خاك حاصل‌خيز دشت ميناب، جايگاه مناسبی را برای كشاورزی در اين ناحيه فراهم ساخته است مجتمع صنايع تبديلی مركبات (كارخانه آبليموگيری) يكی از صنايع مهم ميناب به شمار می‌رود كه دگرگونی بزرگی در جايگاه اقتصادی اين شهرستان به وجود آورده است. از جمله صنايع دستي در اين شهرستان مي توان گلابتون دوزي وحصيربافي را نام برد كه برخي از آن ها به مناطق اطراف صادر مي شوند. علاوه بر آن ها چادرشب بافي يا كاربافي و طناب كنفي و نوعي كفش چوبي به نام سواس كه توسط زنان تهيه مي‌شود نيز از ديگر صنايع دستي اين منطقه محسوب مي‌شوند. سواحل‌زيباي درياي مكران(عمان)، كوه زندان در 27 كيلومتری شمال شهر ميناب و بازمانده قلعه هزاره« قلعه بی بی مينو» در اين منطقه مهم‌ترين ديدني هاي شهرستان ميناب را تشكيل مي‌دهند.
-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an alternative browser.
You should upgrade or use an alternative browser.
شهرستان ميناب
- شروع کننده موضوع neda_omid
- تاریخ شروع
صنايع و معادن
مجتمع صنايع تبديلی مركبات (كارخانه آبليموگيری) يكی از صنايع مهم ميناب به شمار می رود كه با بهره برداری روزانه 50 تن، در سال 1367 هـ . ش، گشايش يافته و به دنبال آن دگرگونی بزرگی در جايگاه اقتصادی اين شهرستان به وجود آورده است. از صنايع ديگر شهرستان ميناب می توان كارخانه‌مواد خوراكی، كارگاه های نساجی، كارخانه های مصالح ساختمانی، كارخانه تهيه ابزار فلزی را نام برد. هم‌چنين به دليل همسايگی بخش بزرگ كرانه های شهرستان ميناب با كرانه های خاوری تنگه هرمز ( حدود 120 كيلومتر) ماهی گيری يكی از كارهای مهم بوده كه تاثير زيادی در اقتصاد شهرستان داشته است.
مجتمع صنايع تبديلی مركبات (كارخانه آبليموگيری) يكی از صنايع مهم ميناب به شمار می رود كه با بهره برداری روزانه 50 تن، در سال 1367 هـ . ش، گشايش يافته و به دنبال آن دگرگونی بزرگی در جايگاه اقتصادی اين شهرستان به وجود آورده است. از صنايع ديگر شهرستان ميناب می توان كارخانه‌مواد خوراكی، كارگاه های نساجی، كارخانه های مصالح ساختمانی، كارخانه تهيه ابزار فلزی را نام برد. هم‌چنين به دليل همسايگی بخش بزرگ كرانه های شهرستان ميناب با كرانه های خاوری تنگه هرمز ( حدود 120 كيلومتر) ماهی گيری يكی از كارهای مهم بوده كه تاثير زيادی در اقتصاد شهرستان داشته است.
کشاورزی و دام داری
كشاورزی و باغ داری شهر ميناب و پيرامون آن از رونق ويژه‌ای برخوردار است. آب شيرين فراوان همراه با خاك حاصل خيز دشت ميناب، جايگاه مناسبی را برای كشاورزی در اين ناحيه فراهم ساخته است. از اين رو توليدات زراعی شهرستان ميناب، 40-50 روز روزدتر از توليدات كشاورزی خوزستان وارد بازار می‌شود. فرآورده‌های كشاورزی و باغ داری ميناب خرما، مركبات (ليمو ترش و نارنگی)، صيفی، سبزی، … است. مركبات اين شهرستان از مرغوبيت ويژه‌ای برخوردار بوده و خرما به عنوان يك توليد سنتی جای ويژه ای در كشاورزی و زندگی مردم اين ديار دارد. آب كشاورزی ميناب از چاه نيمه ژرفا و آب آشاميدنی آن از چاه معمولی تامين می شود. كشت دربندر سيريك شهرستان ميناب به گونه سنتی بوده و مهم ترين فرآورده‌های كشاورزی آن خرما، ليمو ترش و تره بار هستند.دام‌داری در اين شهرستان بسته به جايگاه مراتع و شرايط زيستی مناسب از رونق خوبی برخوردار است. در ميناب پرورش بز، گوسفند، گاو و گوساله به روش سنتی انجام می شود.
