نام
در سال ۱۳۱۴ طی مصوبه شورای وزرای وقت نام آبادان رسمی شدبخشی از جزیره آبادان در دوره ساسانیان بهمن اردشیر خوانده می‌شده‌است که نام رود بهمنشیر یادگار آن نام کهن است.اوپاتان نیز که نام کهنتر آبادان است امروز بیشتر زیب شرکتها و سازمانها در شهر آبادان است.به دلیل وجود زیارتگاه کوچکی که ادعا می‌شود خضر نبی در آن دیده شده‌است گاهی به این منطقه نام مذهبی جزیرةالخضر هم داده شده‌است.در نزهت القلوب حمدالله مستوفی آبادان مرز آخر ایران زمین در جنوب غرب معرفی می‌شود و در گذشته دور نیز آبادان را آخرین شهر ایران می‌دانستند و ورای آن جایی دیگر در ایران زمین نمی پنداشتند که مصداق آن مصرعی از منوچهری دامغانی شاعر دورهٔ غزنوی است که بصورت مثل در آمده که می گوی : برفراز همت او نیست جای / نیست آنسوتر ز عبادان دهی
مردم
بیشتر مردم این شهر از آغاز ساخت پالایشگاه در این شهر از گوشه گوشه ایران و به ویژه از بخش‌های جنوبی، مرکزی و غربی کشور به این شهر کوچ کردند و با هم جامعه و فرهنگ این شهر را ساختند.این مهم در اوایل قرن بیستم اتفاق افتاد که از دههٔ نخست آن دهه با شکل گیری فعالیت های نفتی در منطقهٔ آبادان مهاجرت مردم از سرتاسر ایران به آن منطقه آغاز شد.تقریبا تمام اقوامی که به آبادان کوچ کردند مساجد و معابد و کلیساها و حسینیه‌هایی برای خود تدارک دیدند که بسیاری از آنان تا به امروز پابرجاست.مانند حسینیه و مساجد لاری ها , بلوچ ها , زنگویی ها , بوشهری ها , عرب ها , اصفهانیها , دوانیها , آذربایجانی ها , بهبهانیها و .. بیشترین مردمانی که در شهر آبادان جاگیر شدند از شمال خوزستان ومنطقه نفتی مسجدسلیمان بودند.با رونق بیشتر این شهر مردم در جستجوی کار از جاهای دورتر به این شهر آمدند.بیشتر ایشان از استان فارس، بوشهر وچهارمحال بختیاری بودند.از آمیزش این مردمان جامعه، لهجه آبادانی پدید آمد؛چنانکه لهجه آبادانی آمیزه‌ای از لهجه‌های مردمان نقاط یاد شده است.اشغال ایران در جنگ دوم جهانی بر رونق و اهمیت این شهر استراتژیک افزود.در واقع عمده پیشرفت این شهر در دوره پهلویها و به ویژه دومین شاه این دودمان بود.با رویداد انقلاب اسلامی و پس از آن جنگ ایران و عراق این شهر رو به ویرانی نهاد و بسیاری از مردمش به شهرهای دیگر و به ویژه به بیرون از کشور کوچیدند و بیشتر آنان نیز دیگر بازنگشتند.روستاهای اطراف شهر عمدتا عرب نشین هستند و برخی از آنها پس از جنگ در شهر بویژه در کنارهٔ ساحلی بهمنشیر ساکن شده‌اند.
