Maryam
متخصص بخش ادبیات
کتاب هایی که در مورد ترکیب غذاها نوشته شده اند، سالهای سال جزء پرفروش ترین کتاب ها، حتی در رده فروش کتاب های تخیلی بوده اند.
نویسندگان این کتاب ها ادعا می کنند، مصرف توأم پروتئین و کربوهیدرات یا مصرف کربوهیدرات و چربی با هم برای بدن مشکل بوجود می آورد زیرا آنزیم ها و محیط های اسیدی و قلیایی مختلفی برای هضم آنها لازم است.
این افراد در کتاب های خود فهرست موادغذایی را که می توانید با هم مصرف کنید یا مجاز به مصرف توأم آنها نیستید، برای شما بیان می کنند. در صورتی که چنین چیزی وجود ندارد، زیرا اگر این موضوع صحت داشت، نسل بشر سال ها پیش از بین رفته بود.
غذاهای کمی هستند که فقط دارای پروتئین یا کربوهیدرات یا چربی باشند. سیستم گوارشی شما قابلیت استفاده از مخلوط غذاها را دارد و آنزیم های مترشحه از لوزالمعده، هر نوع ترکیب غذاها را هضم می کند.
صرفنظر از غذایی که مصرف می کنید، محیط معده شما شدیداً اسیدی است. اسید معده خیلی قوی تر از آبلیمو، گوجه فرنگی و سایر غذاهای اسیدی است. هر غذایی که شما مصرف کنید تحت تأثیر اسید معده قرار خواهد گرفت و هیچ فرقی نمی کند که غذا اسیدی باشد یا قلیایی.
این نویسنده ها می گویند، غذاهایی که هضم نمی شوند، در بدن دچار تخمیر و فساد شده و باعث تجمع سموم در روده انسان می شوند. چنین چیزی اصلاً وجود ندارد،
زیرا روده کوچک دارای آنزیم هایی است که باعث شکسته شدن و تجزیه کربوهیدرات، پروتئین و چربی به اجزاء تشکیل دهنده آنها می شود. سپس این اجزاء جذب خون می شوند. همچنین تا وقتی که دچار یبوست نشده اید، روده بزرگ شما مواد زائد غذاهای هضم شده را از بدن دفع می کند. اگردچار یبوست شوید، روده بزرگ به درستی نمی تواند کار خود را انجام دهد و بایستی غذاهای فیبردار مصرف کنید که شامل انواع سبزی ، میوه ، حبوبات و غلات سبوس دار است. همچنین حداقل روزانه ۸ لیوان آب و مایعات بنوشید زیرا مصرف زیاد فیبر بدون مصرف مایعات، باعث تشدید یبوست و دفع مشکل می شود.
این افراد ادعا می کنند غذاهایی که هضم نمی شوند، باعث چاقی شما می شوند، در صورتیکه این امر غیرممکن است. زیرا برای ذخیره چربی در بدن، بایستی غذا به اجزاء سازنده اش تجزیه شده، از دیواره روده کوچک عبور کرده و وارد خون شود. بنابراین غذایی که هضم نشده، بدون تجزیه از بدن دفع می شود و شما لاغرتر می شوید نه چاق تر.
اگر افراد طبق موارد گفته شده در این کتاب ها عمل کنند انتخاب و دریافت غذایی ایشان محدود شده در نتیجه انرژی کمتری دریافت کرده و لاغر می شوند.
بایستی یادآوری کرد که این برنامه های غذایی نامتعادل و مضحک را نباید با توصیه های مهمی که در دو موقعیت زیر به افراد گفته می شود، یکسان در نظز گرفت. بلکه در این دو حالت خاص بایستی غذاها را با هم مصرف کرد. این دو موقعیت عبارتند از :
۱- دیابت و سایر شرایطی که باعث افزایش قند خون شوند.
توصیه می شود در این گونه مواقع، میوه و سبزی های ریشه ای را همراه با سایر غذاها مصرف کنید. زیرا میوه و سبزی های ریشه ای مثل هویج، چغندرقند و سیب زمینی دارای قند بالایی هستند یا اینکه نشاسته آنها سریعاً هضم شده و اگر به تنهایی مصرف شوند، قندخون را افزایش می دهند. اما در یک رژیم غذایی متعادل و صحیح بایستی این موادغذایی وجود داشته باشد زیرا غیر از قند بالا، دارای ویتامین ها، املاح، فیتوکمیکال ها( رنگدانه های شیمیایی) هستند که باعث پیشگیری از بیماری ها و بهبود سلامتی شما می شوند.
وقتی شما این مواد غذایی را همراه با سایر غذاها بخصوص پروتئین و چربی مصرف کنید، آهسته تر هضم و جذب شده و قندخون را آهسته تر بالا می برند.
افراد دیابتی بایستی انواع میوه ها و سبزیجات را در رژیم غذایی اشان به همراه سایر موادغذایی مصرف کنند ولی هرگز به تنهایی مصرف نکنند.
۲٫ گیاهخواران محض که هیچ گونه غذای حیوانی مثل شیر و تخم مرغ را هم مصرف نمی کنند و فقط غذاهای گیاهی را مصرف می کنند. به این افراد توصیه می شود حبوبات را به همراه غلات مصرف کنند تا ارزش پروتئینی این غذاها کامل شود. این مسئله درست است ولی نیازی نیست شما در یک وعده غذایی، تمامی غذاها را با هم مصرف کنید.
پروتئین موجود در گوشت و لبنیات همه ۹ اسید آمینه ضروری موردنیاز بدن را فراهم می کنند. اسیدهای آمینه ضروری آن دسته از اسیدآمینه ها هستند که بدن به آنها نیاز دارد ولی خود قادر به ساخت آنها نیست، به همین دلیل پروتئین آنها را پروتئین کامل گویند.
اما پروتئین های گیاهی مثل پروتئین حبوبات و غلات فقط ۲ تا ۷ تا از این اسیدهای آمینه ضروری را دارا هستند. به همین دلیل بایستی این غذاها را با هم مصرف کرد تا تمامی اسیدآمینه های ضروری را دریافت کرد. اما برای این کار نیازی نیست غذاهای گیاهی با هم، در یک وعده غذایی خورده شوند بلکه می توان در طی یک روز یا یک هفته این غذاها را مصرف کرد، زیرا اسیدهای آمینه بطور دائم در خون جریان دارند و هر وقت بدن به آنها نیاز داشته باشد، مورد استفاده قرار می گیرند.