كشاورزی و باغ داری شهر ميناب و پيرامون آن از رونق ويژه‌ای برخوردار است. آب شيرين فراوان همراه با خاك حاصل خيز دشت ميناب، جايگاه مناسبی را برای كشاورزی در اين ناحيه فراهم ساخته است. از اين رو توليدات زراعی شهرستان ميناب، 40-50 روز روزدتر از توليدات كشاورزی خوزستان وارد بازار می‌شود. فرآورده‌های كشاورزی و باغ داری ميناب خرما، مركبات (ليمو ترش و نارنگی)، صيفی، سبزی، … است. مركبات اين شهرستان از مرغوبيت ويژه‌ای برخوردار بوده و خرما به عنوان يك توليد سنتی جای ويژه ای در كشاورزی و زندگی مردم اين ديار دارد. آب كشاورزی ميناب از چاه نيمه ژرفا و آب آشاميدنی آن از چاه معمولی تامين می شود. كشت دربندر سيريك شهرستان ميناب به گونه سنتی بوده و مهم ترين فرآورده‌های كشاورزی آن خرما، ليمو ترش و تره بار هستند.دام‌داری در اين شهرستان بسته به جايگاه مراتع و شرايط زيستی مناسب از رونق خوبی برخوردار است. در ميناب پرورش بز، گوسفند، گاو و گوساله به روش سنتی انجام می شود.
مشخصات جغرافيايي
شهرستان ميناب، با پهنه ای حدود 5/6878 كيلومتر مربع، در خاور استان هرمزگان، در كناره كرانه ای دريای مكران (دريای عمان)، در شمال خاوری تنگه هرمز، در 27 درجه و 8 دقيقه ی پهنای شمالی و 57 درجه و 5 دقيقه‌ی درازای خاوری نسبت به نيم روز گرينويچ قرار دارد و بلندی آن از سطح دريا حدود 27 متر است. اين شهرستان از سوی شمال به شهرستان رودان، از باختر به شهرستان بندر عباس و دريای پارس، از خاور به شهرستان جاسك و استان كرمان و از جنوب به شهرستان جاسك و تنگه استراتژيك هرمز محدود است. بخش های شمالی و خاوری شهرستان ميناب كوهستانی و بخش مركزی و باختری آن، دشتی است. بخش دشتی آن به درازای حدود 120 كيلومتر از بندر تياب تا نزديكی روستای كرگوشكی نوار كرانه ای ( كرانه خاوری تنگه هرمز) قرار دارد. آب وهوای اين شهرستان، مانند ديگرنواحی استان هرمزگان گرم و مرطوب است. رطوبت هوا زياد و هر چه به كرانه نزديك تر شويم، اثر آن محسوس تر است. درجه حرارت گاهی به 50 درجه بالای صفر می رسد. بيش ترين درجه حرارت 6/47 و كم ترين آن 5/6 و ميانگين سالانه آن 9/26 درجه سانتی گراد است. جمعيت شهرستان ميناب، در سرشماری عمومی نفوس و مسكن 1375 هـ . ش، 204588 نفر، شامل 103053 نفر مرد و 101535 نفر زن بوده است. مردم ميناب سخت كوش، استوار، وطن دوست، مهمان نواز و متدين هستند و به زبان فارسی و لهجه شيرين مينايی سخن می گويند. ساكنان شهر ميناب مسلمان و پيرو مذهب شيعه جعفری و سنی بوده و زبان مردم شهرستان ميناب، فارسی و لهجه های مينابی، بشاگردی، بلوچی در اين منطقه رايج است. شمار زيادی مهاجر لاری و بحرينی در اين شهرستان ساكن شده اند و به لهجه های خود سخن می گويند.
فاصله هوايی ميناب تا تهران 1094 كيلومتر و فاصله زمينی آن تا تهران 1616، تا بندر عباس 110، تا دهبارز 64 كيلومتر است. دو راه آسفالته درجه 2 از سيريك، كه يكی به سوی شمال به درازای 75 كيلومتر تا مركز شهرستان ميناب و ديگری به سوی جنوب خاوری به درازای 150 كيلومتر تا بندر جاسك كشيده شده است. بندر های مهم شهرستان ميناب، عبارتند از: تياب، كلاهی، كرگان، كوهستك، سيريك. بعضی از اين بندرها، خليج های كوچكی دارند كه به آن «خور» می گويند.
شهرستان ميناب، با پهنه ای حدود 5/6878 كيلومتر مربع، در خاور استان هرمزگان، در كناره كرانه ای دريای مكران (دريای عمان)، در شمال خاوری تنگه هرمز، در 27 درجه و 8 دقيقه ی پهنای شمالی و 57 درجه و 5 دقيقه‌ی درازای خاوری نسبت به نيم روز گرينويچ قرار دارد و بلندی آن از سطح دريا حدود 27 متر است. اين شهرستان از سوی شمال به شهرستان رودان، از باختر به شهرستان بندر عباس و دريای پارس، از خاور به شهرستان جاسك و استان كرمان و از جنوب به شهرستان جاسك و تنگه استراتژيك هرمز محدود است. بخش های شمالی و خاوری شهرستان ميناب كوهستانی و بخش مركزی و باختری آن، دشتی است. بخش دشتی آن به درازای حدود 120 كيلومتر از بندر تياب تا نزديكی روستای كرگوشكی نوار كرانه ای ( كرانه خاوری تنگه هرمز) قرار دارد. آب وهوای اين شهرستان، مانند ديگرنواحی استان هرمزگان گرم و مرطوب است. رطوبت هوا زياد و هر چه به كرانه نزديك تر شويم، اثر آن محسوس تر است. درجه حرارت گاهی به 50 درجه بالای صفر می رسد. بيش ترين درجه حرارت 6/47 و كم ترين آن 5/6 و ميانگين سالانه آن 9/26 درجه سانتی گراد است. جمعيت شهرستان ميناب، در سرشماری عمومی نفوس و مسكن 1375 هـ . ش، 204588 نفر، شامل 103053 نفر مرد و 101535 نفر زن بوده است. مردم ميناب سخت كوش، استوار، وطن دوست، مهمان نواز و متدين هستند و به زبان فارسی و لهجه شيرين مينايی سخن می گويند. ساكنان شهر ميناب مسلمان و پيرو مذهب شيعه جعفری و سنی بوده و زبان مردم شهرستان ميناب، فارسی و لهجه های مينابی، بشاگردی، بلوچی در اين منطقه رايج است. شمار زيادی مهاجر لاری و بحرينی در اين شهرستان ساكن شده اند و به لهجه های خود سخن می گويند.
