ARASH CHIRIK
کاربر ويژه
عوارض و خطرات تلویزیون های ۳سه بعدی
آنچه سبب شد این موضوع را برای بحث انتخاب کنیم، اخطار جدید شرکت سامسونگ در رابطه با منع استفاده از این محصول است. این شرکت با توجه به این که خود تولید کننده تلویزیون های سه بعدی است، به این موضوع اشاره کرده که نمی خواهد این تکنولوژی جدید به جای فراهم آوردن راحتی برای مخاطبان، آن ها را دچار آسیب کند…
جهت خواندن به ادامه مطلب مراجعه کنید …
به همین دلیل، استفاده از آن را به کودکان، سالمندان، زنان باردار و مبتلایان به صرع و سکته توصیه نمی کند. اما دلیل این اخطار چیست؟
نتایج بررسی های گروهی از محققان نشان داده که تماشای تلویزیون سه بعدی می تواند سبب بروز حالت تهوع، استفراغ و گرفتگی عضلات شود. تماشای این تلویزیون ها، فشار غیرمعمولی را به بدن وارد می کند و به میزان شدیدی چشم ها و مغز را دچار آشفتگی و پریشانی می کند و می تواند باعث بروز حمله و غش در مبتلایان به صرع شود.
طرز کار تلویزیون سه بعدی
آیا تا به حال فکر کرده اید که چرا وقتی به اجسام واقعی نگاه می کنیم آن ها را سه بعدی می بینیم ولی تصویر همان اجسام در تلویزیون دوبعدی است؟ تنها تحریک محیطی که باعث ایجاد تصاویر در مغز می شود، نور است.
وقتی جسمی در دوردست قرار دارد، بازتاب شعاع های نوری که از آن به چشم های ما می رسد، با یکدیگر موازی هستند. ولی وقتی همان جسم نزدیک می شود این شعاع ها دیگر موازی نیستند. این خطوط از اجسامی که در نزدیکی چشم ما هستند، به طور همگرا گسیل می شوند و چشم ما برای دیدن آن ها باید کمی تغییر حالت دهد.
هرچه یک شیء به ما نزدیک تر می شود، چشم ۲ حرکت طبیعی انجام می دهد؛ اول این که کره چشم حرکت دورانی به سمت بینی پیدا می کند. دوم این که خمیدگی چشم تحت فشاری قرار می گیرد که در اثر آن، شکل آن متناسب با وضعیت می شود تا بتواند بر هدف تمرکز کند.
نگاه کردن طولانی مدت به تلویزیون های سه بعدی می تواند برای چشم خسته کننده باشد و سبب سردرد و سرگیجه شود. این موضوع به ویژه در کودکان اهمیت بیشتری پیدا می کند.
این تغییرات توسط مغز کنترل شده و میزان تغییرات آن نیز ثبت می شود. همین اطلاعات به مغز کمک می کند تا فاصله اجسام تا چشم را تخمین بزند. ایده کلیدی پخش تصاویر سه بعدی هم دقیقا از همین عملکرد مغز و چشم گرفته شده است. در تلویزیون سه بعدی سعی می شود تصاویری ارایه شود که برای هر چشم در محل متفاوتی قرار داشته باشد تا مغز آن ها را به صورت غیرمسطح و عمق دار تشخیص دهد. برای این منظور از عینک های مخصوصی استفاده می شود.
سردرد و سرگیجه
طبق تحقیقی که اخیرا در هلث دی منتشر شده برای آن که بفهمید چشمان سالمی دارید یا نه، کافی است یک فیلم سه بعدی تماشا کنید. اگر با تماشای فیلم سرتان گیج رفت، یعنی چشمان تان هنوز سالم است.
در فیلم های سه بعدی برای ایجاد تصاویر با عمق متفاوت از عینک های مخصوص کمک می گیرند که هریک تصویری متفاوت برای هر چشم پخش می کند.
