مانیا سندرمی درست برخلاف جهت افسردگی است و به عنوان قسمتی از اختلال دو قطبی (bipolar disorder) شناخته می شود. در این بیماری حملات مانیا و افسردگی دیده می شود.
تظاهرات بالینی
تظاهرات اصلی مانیا عبارتند از سرخوشی (elation) , تحریک پذیری , پرکاری و عقاید خود مهم انگاری(self -important ideas)
خلق بالابصورت شادی , افکارمثبت بیش از حد(undue optimism) و خوشحالی سرایت کننده تظاهر می کند .و گاهی اوقات
به صورت تحریک پذیری خود را نشان می دهد. خلق در طول روز تغییر می کند هر چند که مانند افسردگی شدید تغییرات منظمی ندارد. گاهی اوقات شادی مفرط با دور های کوتاه و ناگهانی افسردگی همراه می شود.
ظاهر بیمار منعکس کننده خلق اوست بیمار لباس های روشن می پوشد و با شدت یافتن بیماری ظاهر بیمار نامرتب به نظر میرسد.
بیماران مانیک بیش از حد فعال می باشند(over active) که منجر به خستگی جسمی می شود. همچنین به آسانی کارها را ناتمام رها می کنند و کار دیگری را شروع می کنند( معادل distractible)
خواب غالبا کاهش و اشتها افزایش می یابد و تمایل زیاد جنسی وجود دارد. بیمار زیاد و سریع صحبت می کند که نشان دهنده سرعت بالای تفکر است که فشار کلام (pressure of speech) نامیده می شود. و با شدید شدن سرعت تفکر , پرش افکار(flight of idea) ایجاد می شود
افکار خود بزرگ بینی (grandios) شایع است. بسیاری از بیماران ولخرج می شوند. مثلا ممکن است خود را یک پیغمبر و یا متخصص جهت راهنمائی سران کشور بداند. گاهی اوقات دچار هذیان گزند و آسیب می شود و فکر می کند دیگران به دلیل اهمیت ویژه او قصد توطئه علیه او را دارند. هذیان انتساب (refrences) و passivity feeling ممکن است ایجاد شود. هذیان ها اغلب با گذشت زمان تغییر می کنند.
توهم هم در موارد شدید ایجاد می شود که با خلق هماهنگ است و در طول زمان دچار تغییر می شود.
بینش(insight ) همواره مختل است بیمار دلیلی برای جلوگیری از افکار خود بزرگ بینی یا محدود کردن ولخرجی خود نمی بیند. بندرت خود را بیمار می داند و نیازی به درمان احساس نمی کند. مانیا هم به سه نوع خفیف , متوسط و شدید طبقه بندی می شود
مانیای خفیف : افزایش فعالیت بدنی و تکلم , خلق متغییر و ولخرجی وجود دارد
مانیای متوسط: فعالیت زیاد به همراه فشار کلام و تکلم سازمان یافته ( disorganised speech ) , خلق یوفوریک که با کلام دوره های بی قراری و افسردگی قطع می شود و افکار خود بزرگ بینی ممکن است هذیانی شوند.
مانیای شدید: فعالیت شدید غیر قابل کنترل و افکار در هم ریخته و هذیان عجیب و غریب (bizarre) می شوند و توهم هم به وجود می آید. ندرتا بیمار بدون حرکت و گنگ می شود (manic stupor)
تظاهرات بالینی
تظاهرات اصلی مانیا عبارتند از سرخوشی (elation) , تحریک پذیری , پرکاری و عقاید خود مهم انگاری(self -important ideas)
خلق بالابصورت شادی , افکارمثبت بیش از حد(undue optimism) و خوشحالی سرایت کننده تظاهر می کند .و گاهی اوقات
به صورت تحریک پذیری خود را نشان می دهد. خلق در طول روز تغییر می کند هر چند که مانند افسردگی شدید تغییرات منظمی ندارد. گاهی اوقات شادی مفرط با دور های کوتاه و ناگهانی افسردگی همراه می شود.
ظاهر بیمار منعکس کننده خلق اوست بیمار لباس های روشن می پوشد و با شدت یافتن بیماری ظاهر بیمار نامرتب به نظر میرسد.
بیماران مانیک بیش از حد فعال می باشند(over active) که منجر به خستگی جسمی می شود. همچنین به آسانی کارها را ناتمام رها می کنند و کار دیگری را شروع می کنند( معادل distractible)
خواب غالبا کاهش و اشتها افزایش می یابد و تمایل زیاد جنسی وجود دارد. بیمار زیاد و سریع صحبت می کند که نشان دهنده سرعت بالای تفکر است که فشار کلام (pressure of speech) نامیده می شود. و با شدید شدن سرعت تفکر , پرش افکار(flight of idea) ایجاد می شود
افکار خود بزرگ بینی (grandios) شایع است. بسیاری از بیماران ولخرج می شوند. مثلا ممکن است خود را یک پیغمبر و یا متخصص جهت راهنمائی سران کشور بداند. گاهی اوقات دچار هذیان گزند و آسیب می شود و فکر می کند دیگران به دلیل اهمیت ویژه او قصد توطئه علیه او را دارند. هذیان انتساب (refrences) و passivity feeling ممکن است ایجاد شود. هذیان ها اغلب با گذشت زمان تغییر می کنند.
توهم هم در موارد شدید ایجاد می شود که با خلق هماهنگ است و در طول زمان دچار تغییر می شود.
بینش(insight ) همواره مختل است بیمار دلیلی برای جلوگیری از افکار خود بزرگ بینی یا محدود کردن ولخرجی خود نمی بیند. بندرت خود را بیمار می داند و نیازی به درمان احساس نمی کند. مانیا هم به سه نوع خفیف , متوسط و شدید طبقه بندی می شود
مانیای خفیف : افزایش فعالیت بدنی و تکلم , خلق متغییر و ولخرجی وجود دارد
مانیای متوسط: فعالیت زیاد به همراه فشار کلام و تکلم سازمان یافته ( disorganised speech ) , خلق یوفوریک که با کلام دوره های بی قراری و افسردگی قطع می شود و افکار خود بزرگ بینی ممکن است هذیانی شوند.
مانیای شدید: فعالیت شدید غیر قابل کنترل و افکار در هم ریخته و هذیان عجیب و غریب (bizarre) می شوند و توهم هم به وجود می آید. ندرتا بیمار بدون حرکت و گنگ می شود (manic stupor)