خیال نكنیم كه متكبّر جبّار، تنها زورمندان عالمند كه می‌زنند و می‌كوبند و لِه می‌كنند، نه این‌طور نیست؛ بلكه هركسی كه در مقابل حقّ ـ از هر قبیل كه باشد ـ خاضع نشود، متكبّرِ جبّار است. تمام افراد نسبت به یكدیگر حقّ دارند.
هر كس در برابر حقّ ـ از هر كه باشد ـ خاضع نشود، متكبّر جبّار است و مطمئن باشد كه دانه‌ی حكمت و معرفت و محبّت خدا در قلب او نخواهد رویید.
اغلبِ خانواده‌ها متكبّر جبّارند، در عین حال كه به قول خود دیندار و اهل مسجد و جلسه و شیفته‌ی دعای ندبه و سمات و كمیل اند، امّا نه زن در مقابل حقّ شوهر خاضع است و نه شوهر در مقابل حقّ زن.
نه تنها اكثر اختلافات خانوادگی، نشأت گرفته‌ی از روحِ متكبرِ جبّار است، بلكه اکثر اختلافات و مشاجرات در سایر ابعاد زندگی اجتماعی، منبعث از همین رذیلت است؛ مثلاً در صحنه‌ی ادارات، دری به تخته‌ای خورده و میزی و دفتر و دستكی نصیب كسی گشته، بیچاره رجوع كننده جرأت سلام كردن ندارد تا چه رسد به آنكه بخواهد استیفای حقّ خود بنماید.
اینها نمونه‌ای از روح ِ متكبّر جبّار است و لذا محیط زندگی ما خالی از لطافت تعلیمات اسلام است و دل‌ها عاری از نورانیت معارفِ قرآن.
این جملات نورانی را هم بشنویم كه خطاب به خوّاص امّت فرموده‌اند:
(لاتَكُونُوا كَالْمُنْخَلِ)؛
«شما مثل غربال نباشید.»
غربال چه می کند؟
(یخْرِجُ مِنْهُ الدَّقِیقَ الطَّیبَ وَ یمْسِكُ النُّخالَةَ)؛
«آرد لطیف را بیرون میدهد و نخاله را نگه می‌دارد.»
(كَذلِكَ أنْتُمْ تُخْرِجُونَ الْحِكْمَةَ مِنْ أفْواهِكُمْ وَ یبْقَی الْغِلُّ فی صُدُورِكُمْ)؛ [تحف العقول، ص 510]
«نكند شما كه داعیه‌ی ارشاد و هدایت دارید، آنچه كه حكمت است با زبانتان بیرون دهید و آنچه نخاله است از كینه و بخل و حسد، در قلب خود نگه دارید.»
بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
منبع: صفیر هدایت ؛ بیانات استاد سید محمد ضیاءآبادی