فاصله هوايی ميناب تا تهران 1094 كيلومتر و فاصله زمينی آن تا تهران 1616، تا بندر عباس 110، تا دهبارز 64 كيلومتر است. دو راه آسفالته درجه 2 از سيريك، كه يكی به سوی شمال به درازای 75 كيلومتر تا مركز شهرستان ميناب و ديگری به سوی جنوب خاوری به درازای 150 كيلومتر تا بندر جاسك كشيده شده است. بندر های مهم شهرستان ميناب، عبارتند از: تياب، كلاهی، كرگان، كوهستك، سيريك. بعضی از اين بندرها، خليج های كوچكی دارند كه به آن «خور» می گويند.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
از دشت ميناب با نام پيشين هرمز كهنه، ياد شده و از دير باز تا كنون به نام های منا، مناب، مناو، مينا، ميناو، مينو، … نيز خوانده شده است. ميناب را به دليل نزديكی با دريا و وجود رودهايی در پيرامون آن، «ميان آب» نيز گفته اند، كه اندك اندك به ميناب تغيير يافته است. واژه ميناب، در گذشته به جهت شفافيت آب رود ميناب، مينا آب بوده، كه به مرور زمان و به دليل دگرگونی، حرف«آ» از بين رفته و به گونه ميناب درآمده است. مردم محل بر اين باورند كه در روزگاران كهن، دو خواهر به نام‌های «بی‌بی مينو» و«بی‌بی نازنين» اين شهر را پايه گذاری كرده اند. ناحيه ميناب از ديرباز نه تنها به نام های گوناگون، نظر جهانگردان را به خود جلب کرده، بلكه دست‌خوش يورش های ويران‌گر نيز بوده است. در محل امروزی ميناب، شهری آباد، كه مركز ايالت هرمز كهنه بوده، قرار داشته كه تيمورلنگ با يورش وحشيانه خود، آن را خراب كرده و هفت دژ استوار آن را نيز ويران ساخته است. يكی از دژهای ويران شده شهر به نام دژ«بی بی می نو»، كه همان «بی بی مينو» باشد، در گوشه خاوری شهر باز مانده است و به اين دژ «هزاره» هم می‌گويند. از بازمانده‌های تاريخی اين شهر، دژ ميناب است، كه شهر ميناب بر دامنه آن بنا شده است. اين دژ تا اواخر دوران قاجاريه، مركز حكومت بوده و اكنون خرابه ای بيش نيست.
از دشت ميناب با نام پيشين هرمز كهنه، ياد شده و از دير باز تا كنون به نام های منا، مناب، مناو، مينا، ميناو، مينو، … نيز خوانده شده است. ميناب را به دليل نزديكی با دريا و وجود رودهايی در پيرامون آن، «ميان آب» نيز گفته اند، كه اندك اندك به ميناب تغيير يافته است. واژه ميناب، در گذشته به جهت شفافيت آب رود ميناب، مينا آب بوده، كه به مرور زمان و به دليل دگرگونی، حرف«آ» از بين رفته و به گونه ميناب درآمده است. مردم محل بر اين باورند كه در روزگاران كهن، دو خواهر به نام‌های «بی‌بی مينو» و«بی‌بی نازنين» اين شهر را پايه گذاری كرده اند. ناحيه ميناب از ديرباز نه تنها به نام های گوناگون، نظر جهانگردان را به خود جلب کرده، بلكه دست‌خوش يورش های ويران‌گر نيز بوده است. در محل امروزی ميناب، شهری آباد، كه مركز ايالت هرمز كهنه بوده، قرار داشته كه تيمورلنگ با يورش وحشيانه خود، آن را خراب كرده و هفت دژ استوار آن را نيز ويران ساخته است. يكی از دژهای ويران شده شهر به نام دژ«بی بی می نو»، كه همان «بی بی مينو» باشد، در گوشه خاوری شهر باز مانده است و به اين دژ «هزاره» هم می‌گويند. از بازمانده‌های تاريخی اين شهر، دژ ميناب است، كه شهر ميناب بر دامنه آن بنا شده است. اين دژ تا اواخر دوران قاجاريه، مركز حكومت بوده و اكنون خرابه ای بيش نيست.