عهد عتیق یا عهد قدیم کتاب مقدس یهودیان است که مسیحیان نیز آن را پذیرفته و به عنوان بخش اول از دو بخش کتاب مقدس قرار دادهاند. عهد عتیق نامی است که مسیحیان در مقابل عهد جدید به این کتاب داده اند؛ اما یهودیان به کتاب مقدس خود تنخ میگویند و مسلمانان آن را تورات مینامند.
نسخههای کنونی تنخ از ۳۹ کتاب تشکیل شده است؛ ترتیب این کتابها در نسخههای یهودی و مسیحی با هم تفاوت دارد؛ مسیحیان علاوه بر این، ۷ کتاب دیگر را هم در زمرهٔ کتابهای عهد عتیق وارد کرده بودند اما یهودیان آن کتب را اپوکریفا مینامیدند و نامعتبر میدانستند. مارتین لوتر رهبر نهضت پروتستان در الهامی بودن این کتابها تردید کرد و آنها را از عهد عتیق خارج کرد اما فرقههای کاتولیک و ارتدوکس همچنان این کتب را معتبر میدانند و همراه با عهد عتیق به چاپ میرسانند.
اصطلاح عهد عتیق از نظر مسیحیان، ناظر به پیمانی است که خدا با پیامبران پیش از عیسی بسته بود. در این پیمان نجات بشر
(یا مرتبه ای از آن) با وعده و وعید، قانون و شریعت به دست می آید، در حالی که در عهد جدید نجات از طریق محبت حاصل میشود.
نسخههای کنونی تنخ از ۳۹ کتاب تشکیل شده است؛ ترتیب این کتابها در نسخههای یهودی و مسیحی با هم تفاوت دارد؛ مسیحیان علاوه بر این، ۷ کتاب دیگر را هم در زمرهٔ کتابهای عهد عتیق وارد کرده بودند اما یهودیان آن کتب را اپوکریفا مینامیدند و نامعتبر میدانستند. مارتین لوتر رهبر نهضت پروتستان در الهامی بودن این کتابها تردید کرد و آنها را از عهد عتیق خارج کرد اما فرقههای کاتولیک و ارتدوکس همچنان این کتب را معتبر میدانند و همراه با عهد عتیق به چاپ میرسانند.
اصطلاح عهد عتیق از نظر مسیحیان، ناظر به پیمانی است که خدا با پیامبران پیش از عیسی بسته بود. در این پیمان نجات بشر
(یا مرتبه ای از آن) با وعده و وعید، قانون و شریعت به دست می آید، در حالی که در عهد جدید نجات از طریق محبت حاصل میشود.