تمرکز هر چشم روی این تصاویر متفاوت به این معنی است که میزان تقعر و نقطه تمرکز هر چشم با دیگری نمی خواند و در نتیجه مغز در تحلیل ثبت اطلاعات سردرگم می شود. همین امر علت سردرد و سرگیجه است. از سوی دیگر برخلاف حالت طبیعی با نزدیک شدن یک شیء به پرده سینما و تلویزیون، چشم به جای دو حالت طبیعی توضیح داده شده تنها حالت اول یعنی بازگشت کره چشم به سمت داخل را اجرا می کند و این امر سبب یک لحظه تاری موقت می شود.
عوارض تلویزیون های سه بعدی برای تماشاچی
هرچه فاصله ۲ دوربین حین فیلم برداری یک فیلم سه بعدی از هم دورتر باشد، عمق و ژرفای فیلم نهایی بیشتر و در نتیجه فیلم موفقیت آمیزتر خواهد بود. این موضوع اگرچه به نفع کارگردان است اما هرچه فاصله ۲ دوربین از هم بیشتر باشد، به هم پیوند دادن ۲ نما برای تماشاچی سخت تر است. محققان می گویند دلیل اصلی درد و خستگی چشم در تماشاچیان فیلم های سه بعدی این است که بیننده ۲ تصویر مبهم با فرکانس بالای ۱۰۰ تا ۲۰۰ هرتز یکی برای چشم راست و یکی برای چشم چپ را دریافت می کند.
این تصویرها به شکل متناوب برای چشم راست و چپ ارسال می شود و چشم ها باید مرتبا خود را با تنوع تصاویر وفق دهند. این در حالی است که مغز آن ها را به صورت پیاپی جمع آوری کرده و سعی می کند یک تصویر واحد تعریف کند. این تضاد در کار مغز و چشم است که سبب خستگی و استرس چشم و مغز می شود.
متخصصان معتقدند تماشای طولانی مدت و ناصحیح این نوع فیلم ها می تواند نه تنها سبب خستگی چشم، بلکه در طولانی مدت سبب مشکلات دید شود. تماشای این گونه فیلم ها در کودکانی که بینایی شان در حال تکامل است هم می تواند مشکل ساز باشد.
چه باید کرد؟
اگر می خواهید فیلم سه بعدی تماشا کنید، در درجه اول باید فاصله مناسب تا تلویزیون را رعایت و اتاق را تاریک کنید. برای طولانی مدت نیز نباید پای برنامه تلویزیونی بنشینید و باید هر ازگاهی چند دقیقه به خود استراحت بدهید.
عوارض چشمی تلویزیون های تازه وارد
نظر دکتر محمود بابایی چشم پزشک و عضو گروه چشم بیمارستان بقیه الله درباره این تلویزیون ها:
نکته ای که درباره این تلویزیون های جدید باید به آن توجه کرد، این است که ابزار استفاده از این تلویزیون ها، به ویژه عینک های مخصوص مانند عینک های آفتابی باید استاندارد باشند و در صورتی که شیشه های آن ها دچار ایراد شود، فردی که چشم سالمی هم دارد، دچار مشکل دید خواهد شد.
از آنجا که تلویزیون سه بعدی تکنولوژی جدیدی است، ابتدا باید آموزشی صحیح به مردم داده شود تا فاصله صحیح تماشای تلویزیون در زمان استفاده رعایت شود.
نگاه کردن طولانی مدت به تلویزیون های سه بعدی می تواند برای چشم خسته کننده باشد و سبب سردرد و سرگیجه شود. این موضوع به ویژه در کودکان اهمیت بیشتری پیدا می کند.
آسیبی که می تواند به چشم کودکان وارد شود (از آنجا که چشم هایی در حال تکامل دارند) بسیار بیشتر است؛ هرچند که بعد از ۲۵ سالگی، این عوارض کاهش می یابند. به هر حال، هر نوع استفاده نادرست از تلویزیون های سه بعدی در کودکان می تواند سبب ناراحتی های چشمی، آستیگمات شدن و حتی حساسیت چشمی، پلک‌زدن های دایمی و قرمزی چشم ها شود.
