اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط بين پديده انسو با ميانگين دماي هواي ماهانه و فصلي نيمه جنوبي کشور، طي دوره 55 ساله (2005 - 1951) انجام شد. براي اين کار از داده هاي دماي 12 ايستگاه سينوپتيک کشور، داده هاي شاخص نوسان هاي جنوبي (SOI) و شاخص انتقالي انسو (TNI) استفاده شد. ابتدا ميزان همبستگي بين دماي هوا با هر دو شاخص انسو در دو گام زماني ماهانه و فصلي بررسي و سپس تاثيرپذيري دماي هوا از فازهاي گرم (النينو) و سرد (لانينا) پديده انسو، به کمک شاخص درصد تغييرات دما بررسي شد. نتايج نشان داد، تعداد ايستگاه هاي داراي همبستگي معنادار دماي هوا با شاخص TNI، به مراتب بيش از شاخص SOI بود. همچنين در هر دو مقياس زماني، بيشترين همبستگي هاي معنادار از نوع منفي بود که بيانگر کاهش دماي هوا با افزايش مقادير شاخص هاي انسو است. از سويي، بر اساس شاخص TNI، دماي هواي ماه ژانويه و بر مبناي شاخص SOI، دماي هواي ماه اکتبر به عنوان ماه هاي تاثيرپذير از پديده انسو معرفي شدند. در مقياس فصلي نيز، در فصل تابستان اکثر ايستگاه ها همبستگي معناداري با شاخص انسو داشتند. حدود دامنه همبستگي ميان مقادير شاخص SOI با دما در تمامي ماه ها از حداقل -0.549 براي آگوست تا حداکثر +0.463 در ماه اکتبر و -0.458 در ماه هاي آگوست و سپتامبر تا +0.512 در ماه سپتامبر براي شاخص TNI بود. در مقياس فصلي نيز دامنه همبستگي هاي SOI و TNI به ترتيب از -0.365 در فصل بهار تا +0.459 در فصل پاييز و -0.530 تا 0.384 در فصل تابستان متغير بود. با مبنا قرار دادن شاخص TNI، درصد تغييرات دماي ايستگاه ها در هر يک از فازها نشان داد، در مقياس فصلي، فاز لانينا منجر به افزايش 4 درصدي دماي فصل زمستان و در مقياس ماهانه، فاز لانينا منجر به افزايش 8 درصدي دماي ماه دسامبر شد. در مجموع نتايج مويد تاثيرپذيري قابل ملاحظه دماي هوا از پديده انسو بود.