روزگاری نه چندان دور، گل و گلدان ها در حیاط خانه جایی امن برای زیستن داشتند و حتی در حافظه زیستی خود روزهایی را به یاد نمی آوردند که بدینسان بی اهمیت شوند و گل های مصنوعی ، پلاستیکی، چینی و ... مأمن امن آنها را بدزدد.
روزگاری، قبل از آنکه سرگرمی و دل مشغولی پدران ما تلویزیون شود، زندگی همه آنها به گل و گلدان های شمعدانی گره خورده بود و آب دادن و حفاظت و چیدن برگ های زرد، روزهای خوش و ناخوش آنها بود.
دهان گود گلدان را خاک کردن ، قلمه زدن و دیدن ریشه دوانی و قوت گرفتن ساقه ها و انتظار نشستن برای بهار و فصل روییدن گل و بعد از ظهر تلخ پایان عمر گل را دیدن ، بخشی از زندگی آرام پدران ما بود، و این رسمی بود که متاسفانه به ما منتقل نشد!
روزگاری، قبل از آنکه سرگرمی و دل مشغولی پدران ما تلویزیون شود، زندگی همه آنها به گل و گلدان های شمعدانی گره خورده بود و آب دادن و حفاظت و چیدن برگ های زرد، روزهای خوش و ناخوش آنها بود.
دهان گود گلدان را خاک کردن ، قلمه زدن و دیدن ریشه دوانی و قوت گرفتن ساقه ها و انتظار نشستن برای بهار و فصل روییدن گل و بعد از ظهر تلخ پایان عمر گل را دیدن ، بخشی از زندگی آرام پدران ما بود، و این رسمی بود که متاسفانه به ما منتقل نشد!