آنچه سبب شد این موضوع را برای بحث انتخاب کنیم، اخطار جدید شرکت سامسونگ در رابطه با منع استفاده از این محصول است. این شرکت با توجه به این که خود تولید کننده تلویزیون های سه بعدی است، به این موضوع اشاره کرده که نمی خواهد این تکنولوژی جدید به جای فراهم آوردن راحتی برای مخاطبان، آن ها را دچار آسیب کند…
جهت خواندن به ادامه مطلب مراجعه کنید …
به همین دلیل، استفاده از آن را به کودکان، سالمندان، زنان باردار و مبتلایان به صرع و سکته توصیه نمی کند. اما دلیل این اخطار چیست؟
نتایج بررسی های گروهی از محققان نشان داده که تماشای تلویزیون سه بعدی می تواند سبب بروز حالت تهوع، استفراغ و گرفتگی عضلات شود. تماشای این تلویزیون ها، فشار غیرمعمولی را به بدن وارد می کند و به میزان شدیدی چشم ها و مغز را دچار آشفتگی و پریشانی می کند و می تواند باعث بروز حمله و غش در مبتلایان به صرع شود.
طرز کار تلویزیون سه بعدی
آیا تا به حال فکر کرده اید که چرا وقتی به اجسام واقعی نگاه می کنیم آن ها را سه بعدی می بینیم ولی تصویر همان اجسام در تلویزیون دوبعدی است؟ تنها تحریک محیطی که باعث ایجاد تصاویر در مغز می شود، نور است.
وقتی جسمی در دوردست قرار دارد، بازتاب شعاع های نوری که از آن به چشم های ما می رسد، با یکدیگر موازی هستند. ولی وقتی همان جسم نزدیک می شود این شعاع ها دیگر موازی نیستند. این خطوط از اجسامی که در نزدیکی چشم ما هستند، به طور همگرا گسیل می شوند و چشم ما برای دیدن آن ها باید کمی تغییر حالت دهد.
هرچه یک شیء به ما نزدیک تر می شود، چشم ۲ حرکت طبیعی انجام می دهد؛ اول این که کره چشم حرکت دورانی به سمت بینی پیدا می کند. دوم این که خمیدگی چشم تحت فشاری قرار می گیرد که در اثر آن، شکل آن متناسب با وضعیت می شود تا بتواند بر هدف تمرکز کند.
نگاه کردن طولانی مدت به تلویزیون های سه بعدی می تواند برای چشم خسته کننده باشد و سبب سردرد و سرگیجه شود. این موضوع به ویژه در کودکان اهمیت بیشتری پیدا می کند.
این تغییرات توسط مغز کنترل شده و میزان تغییرات آن نیز ثبت می شود. همین اطلاعات به مغز کمک می کند تا فاصله اجسام تا چشم را تخمین بزند. ایده کلیدی پخش تصاویر سه بعدی هم دقیقا از همین عملکرد مغز و چشم گرفته شده است. در تلویزیون سه بعدی سعی می شود تصاویری ارایه شود که برای هر چشم در محل متفاوتی قرار داشته باشد تا مغز آن ها را به صورت غیرمسطح و عمق دار تشخیص دهد. برای این منظور از عینک های مخصوصی استفاده می شود.
سردرد و سرگیجه
طبق تحقیقی که اخیرا در هلث دی منتشر شده برای آن که بفهمید چشمان سالمی دارید یا نه، کافی است یک فیلم سه بعدی تماشا کنید. اگر با تماشای فیلم سرتان گیج رفت، یعنی چشمان تان هنوز سالم است.
در فیلم های سه بعدی برای ایجاد تصاویر با عمق متفاوت از عینک های مخصوص کمک می گیرند که هریک تصویری متفاوت برای هر چشم پخش می کند.
تمرکز هر چشم روی این تصاویر متفاوت به این معنی است که میزان تقعر و نقطه تمرکز هر چشم با دیگری نمی خواند و در نتیجه مغز در تحلیل ثبت اطلاعات سردرگم می شود. همین امر علت سردرد و سرگیجه است. از سوی دیگر برخلاف حالت طبیعی با نزدیک شدن یک شیء به پرده سینما و تلویزیون، چشم به جای دو حالت طبیعی توضیح داده شده تنها حالت اول یعنی بازگشت کره چشم به سمت داخل را اجرا می کند و این امر سبب یک لحظه تاری موقت می شود.
عوارض تلویزیون های سه بعدی برای تماشاچی
هرچه فاصله ۲ دوربین حین فیلم برداری یک فیلم سه بعدی از هم دورتر باشد، عمق و ژرفای فیلم نهایی بیشتر و در نتیجه فیلم موفقیت آمیزتر خواهد بود. این موضوع اگرچه به نفع کارگردان است اما هرچه فاصله ۲ دوربین از هم بیشتر باشد، به هم پیوند دادن ۲ نما برای تماشاچی سخت تر است. محققان می گویند دلیل اصلی درد و خستگی چشم در تماشاچیان فیلم های سه بعدی این است که بیننده ۲ تصویر مبهم با فرکانس بالای ۱۰۰ تا ۲۰۰ هرتز یکی برای چشم راست و یکی برای چشم چپ را دریافت می کند.
این تصویرها به شکل متناوب برای چشم راست و چپ ارسال می شود و چشم ها باید مرتبا خود را با تنوع تصاویر وفق دهند. این در حالی است که مغز آن ها را به صورت پیاپی جمع آوری کرده و سعی می کند یک تصویر واحد تعریف کند. این تضاد در کار مغز و چشم است که سبب خستگی و استرس چشم و مغز می شود.
متخصصان معتقدند تماشای طولانی مدت و ناصحیح این نوع فیلم ها می تواند نه تنها سبب خستگی چشم، بلکه در طولانی مدت سبب مشکلات دید شود. تماشای این گونه فیلم ها در کودکانی که بینایی شان در حال تکامل است هم می تواند مشکل ساز باشد.
چه باید کرد؟
اگر می خواهید فیلم سه بعدی تماشا کنید، در درجه اول باید فاصله مناسب تا تلویزیون را رعایت و اتاق را تاریک کنید. برای طولانی مدت نیز نباید پای برنامه تلویزیونی بنشینید و باید هر ازگاهی چند دقیقه به خود استراحت بدهید.
عوارض چشمی تلویزیون های تازه وارد
نظر دکتر محمود بابایی چشم پزشک و عضو گروه چشم بیمارستان بقیه الله درباره این تلویزیون ها:
نکته ای که درباره این تلویزیون های جدید باید به آن توجه کرد، این است که ابزار استفاده از این تلویزیون ها، به ویژه عینک های مخصوص مانند عینک های آفتابی باید استاندارد باشند و در صورتی که شیشه های آن ها دچار ایراد شود، فردی که چشم سالمی هم دارد، دچار مشکل دید خواهد شد.
از آنجا که تلویزیون سه بعدی تکنولوژی جدیدی است، ابتدا باید آموزشی صحیح به مردم داده شود تا فاصله صحیح تماشای تلویزیون در زمان استفاده رعایت شود.
نگاه کردن طولانی مدت به تلویزیون های سه بعدی می تواند برای چشم خسته کننده باشد و سبب سردرد و سرگیجه شود. این موضوع به ویژه در کودکان اهمیت بیشتری پیدا می کند.
آسیبی که می تواند به چشم کودکان وارد شود (از آنجا که چشم هایی در حال تکامل دارند) بسیار بیشتر است؛ هرچند که بعد از ۲۵ سالگی، این عوارض کاهش می یابند. به هر حال، هر نوع استفاده نادرست از تلویزیون های سه بعدی در کودکان می تواند سبب ناراحتی های چشمی، آستیگمات شدن و حتی حساسیت چشمی، پلک‌زدن های دایمی و قرمزی چشم ها شود.